براورده شدن دعا

سلام

به نظرتون چرا یه دعایی برآورده نمیشه؟!

کلا چه دعاهایی برای برآورده شدنه دعا سندیت داره؟:(

من یه دعایی دارم ...خیلی وقته شروع کردم به دعاخوندن برای برآورده شدنش...اوایل خیلی معمولی دعا میکردم و این حسی که الان دارمو نداشتم...مثلا بعده هر نماز با آداب مخصوصش دعامو میگفتم و آرامش داشتم و چون یقین داشتم دعام برآورده میشه،خیلی ریلکس و معمولی دعا میکردم..

ولی خیلی وقته از اون آرامشم میگذره...و کم کم که میدیدم انگار قرار نیست دعام رآورده شه هی levelدعاهامو میبردم بالاتر ...و هی دعاهامو سخت تر میکردم...و هر چیزی هر جایی گفته بود انجام دادم ولی برآورده نمی شد ...

حتی به جایی رسیده بودم که واقعا داشتم بی اعتقاد می شدم و دیگه خوده متنه دعا برام کمرنگ شده بود و دوست داشتم فقط دعام برآورده شه تا ایمانم از بین نره...بعضی موقع ها احساس میکردم خدا اصلن صدامو نمیشنوه و احساس میکردم ،دارم با تلفن با خدا صحبت میکنم و انگار خدا گوشیو گذاشته رفته و معلوم نیست کی میاد....

خلاصه خیلی اذیت میشدم سر این قضیه ولی از اونجایی که به قوله دیالوگه یه فیلمی "اگه به خدا کفر بگیم یا بی ایمان شیم یا بگیم نیست،دیگه کیو داریم؟"دوباره ایمانم قوی تر میشد...ولی واقعا دارم دیوونه میشم...نمیدونم اشکاله کارم کجاست!دوست دارم یکی از اون بالا بیادو م بگه..چرا دعام برآورده نمیشه!حاضرم بم بگه اگه تا فلان سال هر روز اینکاره سختو انجام بدی ،میشه....

یا حداقل بم بگه اصلا خدا میگه برآورده نمیشه!حداقل به آرامش میرسم که خدا منو دعاهامو دیده.....

باورتون نمیشه چه دعاها و چه اعمالی که انجام ندادم...چه نذرهایی که نکردم....یعنی هر نذری که بگین کردم بعضیاشونو انجام دادم بعضیاشونم گفتم بعد از برآورده شدن...

خانوادمم در جریانن و همش سعی میکنن بم امید و آرامش بدن و میگن شاید صلاح نیست و خوده خدا حکمتشو میدونه....

من کاملا به این موضوع معتقدم ولی تو این دعا "به صلاح نیست تو کتم نمیره"آخه دعایه خاصی نیست میگم که،یه چیزه کلی و معمولیه و به اندازه ی ده برابره دعاهام براش تلاش کردم و از این به بعد واقعا لطف خدا باید شامله حالم بشه و اصلا دیگه دسته خودم نیست....

سلام.

خیلی برام جالبه که چقدر توقعتون بالاست.

فکر میکنید با خوندن چند تا جمله عربی یا فارسی باید به خواستتون برسید؟

دعا.نذر.خیرات دادن...همه مث یوگا و حرف مثبت زدن هست که باعث میشه مثبت اندیش بشید وگرنه دعا کردن خالی کاری رو از پیش نمیبره

و اصلا انصاف نیست که به صرف دعا کسی به خواستش برسه و اونی که اصلا دعا نمیکنه و فقط داره تلاش میکنه به خواستش نرسه!!

فکر کنید ی دختری عاشق گلزار میشه و صبح تا شب دعا میکنه نذزی میده ...تا گلزار بیاد خواستگاریش!!! به نظرتون این منطقی هست؟

چرا راه دور بریم.من ی همکلاسی خانم داشتم که 1ماه مونده بود به آزمون وکالت اومده بود از من ی سری جزوه گرفته بود که تازه شروع کنه

بخونه و خیلی هم مطمئن بود که قبول میشه میگفت کلی نذر کردم دعا کردم ...حتما قبول میشم! من فقط تو دلم بهش خندیدم

گفتم من به وجود و انصاف خدا شک میکنم اگه شما قبول بشی و کسی که زحمت کشیده قبول نشه!

میخوام از حرفهام به این برسید:

اگه خواستتون غیره منطقی و ی جورایی شدنی نیست بیخودی دعا نکنید.

اگه خواستتون نیاز به زحمتو تلاش داره دریغ نکنید و بیشترین تلاشتون رو کنید.

انسانهای تنبل و انسانهای خیال باف منتظره معجزه هستن.

چاره کار شما واقع بین بودن هست.




خارج از بحثمون.من کسی رو میشناسم که به قول عوام دعا نویس هست و برای هر مشکلی ی دعایی مینویسه جالبش اینجاست که

خودش دچاره انبوهی از مشکلات هست ...اگه واقعا قرار بود با دعا کارگشایی کنه مشکلات خودش رو حل میکرد که به این روز و اوضاع نیوفته.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sr1494

سلام.

