سردی همسر

با سلام و عرض خسته نباشید...
من دختری ۱۹ ساله هستم که به مدت ۲ سال هست که نامزد کردم
به خواست هر دومون بود چون به شدت به هم علاقه مند بودیم
اویل رابطه همه چیز خیلی خوب بود مشکلاتی داشتیم اما خب نه انچنان
مدتی هست که حس میکنم همسرم نسبت به من سرد برخورد میکنه...
به اندازه کافی برای من وقت نمیزاره...
بهم محبت میکنه اما نه اونقدری که لازمه
میخواستم بدونم چه کارهایی باید انجام بدم تا مثل سابق پایبندم باشه و بیشتر برام وقت بزاره و کنارم باشه
باهاش زیاد صحبت کردم اما فایده ای نداشته
خواهش میکنم راهنماییم کنید

سلام
کاملا طبیعی هست
چون ازدواج شما از عشق قبل ازدواج شروع شد ینی از اوج شروع شد کم کم ک زندگی و خرج و کار پیش میاد یکم اون ابراز علاقه کمتر میشه نه اینکه محبت کمرنگ شده باشه بلکه فقط درگیری کار باعث کم ابراز کردن شده.

فرستاده شده از LG-D855ِ من با Tapatalk

دوست دارید او را به خودتان زنجیر کنید. فکر می کنید اگر مدام مراقبش باشید تا ابد با شما می ماند. بزرگ ترین ترس زندگی تان این است که روزی چشمش جای دیگری بیفتد و دیگر شما را نبیند و نخواهد. ترس از اینکه از دستش بدهید. ترس از اینکه تنها شوید و دیگر هیچ کس شما را نخواهد. همین ترس ها باعث می شود تا بخواهید او را از ساده ترین آزادی هایش محروم کنید. دوست دارید در مهمانی ها به او بچسبید و از اینکه بدون شما بخواهد پایش را بیرون از خانه بگذارد کلافه می شوید. آنقدر دوست دارید که او فقط و فقط برای شما باشد که دلتان می خواهد در خانه حبسش کنید و نگذارید آفتاب و مهتاب ببیند.

● این نشانه ها را دارید؟
اگر شما به بهانه عشق یا ترس از تنهایی، محدودیت های عجیب و غریبی برای شریک زندگی تان وضع می کنید و همیشه از اینکه او را از دست بدهید می ترسید، باید بگوییم که به جای عاشق بودن، شما درگیر وابستگی شده اید؛ وابستگی ای که می تواند زندگی تان را از هم بپاشد.

● بگذارید زندگی اش را بکند
از کنار او بودن لذت ببرید اما بدانید مثل هر آدمی، به لحظاتی احتیاج دارد که در آنها بدون حضور شما وقت بگذراند. لحظات بودن با دوستان، فوتبال دیدن، گپ زدن در مهمانی و زمان های دیگری که مثل روزهای قبل از ازدواج، بدون شما آنها را تجربه می کند. حتی گاهی نیاز دارد تنها در خیابان قدم بزند و حتی بدون مزاحمت، چرت بزند!

● ۲ دقیقه یک بار با او تماس می گیرید؟
دوست دارید در هر دقیقه هزار بار بگویید که دوستش دارید. اصلا این حس دوست داشتن آنقدر در وجودتان شعله ور است که نمی توانید حتی برای یک روز هم که شده، آن را تنها در عملتان بروز دهید و به زبان نیاورید. برای نشان دادن این حس، هر نیم ساعت یک بار برایش چند پیام می فرستید و ۶ ۵ باری هم در ساعات کاری، تلفنی حالش را می پرسید تا او را مطمئن کنید که عاشقش هستید. محال است که هر هفته یک کادو از شما دریافت نکند یا دسته دسته گل از شما تحویل نگیرد. روز تولدش را به یک روز خارق العاده بدل می کنید و سرتاپای خانه را گل می ریزید تا بداند که برای شما یک آدم خاص است.

● این نشانه ها را دارید؟
اگر نمی توانید هیجان عشق تان را مهار کنید و در عین عاشق بودن و رمانتیک بودن، مثل یک آدم عادی زندگی کنید، پس وابستگی را با عشق اشتباه گرفته اید. در به کار بردن این ترفند ها اغراق نکنید و آنها را هم به نوعی روزمرگی که دیر یا زود کسالت آور می شود تبدیل نکنید.

● به اندازه لازم و کافی عاشق باشید
همه می دانند که عاشقش هستید. برای تولدش از مدت ها قبل برنامه ریزی می کنید و گاهی بی بهانه با یک هدیه کوچک وارد خانه می شوید.
او شریک واقعی زندگی شماست؛ در شادی و غم، در آرامش و سختی، در سلامت و بیماری. گاهی با کمی هیجان به وجدش می آورید اما در کنارش، آرامش یک زندگی کاملا عادی را هم دارید.

