نا امیدم..!

سلام دوستان
علی هستم 17 سال دارم
به دکتر روانپزش مراجعه کردم و مشکلاتم را به او گفتم گفت که وسواس فکری دارم و افسرده شدم
روزی یه کپسول فلوکستین 20میخورم وشبها هم نصف یک قرص اگزازپام
احساس میکنم دکترم زیادکمکم نمیکنه...
به جای مشاوره به من قرص میده که چی بشه؟؟؟
من الان ناامیدم،نمیدونم چرا زندم،وقتی قراره بمیرم چرا باید به آرزو هام برسم؟اومدیم به آرزوهامون رسیدیم رفتیم بیرون یه ماشین زد لهمون کرد..!وقتی مادرمو میبینم میگم ای خدااا!!!!
من انقدر به این فرشته وابستم چرا روزی باید ترکش کنم؟؟
اگر کسی تونست کمک کنه...!
یا علی|sadsmiley|

ادیت شد

ممنونم آقا امیر
امیدوارم بتونم|heart|

سلام دوست عزیز
در مورد دارو خب گاهی تعادل های شیمیایی خاصی در مغز بهم میریزه و دارو ها میتونن این تعادل رو در صورت تجویز صحیح برگردونن.
تا جاییکه اطلاع دارم تجویز دارو معمولا زمانیکه شخص بعلت حالاتش از جریان زندگی عادی و مشغولیتهای عادی زندگیش دور بشه انجام میگیره در غیر اینصورت مشاوره و کمکهای روانشناسی می تونه به تنهایی به افراد کمک کنه.

در مورد موضوعی که گفتین بنظرم شما بعد روح رو نادیده میگیرین.
وجود انسان فنا ناپذیر هست و مسئله مرگ از یک سو و از طرف دیگر مسئله روح در وجود انسان بر این مطلب گواهی میدن که جز زندگی این دنیا که برای ما ملموسه و هر چند خوب زندگی کردن در اون اهمیت داره ؛ مکان دیگری پذیرای بعد فنا ناپذیر ما خواهد شد . فکر کردن درباره مرگ از این جهت هم میتواند مفید واقع شود که وجدان آدمی رو بیدار کنه . چون شخصی که وجودش رو فانی ببینه مطمئنا در برابر خیلی از خواسته های آسیب رسان ( چه در مورد خودش و چه در مورد دیگری) تسلیم میشه .
مثلا بعضیها که به جهان دیگر اعتقاد ندارن ممکنه انقدر ناامید بشن که دست به خودکشی بزنن چون همانطور که به وضوح میبینیم جسم فنا پذیره و از حالت خودش خارج میشه دنیایی که پذیرای این جسم هست هم با همه جزییاتش همچنین فنا پذیره.

پس این افراد هرچقدر دراین دنیا گام برمیدارن حتی اگر در جهت های مثبتی باشه چون به عاقبت اعتقادی ندارن و از طرفی حسی درون اونها ملزمشون میکنه که بدنبال و طلب پایداری و فنا ناپذیری باشن این تناقض بین خواسته روح و در مقابلش سرکشی و مقاومت شخص (به هر علتی) اون رو دچار سردرگمی و پوچی میکشونه.
غافل از اینکه مثلا هرگز با عمل خودکشی همه چیز تمام نخواهد شد!

Sent from my HUAWEI G510-0200 using Tapatalk

باران عزیز
من کامل منظورتون رو فهمیدم ولی شاید چون من دچار اون فسواس فکری هستم و در اعتقاداتم شک میکنم نمیتونم اون دنیا رو کامل قبول کنم و برای همینه که نگرانم.
من شخص معتقدی هستم و نمازم رو ترک نمیکنم ولی حسی همواره بهم دست میده حتی گاهی بعد از نماز که به این شکله(شاید ما اشتباه میکنیم،شاید پیامبرا....شایدخدا...و.....)از این حرفا
زیاد تحقیق میکنم ولی با بهترین جواب ها هم راحت نمیشم،البته با پست دیروزی شما وتوی این یه ماه یکم بهتر شدم.
از نظر دیگه درسته که ما جاودانه در آخرت هستیم ولی خوب آخرت نه برا من مادر میشه،نه گیتاری که 4سال تلاش کردم واسش و نه دوستام.
خواهش میکنم اگر راهکاری هست بگید.من هنوز 17سالمه با این طرز فکر چند سال دیگه خیلی ازیت میشم..!
باز هم ممنونم|heart|

