انبه ميوهاي است با طبع گرم و خشك، نارس آن سرد و خشك ميباشد.
بخاطر وجود تانن در پوست انبه براي معالجة اسهال مفيد است. طريقة مصرف : يك قاشق چايخوري كوبيدة پوست انبه دو مرتبه در روز.
انبه مقوي جسم و روح و دستگاه گوارش است.
كليه و مثانه را تقويت ميكند. يك ساعت قبل از غذا يا بعنوان غذا ميل شود.
رنگ چهره را باز ميكند. مانند شماره 4 ميل شود.
كساني كه مزاج گرم دارند افراط در خوردن آن نكنند.
از بين برندة بوي بد دهان است.
افراد سوداوي و بلغمي كمتر انبه بخورند چون توليد بلغم و سودا ميكند.
خوردن انبه ضعف بينايي ميآورد.
گوشت ميوة انبه جريان خون را رونق ميبخشد.
براي كاهش تب و سرماخوردگي از كمپرس و يا حمام برگ درخت انبه استفاده ميشود.
گرد برگهاي سوختة انبه ضدخونريزي ميباشد.
جهت درمان دردهاي رماتيسمي از دم كردة پوست ريشة آن به صورت حمام استفاده شود يا اينكه بصورت ضماد بگذاريد.
مغز هستة آن براي سرماخوردگي و سرفههاي سخت مفيد است.
مغز هستة انبه جهت بواسير خوني و قطع خونريزي رحم خارج از موقع قاعدگي به كار ميرود.
ميوة تازة ترش انبه صفرا را تشكيل ميدهد و اشتهاآور است و بايد گفت براي بلغميها و سوداييها مضر است.
اگر شكوفة تازة آن را با شكر مخلوط كرده و هر روز بخورند از سرعت انزال جلوگيري ميكند. ميزان مصرف 40 گرم شكوفه تازة خشك كرده به علاوه 120 گرم شكر براي 14 روز.
مزمزه برگ و گل انبه باعث تقويت دندان و لثه ميشود.
روغن انبه براي درازي و سياهي مو و ريزش مو مفيد است.
طرز تهيه روغن انبه : پوست خام انبه در آفتاب پرورده شده باشد و سپس با روغن زيتون مخلوط و عصارة آن گرفته شود و روغن را به مو بمالند.
انبه دفع كننده اخلاط است.
براي انواع سردرد مفيد است. عصر و شب به عنوان شام ميل شود.
انبه چاق كننده است همراه صبحانه ميل شود.
افراط در خوردن انبه باعث سوء هاضمه و فاسد شدن خون ميشود و بچهها به امراض پوستي دچار ميشوند.
پوست انبه قابض است.
شستشو با پوست انبه خارش مثل جرب را تسكين ميدهد.
ميوه نارس انبه براي بيماريهاي خوني به كار ميرود.
براي تقويت معده ميتوان از مربا و ترشي انبه استفاده كرد.
گرد مغز هسته آن ضدكرم است.
ميوه انبه عطش را تسكين ميدهد.
ميوه انبه مقوي نيروي جنسي ميباشد.
انبه كبد را ضعيف ميكند و بهتر است نيم ساعت بعد از خوردن آن شربت زرشك يا سكنجبين ميل شود.