● دنیای او دنیای شماست؟
حریم خصوصی در زندگی مشترک برایتان معنایی ندارد. از همان لحظه ای که پیمان مشترک تان را بستید، گمان می کنید که باید همه چیز مثل بلور شفاف باشد و او حتی در افکارش هم شما را راه دهد. رمز های کاربری اش را گاهی با مهربانی و اگر لازم شود با قهر، بحث و خشونت می گیرید و هر از گاهی به حساب های کاربری اش سرک می کشید تا مطمئن شوید که شهر در امن و امان است. با آمدن هر پیامک به سمت تلفن همراهش می دوید و اگر کوچک ترین مقاومتی کند، بدترین فکرها به ذهن تان راه پیدا می کند. گاهی سر زده به محیط کارش می روید و گاهی سری به کیف و وسایل شخصی اش می زنید.

● این نشانه ها را دارید؟
اگر فکر می کنید تنها با نظارت شماست که این زندگی دوام پیدا می کند، باید در مورد تفکرات تان جدی تجدید نظر کنید. شما می گویید که باید نگرانی هایتان را درک کند اما او حس می کند که در این زندگی، حریم خصوصی اش و هویتش را از دست داده است.

● عشق، فاصله و زندگی
برای اینکه یک عاشق واقعی باشید، نیازی به چنین توهماتی ندارید. در زندگی مشترک شما، اصل بر صداقت است و این پیش فرض را دارید که اگر روزی این اصل خدشه دار شد، واکنش مناسب را نشان خواهم داد. خوب می دانید که حق ندارید قبل از آنکه چیزی ببینید، با گرفتن حریم خصوصی همسرتان، او را نسبت به خود بدبین و پرکینه کنید.

● می ترسید پررو شود؟
وقتی که خسته از کار برمی گردد، به پیشوازش نمی روید. فکر می کنید آدم ها به همین سادگی پررو می شوند و البته گمان می کنید که آنقدر جای پای عشق تان محکم است که دیگر نیازی به این تشریفات ندارید. به خودتان می گویید مگر من کارگر اختصاصی او هستم که غذای امشب را بار بگذارم و دلیلی ندارد که از خواب نیم روزی ام صرف نظر کنم و قبل از آمدنش چای درست کنم. تنها چیزی که به آن فکر می کنید، روشن کردن چنین تکلیف هایی است و گمان می کنید که او نه تنها باید کارهای مربوط به خودش را انجام دهد، بلکه باید جور شما را هم بکشد و فقط از این راه است که نمی گذارید «دور بردارد!»

● این نشانه ها را دارید؟
در یک زندگی متعادل، آدم ها پابه پای هم پیش می روند و اگر قدمی برمی دارند، آن را با لذت به زندگی مشترک شان تقدیم می کنند. در چنین زندگی ای افراد گمان نمی کنند که همیشه در معرض سوء استفاده هستند و با جان و دل به عشق شان و زندگی شان رسیدگی می کنند.

● حسابرس خوبی باشید
می دانید زندگی حساب و کتاب دارد و تمام بار آن را روی دوش خودتان نمی اندازید اما در عین حال، سهم او را هم از این زندگی نادیده نمی گیرید. می دانید که او هم مثل شما می تواند گاهی خسته، بی حوصله یا بیمار باشد. انتظاراتی از او دارید که خودتان هم از عهده برآورده کردنشان برمی آیید و هیچ وقت برای کوبیدن میختان باری بیشتر از توانش روی دوشش نمی گذارید.


● فکر می کنید کیف پول شماست؟
به ازدواج به عنوان ابزاری برای ارتقای سطح زندگی تان نگاه می کنید. گمان می کنید هرکه طاووس می خواهد باید جور هندوستان را هم بکشد و فکر می کنید حالا که لطف کرده اید و بله را گفته اید، نباید حسرت چیز دیگری به دلتان بماند. وقتی به شکست مالی می رسد، ناامید می شوید و در ذهن تان فکر می کنید که چرا با چنین انتخابی، خودتان را به دردسر انداخته اید. گمان می کنید هیچ مسئولیتی در قبال حساب و کتاب زندگی ندارید و اگر هم چند ریالی پول به دست تان برسد، به عنوان دارایی شخصی تان روی آن حساب می کنید. از نظر شما آنچه او دارد متعلق به شماست و آنچه شما دارید هم متعلق به خودتان است.

● این نشانه ها را دارید؟
اگر بخواهید در زندگی مشترک تان مدام حق و وظیفه تعریف کنید و تنها از طرف مقابل تان انتظار داشته باشید به جایی نمی رسید. اگر یکسری مسئولیت ها را تنها به او واگذار می کنید، باید این واقعیت را بپذیرید که برخی مسئولیت ها هم تنها برعهده شماست.

