همسرم در هر فرصتی بهم تهمت میزنه ،بی بند و بار فاحشه ،هرزه ،اینا چیزاییه که میگه ،نمیتونم کنار بیام هر بار حالم بد میشه ،عادت نمیکنم به حرفاش هر بار برام تازست،اصلا انگار این حرفا زدنش براش عادیه ،منم بهش میگم بی غیرت بی لیاقت
فکر میکنم پ ا ر ا ن و ی ی د داره به همراه سادیسم ، درست مثل به اصطلاح مادرش، شما فرض کن تو پیاماش به حدی عصبیم میکنه که خودشم میترسه نکنه بلایی سر خودم بیارم ،تا این حد،بعد که میاد از سر کار خونه میاد ناز و نوازش میکنه و میگه ببخشید ،خییییلی عصبانی بودم ... ولی حتی ذره ای دلم نرم نمیشه
آخه اصلا اهل چیزایی که میگه نیستم . فکر کن هزار با پاکیو نجابتت ثابت شه ولی یک بار اختلاف فرهنگی باعث سوتفاهم شه ،بعد همسرت همونو بکوبه تو سرت،عذابت بده زجرت بده ،چیزای ناجور بهت نسبت بده که دچار حمله عصبی بشی ،ولی اون براش مهم نیست دوباره و دوباره کارشو تکرار میکنه ،بعدش میاد ناز و نوازش ،این از همه چندش آورتره،روش میشه؟ انگار همش براش بازیه،مگه میشه یکی از رو عصبانیت این چیزا رو بگه؟ مطمینم مشکلی داره ،میخوام خنثی نباشم و بترسونمش تا اینقدر روحمو سوهان نده،دیگه میترسم برم بیرون میترسم برام حرف دربیاره ،میترسم تهمت بزنه،تحملشو ندارم دیگه،حالا فرض کنید من تا حالا حتی دوس پسرم نداشتم،اصلا بدم میومد.ولی حالا....
میخوام بدونم از نظر قانون حکم تهمت که ثابت نشه چیه؟ اگر شکایت کنم نتیجش چی میشه؟