سلام
ببینید در ابتدا بهتون بگم ادم از شک به یقین میرسه.در همه چی دنیا باید شک کرد.یکی از دغدغه های بشر حتی بدون اینکه خودش بخواد کشف فلسفه زندگی.این چیزایی که گفتی فقط در ذهن شما نمیگذره.همه ما ادما بهش فکر میکنیم.اما ادمایی که ایمانشون قوی هست زود سعی میکنن جوابشو پیدا کنن و خدا هم کمکشون میکنه.مگر پیامبر خدا از خدا نخواست اونو به یقین برسونه.پس ناراحت نباش که نماز میخونی اما فکرایی با شک به ذهنت میرسه.بجای اون بگرد ایمان واقعی رو پیدا کن.هدایت بخواه.یقین بخواه که بهش برسی.مطمنم که به زودی میرسیدی. در ضمن من هم گاهی فکر شمارو دارم که خب اومدیم و کلی زحمت کشیدیم و... اخرش چی؟!بازهم خیلی از ما به اینا فکر میکنیم اما نمیشه ناامیدانه زندگی کرد. ما یکبار فرصت زندگی داریم پس باید سعی کنیم تاجایی که میتونیم وخدا میخواد ازش استفاده کنیم.بازهم با یک مشاور خوب صحبت کن
کتاب کوه پنجم (پائولو کوئیلو) رو توصیه میکنم

بنظرم این نشونه این هست که شما دقیقا دنبال ابدیت هستین. و پوچی برای شما اذیت کنندست.
به همین علت هست که قرآن کریم میفرمایند : همه اعمال به نیت ها بستگی دارند .
مثلا شما عاشق مادرتون هستین پس در نتیجه با یک نیت خوب که به درد همیشه شما بخوره همواره تلاش میکنید رضایت ایشونو جلب کنید تا خوشحالشون کنین. یا انقدر در افکار ناامید کننده و یا نگرانی دربارشون بسر ببرید تا از همه زندگی بمونین ، یا بیمار بشین .

بیشتر مسائل طوری هستن که قابلیت پذیرفتن بعد مثبت، منفی و گاهی خنثی رو دارن و این ما هستیم که تصمیم میگیریم با نیت هامون چه بعدی از اونها رو انتخاب کنیم. که البته به ظرفیت آدمها هم بستگی داره.

پیشنهاد میکنم وقتی میخواین کاری انجام بدین یا فکری بخودتون راه بدین قبلش در مورد اینکه آیا واقعا به درد شما میخوره یانه و یا رضایت شمارو طبق عقایدتون جلب میکنه یا نه فکر کنید و اگر مورد مثبتی ندیدید بوسیله جایگزین مناسب کنارش بگذارین.

فکر کردن به حکمتهای خالق آرامش و لطافت رو بهمراه داره اگر افکاری باعث آزار شما شد بدونین که بیراهه هست و سریع جلوشو بگیرین و ادامه اش ندید .



Sent from my HUAWEI G510-0200 using Tapatalk

باز هم از همه دوستان ممنونم|heart|

سلام

خیلی از افراد هستند که مشکل شما را دارند و حتی بدتر ازشمایند. این یک بیماریه که قابل درمانه.خیلی ها به روانپزشک مراجعه کردند و نتیجه درست گرفتند.
چند وقته که دکتر می ری؟ از اون موقع تا حالا چه داروهایی تجویز کرده؟ اخه اینا را می پرسم یکم اطلاعات دارم و با افرادی که این بیماری را دارند در ارتباطم.