خیلی برام جالبه که چقدر توقعتون بالاست.

فکر میکنید با خوندن چند تا جمله عربی یا فارسی باید به خواستتون برسید؟

دعا.نذر.خیرات دادن...همه مث یوگا و حرف مثبت زدن هست که باعث میشه مثبت اندیش بشید وگرنه دعا کردن خالی کاری رو از پیش نمیبره

و اصلا انصاف نیست که به صرف دعا کسی به خواستش برسه و اونی که اصلا دعا نمیکنه و فقط داره تلاش میکنه به خواستش نرسه!!

فکر کنید ی دختری عاشق گلزار میشه و صبح تا شب دعا میکنه نذزی میده ...تا گلزار بیاد خواستگاریش!!! به نظرتون این منطقی هست؟

چرا راه دور بریم.من ی همکلاسی خانم داشتم که 1ماه مونده بود به آزمون وکالت اومده بود از من ی سری جزوه گرفته بود که تازه شروع کنه

بخونه و خیلی هم مطمئن بود که قبول میشه میگفت کلی نذر کردم دعا کردم ...حتما قبول میشم! من فقط تو دلم بهش خندیدم

گفتم من به وجود و انصاف خدا شک میکنم اگه شما قبول بشی و کسی که زحمت کشیده قبول نشه!

میخوام از حرفهام به این برسید:

اگه خواستتون غیره منطقی و ی جورایی شدنی نیست بیخودی دعا نکنید.

اگه خواستتون نیاز به زحمتو تلاش داره دریغ نکنید و بیشترین تلاشتون رو کنید.

انسانهای تنبل و انسانهای خیال باف منتظره معجزه هستن.

چاره کار شما واقع بین بودن هست.




خارج از بحثمون.من کسی رو میشناسم که به قول عوام دعا نویس هست و برای هر مشکلی ی دعایی مینویسه جالبش اینجاست که

خودش دچاره انبوهی از مشکلات هست ...اگه واقعا قرار بود با دعا کارگشایی کنه مشکلات خودش رو حل میکرد که به این روز و اوضاع نیوفته.

---

نه...اینطوری نیست...اولا که من خرافاتی یستم که به دعا نویس و اینا اعتقاد داشته باشم...

دوما دعایه من کاملا منطقیه و به قدره کافی براش تلاش کردم و دیگه از این به بعد واقعا کاری از دسته من برنمیاد

یه مثال شبیهه دعام میزنم ...دعایه منم تو همین مایه هاست...شما خودتون مقایسه کنید...

ببینین فرض کنید دعایه من اینه که از خدا میخوام بتونم تو یه شرکت خوب از همین حالاها شروع به کار کنم(اصلنم نوعه شرکت برام مهم نیست،فقط تو زمینه ی کاریه خودم باشه و خوبب باشه)و اون شرکتها و اداره ها آزمون برگزار میکنن و من هر دفعه کلی میخونم و شرکت میکنم و نمره ی خوبی میارم و قبول میشم و میرم مصاحبه و مصاحبه ی خوبی هم انجام میدم....(خب تا اینجا هر تلاشی از دستم برمیومده ،انجام دادم...)

حالا دیگه واقعا نیاز به حمایته خداست...که من منتظرم خبره قبولی و استخدامم بیاد ولی نمیاد....

بعد کوتاه نیومدمو از نو شروع کردم و دوباره این اتفاق برام افتاده و دوباره و دوباره و....

عایا به نظره شما چنین دعایی غیر منطقیه ؟!بعلاوه ی اینکه همه ی تلاشمم براش انجام میدم و انصافا دیگه از اون به بعدش دسته من نیست!!

تو مثال شما اگه واقعا همه چیز رو انصاف و صلاحیت باشه(که اکثرا نیست مخصوصا تو آزمونهای استخدامی دولتی که همه از پیش تعیین شده ان و تعداد متقاصیا به نسبت تعداد مشاغل خیلی زیاده) قطعا کسی که صلاحیت و لیاقتش رو داره انتخاب میشه و نیازی هم به دعا نیست

مگه من خودم نبودم؟7 8 ماه روزی 12 ساعت درس خوندم خیلی ها هم دعا کردن برام خودمم از خدا میخواستم کمکم کنه اما هیچ وقت دعا

نمیکردم قبولم کنه چون میدونستم موضوع من موضوعی نیست که با دعا محیا بشه و تنها با لیاقت و مهارت که به نتیجه میرسم.


من قبول نشدم اما از خودم راضی بودم چون بیشترین تلاشم رو کرده بودم و پیشرفت فوق العاده ای داشتم.

شما هم اگه به نتیجه نمیرسید ایراد کارتون رو پیدا کنید و روش تلاشتون رو عوض کنید و گرنه با دعا به نتیجه نخواهید رسید.