● جیب و مسئولیت های مشترک
محدوده خودتان را می دانید و او هم می داند که تا کجا باید از شما و خودش انتظار داشته باشد. بدون آنکه او را در عمل انجام شده قراردهید، قبل از ازدواج تعیین کرده اید که مسئولیت های مالی و سایر مسئولیت ها بر عهده کدام تان است، اما در عین این مرزبندی ها، هدف اصلی شما منافع مشترک تان است و همانطور که به فکر منافع او هستید، به فکر خودتان هستید.

● اجازه می دهید به جای شما فکر کند؟
فکر می کنید حالا که وارد یک وادی مشترک شده اید، باید خودتان را فراموش کنید و عنان زندگی را به دست کسی بسپارید که از شما قدرتمندتر یا باهوش تر است. گمان می کنید که او مرد خانه است و می تواند شما را مدیریت کند. او برایتان تصمیم می گیرد که کار کنید یا درس بخوانید. او تصمیم می گیرد که موهایتان را چه مدلی بزنید یا لباس چه رنگی بخرید. او بر تمام زندگی شما تسلط دارد و شما از بیشتر کردن قدرتش لذت می برید و آرامش می گیرید. از نظر شما اقتدار او باعث آرامش بیشترتان می شود و از اینکه مسئولیتی در قبال او و زندگی تان نداشته باشید، لذت می برید.
● این نشانه ها را دارید؟
شاید با هیجانی که در آغاز زندگی دارید، بتوانید این وضعیت را تحمل کنید اما به مرور دلتان برای خودتان و استقلال تان تنگ می شود. اگر می خواهید خوشبختی تان ادامه پیدا کند، خودتان و استقلال تان را فراموش نکنید و جایگاه تان را به عنوان یک فرد مستقل نادیده نگیرید.

● خودتان هستید؟
خودرای نیستید و نظر او را در همه ابعاد مورد توجه قرار می دهید اما عقاید تان هم برایتان با ارزش است و به خاطر دیگران اصولتان را کنار نمی گذارید. می دانید که باید استقلال مالی، عقیدتی و شخصیتی داشته باشید. شما این استقلال را با زور به دست نمی آورید بلکه در جریان زندگی آن را به یک اصل تبدیل می کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط _s4r4____

با سلام و عرض خسته نباشید...
من دختری ۱۹ ساله هستم که به مدت ۲ سال هست که نامزد کردم
به خواست هر دومون بود چون به شدت به هم علاقه مند بودیم
اویل رابطه همه چیز خیلی خوب بود مشکلاتی داشتیم اما خب نه انچنان
مدتی هست که حس میکنم همسرم نسبت به من سرد برخورد میکنه...
به اندازه کافی برای من وقت نمیزاره...
بهم محبت میکنه اما نه اونقدری که لازمه
میخواستم بدونم چه کارهایی باید انجام بدم تا مثل سابق پایبندم باشه و بیشتر برام وقت بزاره و کنارم باشه
باهاش زیاد صحبت کردم اما فایده ای نداشته
خواهش میکنم راهنماییم کنید

---

سلام عزیزم.

این مطلب رو بخون تا به معجزه ای که در اختیار داری ایمان بیاری |smilingsmiley|
http://forum.moshaver.co/f124/%D9%84...C%D8%AF-30478/

عمل کن به نکاتش تا طعم شیرین عشق رو بچشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط _s4r4____

با سلام و عرض خسته نباشید...
من دختری ۱۹ ساله هستم که به مدت ۲ سال هست که نامزد کردم
به خواست هر دومون بود چون به شدت به هم علاقه مند بودیم
اویل رابطه همه چیز خیلی خوب بود مشکلاتی داشتیم اما خب نه انچنان
مدتی هست که حس میکنم همسرم نسبت به من سرد برخورد میکنه...
به اندازه کافی برای من وقت نمیزاره...
بهم محبت میکنه اما نه اونقدری که لازمه
میخواستم بدونم چه کارهایی باید انجام بدم تا مثل سابق پایبندم باشه و بیشتر برام وقت بزاره و کنارم باشه
باهاش زیاد صحبت کردم اما فایده ای نداشته
خواهش میکنم راهنماییم کنید

---

سلام
به نظرم یه مقدار نامزدیتون طولانی شده
هر چه زودتر وارد مرحله بعد بشید
عقد و بعدش عروسی
نوع دوست داشتن و توجه ایشون عوض شده حتما
چون خودتون میگید محبت می‌کنه ولی کافی نیست
پس سردی وجود ندارد شما دوست داری مثل روزهای اول ابراز علاقه کنه
توقعات شما برآورده نشده احساس می‌کنی علاقه آش کم شده