اگر یک فرد سالمند از ذهنی سالم برخوردار باشد می تواند به تنهایی زندگی کند و تشخیص سریع بیماری آلزایمر روند رو به رشد آن را کند می کند.

گفته می شود پنج تا ده درصد جمعیت بالای ۶۰ سال کشور، هر ساله به بیماری آلزایمر مبتلا می شوند.
بیماری آلزایمر نوعی بیماری عملکردی مغز است که در آن حجم مغز کاهش می یابد و بر فعالیت های ذهنی فرد تاثیر منفی دارد.

گاهی علایم بیماری آلزایمر مانند فراموشی ها در سنین بالا را به روند پیر شدن نسبت می دهند درحالیکه باید به این علایم توجه داشت.

اگر یک فرد سالمند از ذهنی سالم برخوردار باشد می تواند به تنهایی زندگی کند و تشخیص سریع بیماری آلزایمر روند رو به رشد آن را کند می کند.
فراموشی تدریجی، مشخصه اصلی بیماری آلزایمر است، البته برخی از فراموشی ها ممکن است به دلیل استرس باشد اما در بیماری آلزایمر این فراموشی ها، زندگی شغلی، تحصیلی و روزمره فرد را دستخوش تغییر ساخته و مختل می کند.

در بیماری آلزایمر، ابتدا حافظه کوتاه مدت دچار مشکلاتی مانند فقر ذهنی و فراموشی وقایع روزانه شده و پس از آن به تدریج حافظه بلند مدت نیز دچار اختلال می شود. در مراحل پیشرفته این بیماری، مشکلات روانپزشکی مانند بی قراری، هذیان و توهم نیز ابجاد می شود. در مراحل بعدی، بیمار حتی کارهای روزانه خود را نمی تواند انجام دهد و در انجام کارهایی مانند نظافت شخصی، لباس پوشیدن و حمام رفتن دچار بی توجهی می شود. بی اختیاری در دفع مدفوع و ادرار از دیگر عوارض بیماری آلزایمر است.