با همسرم تفاهم ندارم کلافه ام ...

سلام جوانی 31 ساله هستم که به مدت دو حدودا دو سال است که ازدواج کرده ام کارمند هستم تک پسر و دو خواهر دارم ، و مستقل از پدر ومادر با همسرم زندگی میکنم .متاسفانه از دو ماه بعد از دوران عقد متوجه شدم که با زنم تفاهم ندارم ، اما از ترس طلاق و حرف های فامیل و آبرو و همچنین با توجه به علاقه بسیار فراوانی که همسرم به من داشت اصلا حاضر به جدایی نشد البته این رو هم بگم که اقدامی هم به جدایی نکردیم . به هر حال بعد از یکسال عقد ازدواج کردیم ، در طول دوران عقد سر هر چیز کوچکی دعوامون میشد مثلا سر اینکه مامانت فلان چیز رو گفت ، خانواده من کادو بیشتر دادن ، خانواده تو کم کادو میدن و... ، تا به امروز که دو سال از ازدواجمان میگذرد هنوز این حرف و حدیث ها ادامه داره .مثلا امسال مادر من عیدی کمتر از مادر ایشون بهمون داد و این رو گفت ، تو باید هر کسی به اندازه محبتی که بهت یکنه بهش محبت کنی . در مورد زندگی همسرم بگم که همسرم دو سال ازمن بزرگتر است و در دوران دانشجویی پدر خودش رو از دست داده و به گفته خودش خیلی به پدرش وابسته بوده و از دست دادن پدرش اون رو تا حد افسردگی برده ، دختر کاملا حساس و خیلی پر حرفه و عصبی هست وقتی عصبانی میشه خیلی عصبانی شدنش بد هست و خوشحالی و شادیش هم از همه بیشتر است و من تا قبل از عقد اصلا متوجه نشدم ، و در یک شرکت خصوصی کار میکنه ،اما کاملا مهربان و دلسوز و به فکر زندگی است ، اهل مادیات نیست و گاهی وقت ها هر کاری میکنه که من رو خوشحال کنه ، اما خصوصیات بدش نمیذاره خصوصیات خوبش خودشو نشون بده و در مورد خودم هم بگم که افسردگی دارم و سالی دو بار به روان پزشک مراجعه میکنم و دارو میخورم ، علاقه زیادی به رشته تحصیلیم دارم ودوست دارم بیشتر وقتمو روی کارم بذارم ، هر وقت با همسرم دعوا میکنم ، بهم میگه معلومه تقصیر توئه تو مشکل داری تو به روان پزشک مراجعه میکنی !!! زندگیمون همش شده جر و بحث و مقایسه ، وقتی سکوت میکنم میگه چرا ساکتی حرف بزن و..... دکتر و مشاور عزیز اصلا آرامش روحی ندارم و واقعا حالم از این زندگی بهم میخوره هیچ کدوم از خانوادهامون هم از این موضوعات خبر نداره واقعا نمیدونم مشکل کجاست و باید چکار کنم .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط farid65

سلام جوانی 31 ساله هستم که به مدت دو حدودا دو سال است که ازدواج کرده ام کارمند هستم تک پسر و دو خواهر دارم ، و مستقل از پدر ومادر با همسرم زندگی میکنم .متاسفانه از دو ماه بعد از دوران عقد متوجه شدم که با زنم تفاهم ندارم ، اما از ترس طلاق و حرف های فامیل و آبرو و همچنین با توجه به علاقه بسیار فراوانی که همسرم به من داشت اصلا حاضر به جدایی نشد البته این رو هم بگم که اقدامی هم به جدایی نکردیم . به هر حال بعد از یکسال عقد ازدواج کردیم ، در طول دوران عقد سر هر چیز کوچکی دعوامون میشد مثلا سر اینکه مامانت فلان چیز رو گفت ، خانواده من کادو بیشتر دادن ، خانواده تو کم کادو میدن و... ، تا به امروز که دو سال از ازدواجمان میگذرد هنوز این حرف و حدیث ها ادامه داره .مثلا امسال مادر من عیدی کمتر از مادر ایشون بهمون داد و این رو گفت ، تو باید هر کسی به اندازه محبتی که بهت یکنه بهش محبت کنی . در مورد زندگی همسرم بگم که همسرم دو سال ازمن بزرگتر است و در دوران دانشجویی پدر خودش رو از دست داده و به گفته خودش خیلی به پدرش وابسته بوده و از دست دادن پدرش اون رو تا حد افسردگی برده ، دختر کاملا حساس و خیلی پر حرفه و عصبی هست وقتی عصبانی میشه خیلی عصبانی شدنش بد هست و خوشحالی و شادیش هم از همه بیشتر است و من تا قبل از عقد اصلا متوجه نشدم ، و در یک شرکت خصوصی کار میکنه ،اما کاملا مهربان و دلسوز و به فکر زندگی است ، اهل مادیات نیست و گاهی وقت ها هر کاری میکنه که من رو خوشحال کنه ، اما خصوصیات بدش نمیذاره خصوصیات خوبش خودشو نشون بده و در مورد خودم هم بگم که افسردگی دارم و سالی دو بار به روان پزشک مراجعه میکنم و دارو میخورم ، علاقه زیادی به رشته تحصیلیم دارم ودوست دارم بیشتر وقتمو روی کارم بذارم ، هر وقت با همسرم دعوا میکنم ، بهم میگه معلومه تقصیر توئه تو مشکل داری تو به روان پزشک مراجعه میکنی !!! زندگیمون همش شده جر و بحث و مقایسه ، وقتی سکوت میکنم میگه چرا ساکتی حرف بزن و..... دکتر و مشاور عزیز اصلا آرامش روحی ندارم و واقعا حالم از این زندگی بهم میخوره هیچ کدوم از خانوادهامون هم از این موضوعات خبر نداره واقعا نمیدونم مشکل کجاست و باید چکار کنم .

