احساس افسردگی

سلام من یک دختر 21 ساله و دانشجو هستم. مدتیه که خیلی شدید احساس افسردگی و پولی و تنهایی میکنم. میشه گفت دوستای زیادی دارم ولی انگار از هیچی راضی نیستم.از هیچ کاری لذت نمیبرم و وقتی بیدار میشم فکرو خیالام شروع میشه. دوست دارم با پسری هم ارتباط داشته باشم که تنهاییم پر شه ولی از هیچ پسریم خوشم نمیاد و هرکی میاد طرفم جواب رد میدم.. یعنی واقعا من افسردم؟!؟

احساس میکنم اسمتون برام آشناست
شرایط چطوری بود راضی بودی؟ دوس داشتی دنیا چجوری بود؟ آدما بیشتر به همدیگه اهمیت میدادن؟ شغل بهتر گیر میومد، خانواده ت شادتر بودن؟
چطوری بود مطمینی که بی حس و حال نمیشدی؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط heh_heh

احساس میکنم اسمتون برام آشناست
شرایط چطوری بود راضی بودی؟ دوس داشتی دنیا چجوری بود؟ آدما بیشتر به همدیگه اهمیت میدادن؟ شغل بهتر گیر میومد، خانواده ت شادتر بودن؟
چطوری بود مطمینی که بی حس و حال نمیشدی؟

---

واقعا نمیتونم بگم شرایط چجوری بود راضی بودم اصلا نمیدونم چی میتونه خوشحالم کنه.فقط میدونم شرایط الانو نمیخوام دوست دارم حالم با یه چیزی خوب شه

پس احساس رکود و رخوت میکنی...
مسافرت... آشنا شدن با موسیقی(یه ساز یاد بگیر)... تیپ و لباست رو عوض کن... بچگیات چه آرزوهایی داشتی، یا از کدوم یکی از بزرگترها خوشت میومد و اون چیکارا میکرد...
نمی دونم...
شاید یه چیزی تو وجودت سر خورده شده... یعنی قبلا فکر میکردی در این زمانی که الان توش هستی به یه چیزی باید میرسیدی ولی نرسیدی...
بدون اینکه فکر کنی الان در چه وضعیتی هستی... زندگی بقیه رو نگاه کن... توشون بگرد ببین شاید یه چیزی تو زندگیت کمه... ولی تا به یه نکته رسیدی نگو همینه... بازم بگرد شاید یه چیز مهمتر پیدا کنی...

یه داستان بی ربط: با یه دختری آشنا شده بودم و فکر میکردم میتونیم با هم خوشبخت بشیم... هردومون با هم سیگار میکشیدیم... وقتی برام جدی شد تصمیم گرفتم سیگارو ترک کنم و یه شوهر نمونه بشم... سیگارو ترک کردم... دیگه از اون دختر خوشم نمیومد... |happysmiley|

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mina21

سلام من یک دختر 21 ساله و دانشجو هستم. مدتیه که خیلی شدید احساس افسردگی و پولی و تنهایی میکنم. میشه گفت دوستای زیادی دارم ولی انگار از هیچی راضی نیستم.از هیچ کاری لذت نمیبرم و وقتی بیدار میشم فکرو خیالام شروع میشه. دوست دارم با پسری هم ارتباط داشته باشم که تنهاییم پر شه ولی از هیچ پسریم خوشم نمیاد و هرکی میاد طرفم جواب رد میدم.. یعنی واقعا من افسردم؟!؟

---

سلام دوست گرامی
بسیاری از ما و اطرافیان ما در مراحل مختلفی از زندگیشون چنین احساسی پیدا می کنند. شما نباید تو این شرایط بمونید و باید ازش عبور کنید.

اولین سوالی که باید از خودتان بپرسید این احساس رو چند وقته پیدا کردین؟ از اول بوده یا نه اخیراً سراغتون اومده؟

اگه اخیراً چنین احساسی پیدا کردین پس ممکنه یک چیزی شمارو پریشان کرده اما ممکنه خودتون متوجه اش نباشید.

ابتدای هر چیز بدونید این یه احساس موقته و باید باهاش مبارزه کنید. قرار نیست زندگی شما اینطوری پیش بره. اما اگه این احساس زیادی طولانی شده و جنبه های مختلف زندگیتون رو مختل کرده، ملاقات با یه روانشناس بالینی خیلی فکر خوبیه. ایشون به شدت میتونن بهتون کمک کنن تا دوباره اون حس قشنگ قبلی تون رو پیدا کنید.
هم زمان تنهایی، خونه نشینی، فکر کردن رو باید کنار بزارید. شروع کنید به فعالیت فیزیکی، بیرون رفتن، پیدا کردن چند دوست شاد و فعال.

تابستونه و باید فعال و شاد باشید.
در مورد احساس نیاز برای داشته رابطه دوستی با پسر هم فعلاً بهتره دست نگه دارید. از شرایط فعلی عبور کنید بعد چون الان احساسات و وضعیت عاطفی شما قدری تحت تاثیر همین شرایطیه که دارید و ممکنه بهتون آسیب برسونه.

سلام
http://forum.moshaver.co/f174/علاقه-شدید-به-پسر-39224/
این موضوع حل شد ؟
احتمالی که من می دم اینه ( البته صرفا از روی تجربه اینو می گم ) :
این قدر به اون آقایی که گفتین فکر کردین و اون فکر رو توی ذهنتون تکرار کردین که علاقتون رو به همه چیز و شاید حتی همه کس از دست دادین
اون فکر به صورت وسواسی هر روز و هر لحظه توی ذهنتون تکرار شده و هیچ چیز جدیدی تحویل ذهنتون ندادین و احتمالا امیدتون هم برای این که به اون آقا برسین با گذشت زمان کم و کم تر شده و در نتیجه چیزی که عملا یجورایی هدف زندگیتون شده رو به مرور زمان از دست دادین و در کنار این موضوع هدف های قبلیتون هم دیگه جذابیتی براتون ندارند
اگه این حدس درست باشه و هر لحظه به اون فرد فکر کرده باشین ، کاملا طبیعیه که دچار افسردگی بشین
طبیعت انسان این جوریه که تغییر و تحول رو دوست داره و از یکنواختی اصلا خوشش نمیاد و باید زندگیتون رو از یکنواختی در بیارین و اون موضوع رو فراموش کنید و به کار های جدید رو بیارین
یه عده متاسفانه در این موارد پیشنهاد شروع یه رابطه ی جدید میدن ولی این کار با احتمال زیادی وضعیت رو بدتر می کنه و تا وقتی حالتون بهتر نشه به نظرم نباید وارد رابطه بشین
مراجعه به یه روان شناس خوب و کاربلد می تونه بسیار خوب و تاثیر گذار باشه
و بازم به نظرم اگه یه وقت پیشنهاد مصرف دارو بهتون دادن و مشکلتون ارثی نیست به هیچ وجه دارو مصرف نکنید
اگه بیشتر توضیح بدین هم من و هم بقیه ی دوستان احتمالا بهتر می تونیم نظر بدیم
من یه تجربه ی کاملا مشابه با شما داشتم و خودم هم دچار همین موضوع شدم و افسردگی گرفتم ولی الآن مطمئن نیستم علت مشکل شما چیه
و البته یه تجربه ی دیگه هم در مورد یه فردی مثل شما دارم که ازم خوشش میومد ( و شاید هنوز هم خوشش میاد ) و شاید این بتونه بهتون کمک کنه اون موضوع رو فراموش کنید