سلام دوستان تفاوت های لز و گی و ترنس چیه؟؟از نظرروانشناسی و روحی چه تفاوت هایی دارن؟؟آیا لزبودن و گی بودن و ترنس بودن یک نوع بیماری هستش؟؟
نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان تفاوت های لز و گی و ترنس چیه؟؟از نظرروانشناسی و روحی چه تفاوت هایی دارن؟؟آیا لزبودن و گی بودن و ترنس بودن یک نوع بیماری هستش؟؟
لزبه همجنسگرا های زن و گی به همجنسگراهای مرد و ترنس به دوجنسه ها گفته میشه .
انجمن روانپزشکی آمریکا در سال ۱۹۷۳ همجنسگرایی را از فهرست بیماریها و اختلالات روانی خارج کرد. پس از آن انجمن روانشناسی آمریکا در ۱۹۷۵ و نهایتا سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۹۲ همجنسگرایی را از فهرست بیماریهای روانی خارج کردند.
این تصمیم خود پیامد تکانههای تغییرات فرهنگی بود که در نتیجه جنبشهای اعتراضی دهههای ۵۰ تا ۷۰ میلادی ایجاد شده بود. اعتراضاتی که با جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکایی آغاز و با جنبشهای حقوق زنان و همجنسگرایان ادامه یافت.
اما احتمالا موثرترین عامل در اتخاد این تصمیم مجموعه تحقیقات دکتر آلفرد کینزی و همکارانش بود. کینزی که از پیشگامان ************ولوژی نوین محسوب میشود، طی تحقیقات گستردهای در دهههای ۴۰ و ۵۰ میلادی به به این نتیجه رسید که همجنسگرایی شکلی طبیعی از رفتار جنسی انسان است.
نتایج تحقیقات وی در دو مقاله جداگانه با عنوان رفتار جنسی انسان مذکر (۱۹۴۸) و رفتار جنسی انسان مونث (۱۹۵۳) منتشر شد که اکنون با نام گزارشهای کینزی شناخته میشوند.
در این مطالعات محققان دریافته بودند که ۳۷ درصد مردان و ۱۳ درصد زنان مورد مطالعه دست کم یک تجربهی جنسی با جنس موافق داشتهاند.
پژوهشهای فریتز کلاین در دهه هشتاد میلادی نظریات کینزی را تایید کرد. به آزمایشات کینزی انتقاداتی هم در مورد درصدهای اعلام شده یا شیوه انتخاب نمونههای مورد مطالعه وارد شده، با این وجود بخش اعظم نتایج وی هنوز از نظر جامعه علمی معتبر است.
در سالهای پایانی قرن بیستم به سختی میشد انجمن روانپزشکیای را یافت که کماکان بر درمان همجنسگرایان اصرار ورزد. در واقع چنین عقیدهای هرچند کماکان وجود دارد اما بسیار ناچیز است.
در سال ۲۰۰۹ در یک نظرسنجی از میان ۱۳۰۰ روانکاو، روانپزشک و روانشناس بریتانیایی تنها ۵۵ نفر (نزدیک به ۴ درصد) اعلام کردند که به درمان همجنسگرایی عقیده دارند.
علاوه بر آن که هنوز هیچ نمونهی موفقی از درمان و تغییر گرایش جنسی افراد گزارش نشده است. تاکید و تحت فشار گذاشتن افراد به این منظور میتواند تبعات جدی و آسیبهای غیرقابل بازگشت به همراه داشته باشد.
انجمن روانشناسی آمریکا در قطعنامه خودش در همین مورد تاکید کرده: به جای دنبال کردن روشهای درمانی که همجنسگرایی را به عنوان یک بیماری فرض میکنند و نیز طرد اقلیتهای جنسی جوان، والدین، سرپرستان و اعضای جامعه بایستی حمایت اجتماعی و پشتیبانی روحی را تقویت کرده و خدمات آموزشی شامل اطلاعات درست و شایسته در مورد جنسیت و گرایشهای جنسی در اختیار آنها قرار دهند.