---

سلام

مطلب شما رو خواندم عزیز, متاسفم ولی ازدواج غلطی داشتید(بدون شناخت و آگاهی کافی که با توجه به اختلافات در دوران عقد باز هم به زیر یک سقف رفتن منتهی شد!!) بگذریم گذشته, در گذشته:

اولا افسردگی شما فقط با دارو رفع نمیشه عزیز شما در کنار دارو نیاز به مشاوره دارید پس از روانپزشکتان بخواهید که شما رو به یکی از همکاران روانکاو رجوع بدند(دارو+ مشاوره)

سپس از همکار مشاور ما بخواهید که از ایشان بخاطر شما(نه اینکه مثلا مثل ایشان بگید تو فلانی و بمانی و...) دعوت به عمل بیاورند.

لطفا فعلا تصمیمی جهت بچه دار شدن نگیرید.

موفق باشید

سپاس
دکتر

سلام مممنونم که پاسخ دادید اما به نظر شما چقدر از این مشکلاتی که مطرح کردم تقصیر منه ؟ و بعد اینکه منظورتون رو از این جمله نفهمیدم :(سپس از همکار مشاور ما بخواهید که از ایشان بخاطر شما(نه اینکه مثلا مثل ایشان بگید تو فلانی و بمانی و...) دعوت به عمل بیاورند.)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط farid65

سلام مممنونم که پاسخ دادید اما به نظر شما چقدر از این مشکلاتی که مطرح کردم تقصیر منه ؟ و بعد اینکه منظورتون رو از این جمله نفهمیدم :(سپس از همکار مشاور ما بخواهید که از ایشان بخاطر شما(نه اینکه مثلا مثل ایشان بگید تو فلانی و بمانی و...) دعوت به عمل بیاورند.)

---

اصلا عزیز این مطرح نیست که چند در صد تقصیر کیه و چیه مهم اینه که ما مشکلی داریم که باید حل بشه و یا رفع بشه. پس به دنبال گناهکار و مقصر نباشید.

خیلی راحت از مشاور بخواهید که غیر مستقیم از ایشان دعوت کنند تا راجب مشکلات شما با ایشان صحبت کنند(همانطور که در پزشکی در شرایط خاص مشکل بیمار را به اطرفیان میگن) تا ایشان با رغبت

به مشاور رجوع کنند. و اگر اون همکار ما حاذقو اگاه باشند(که قاعدتا بیاد باشند) خودشان میدانند که مسئله را چطور مطرح کنند که همسر شما نیز راغب بشند برای مشاوره خانوادگی و حل معضلات فی مابین شما ها

موفق باشید

سپاس
دکتر

سلام
همه زن و شوهرها تو چند سال اول زندگی بسته به شرایط باهم کشمکش دارن، حالا یه عده کمتر یه عده هم بیشتر.
اول از همه هر دوتون باید تا حد امکان صبوری به خرج بدین و لااقل به خاطر دیگران با هم دعوا نکنید. هر روز تمرین کنید که با شنیدن یه حرف خلاف میلتون، عصبی نشین و کم کم این حالت رو توسعه بدین.
مثلا شما با خودت قرار بزار از ساعت 8 تا 9 شب هر چی خانمت گفت،با یه جمله که بار خنثی یا مثبت داره جواب بدی و بحث رو عوض کنی. و کم کم با تمرین این زمان رو بالا ببر.
همسرتو ببر رستوران غذای مورد علاقتون رو میل کنید و سعی کن جدل نکنی.
و
ببخشید،تعداد روابط زناشویی رو بیشتر کنید.
مطمئن باش روی اون هم اثر میزاره. یه مدت به خودت سختی بده بعد نتیجش رو میبینی.
به این فکر نکن که اگه با کسی دیگه ازدواج میکردی، حالت بهتر بود. شایدم داغون داغون میشدی.
شما همون اول مقدمات شناخت و ایجاد تفاهم رو اجرا نکردی، حالا باید با زحمت بیشتری جبرانش کنی.
افسردگیت رو با شنگولی کردن، ورزش و مسافرت درمان کن.
مطمئن باش میتونی این رابطه رو درست کنی.

فرستاده شده از C6602ِ من با Tapatalk