مرثی و من واقعا خیلی دوست دارم یکی بیاد بم بگه فلان جای کارت ایراد داره اصلاحش کن ...با تمامه وجود حاضرم شبانه روز براش تلاش کنم....ولی هر دفعه که شکست میخورم هی به خودم میگم شاید ایراده کارم اینجاست(به زورم شده ریزترین چیزهارو پیدا میکنم و اصلاح میکنم )تا دفعه ی بعد امید و انگیزمو از دست ندم و بگم ایندفعه با اصلاح اومدم ... اما دیگه عقلم به جایی قد نمیده ....هرچی به نظرم میرسیده رو اصلاح کردم و از نو شروع کردم...میدونین چیه ؟تلاش برایه رسیدن به دعامو خیلی دوست دارم (کلا آدمیم که کار و تلاشو دوست دارم بخصوص که برای رسیدن به چیزی باشه که دوست دارم،)ولی مسیله اینه که واقعا دیگه هیچی به ذهنم نمیرسه !حتی این اواخر بابام که همیشه م یاد داده باید برای هر کاری زحمت کشید،بم گفت "تو تلاشه خودتو کردی دیگه اینقدر خودتو اذیت نکن...هرچی صلاح باشه پیش میاد!!!"!!!!!!!!!!

کاش میگفتید دقیقا دنبال چی هستید شاید چیزی به ذهن بقیه برسه که شما بهش توجه نکرده باشید.

حرف پدرتون هم درسته.ی جایی هست ما هیچ تلاشی نمیکنیم و به نتیجه نمیرسیم.ی جایی هست ما بیشترین تلاشمون رومیکنیم(نه تلاش بیش از توان)و به نتیجه نمیرسیم.حالت دوم حالتی هست که قاضی وجودمون حرفی برای گفتن نداره و نمیتونه مارو سرزنش کنه چون ما بیشترین تلاشمون رو کردیم.

انسان گاهی اینقدر به خدا نزدیکه که حالات درونی زیبایی بهشدست میده

و گاهی انچنان دور که فقط در مواقع نیاز طلبش میکنیم

یه جمله هست که میگه : انسانی که به خدا نزدیک است میان واقع و خیالش مرزی نیست
هرقدر گرفتار کابوسیم به شیطان نزدیک شده ایم


گاه گمان نميكني ولي ميشود.. گاه نميشود كه نميشود كه نميشود!! گاه هزار دوره دعا بي اجابت است، گاهي نگفته قرعه به نام تو ميشود!! گاهي گداي گدايي و بخت با تو نيست، گاهي تمام شهر گداي تو ميشود..!!

سلام من حس شما رو خیلی خوب میفهمم منم چند سال پیش همین جوری بودم من دختری بودم که از 9 سالگی به خواست خودم نه به اجبار هم تمام نمازامو خوندم هم تمام روزه هامو گرفتم و حجابمم بد نبود آدم با حجابی نیستم ولی خب تا حدودی رعایت میکنم محال بود خدا دعاهامو برآورده نکنه به خاطر همین خیلی پرتوقع و مغرور شده بودم تا اینکه همسرم مریض شد به هر دری زدم هر کاری بگی کردم با اینکه دکترا گفته بودن تا 3 ماه زنده میمونه هر دعایی بگی خوندم هر جا بگی رفتم انقدر پرتوقع شده بودم که میگفتم خدا باید دعامو برآورده کنه من این همه نماز خوندم روزه گرفتم هر جا بگی بردمش از امام رضا گرفته تا امامزاده های کوچیک شب تا صبح گریه کردم نماز خوندم تمام دعایی که تو مفاتیح بودو از بر شده بودم آخراش دیگه کفر میگفتم چون خسته شده بودم از دعا کردن به شوهرم میگفتم اگه بری من یه زن بد میشم دیگه به هیچی اعتقاد ندارم شوهرم بعد یک سال و نیم رفت ولی جوری فوت کرد که نه تنها اعتقادم به خدا کم نشد که بیشتر هم شد بعد از شوهرم فقط دعاهای مردم بود که دوباره به زندگی برگشتم اوایل همش میگفتم آخه چرا من چرا چرا چرا ..... ولی الان که دوباره ازدواج کردم فهمیدم یه موقعهایی ما آدما به صلاحمون نیست که خدا دعامونو برآورده کنه همه چیزو فقط خدا میدونه و بس باید زیاد دعا کرد ولی اگه نشد بدون که حتما خواست خدا این بوده اینم اضافه کنم من و شوهرم از بچگی به هم علاقه داشتیم ولی پدرم مخالف ازدواجمون بود ولی هیچ وقت برای رسیدن بهش دعا نکردم ولی خواست خدا بود که ازدواج کنیم و بعد 2 سال از دستش بدم پس فقط اینو بدون که خدا اگه بخواد خودش دعاتو برآورده میکنه همیشه همه چیرو بسپار به خودش خودتو اذیت نکن اگه صلاح باشه حتما برآورده میشه خدا خیلی مهربونه ببخشید که زیاد شد