نوشته اصلی توسط
E aysan
سلام.یکم راجع به شوهرم و خانوادش بگم:اونا وقتی متأهل میشن زن هر هفته سه چهارروز شوهرشو ول میکنه تنها میره خونه مامانش میمونه.زن با مادر پدرش میره مسافرت مرد با مادر پدر خودش. .اگه پسرهای خانواده بخوان برن مسافرت موظفن خواهرا و خواهرزاده ها رو با خودشون ببرن.فقط شاید دوسه سال یکبار باشوهراشون برن مسافرت.اصلا خواهرشوهرام شوهرشون و اینجوری تربیت کردن،حتی واسه مهمونیا مادر شوهر من فقط دخترا و نوه هاش و دعوت میکنه،یعنی دامادش شاید سالی یبار نیاد خونشون،شوهر من ذهنیتش اینجوری شکل گرفته.ولی تو خانواده ما دقیقا برعکسه،هر وقت میریم خونه مامانم باید زن و شوهر باهم باشیم،مسافرتا زن و شوهر باید باهم باشن مگر اینکه سفر کاری باشه که تنها برن..من هر وقت تنها میرم مامانم میگه اینقدر شوهرتو تنها نذار.حالا این تضاد بین ذهنیت من و شوهرم هست.نمیدونم چجوری تعدیلش کنم،خیلی اذیتم میکنه.هروقت میگم بهش میگه خواهرای منو ببین.منو مقایسه میکنه.مشاوره حضوری امکانش و ندارم برم.ولی مشاوره تلفنی گرفتم خیلی نتونست کمکم کنه،حالا اینجا مطرح کردم شما بگین چیکار میتونم بکنم
نظرت چیه؟
کلا مامانه بهشون یاد داده دوری و دوستی.ولی این واسه عروساشون صدق نمیکنه،میگن عروسا همه جا باید با ما باشن..مهمونی عروسی گردش.من تا دوسال صبر کردم تنها هیچ جا نمیرفتم میگفتم شاید دلش بسوزه بیاد باهام ولی فایده نداشت دوسه ماهی یبار می رفتیم خونه مامانم در صورتی که هر عصر خونه مامان خودش بود اوایل منم هرروز میرفتم باهاش اما دیگه نمیرم.الان فوقش هفته ای یکبار برم،خونه مامانم تنها میرم .منو میزسونه دوسه روز بعد میاد دنبالم،اصلا از این وضع راضی نیستم
