سلام...
دختری 27 ساله هستم
حدود 2سال هست که توی رابطه احساسی با کسی هستم
همدیگرو خیلی دوست داریم اما خالی از مشکل هم نیستیم باهم تفاهم نداریم
صحبت کردنش با دیگران آزارم میده نسبت بهشون بدبینم درصورتیکه میدونم چیزی نیست
احساس میکنم نمیتونم آرامش داشته باشم
خیلی خستم از زندگی از همه چی
تیکه انداختن به کسی که دوسم داره شده واسم عادت
روزی یکبار گریه نکنم روزم شب نمیشه
خیلی دل نازک شدم تا بهم یه چیز میگن میزنم زیر گریه، از همه بدتر غر زدنست تصمیم میگیرم غر نزنم سرش چیزی نگم اما بازم آخر روز باهم دعوامون میشه و من حرف جدایی میزنم
احساس مسکنم ته خطم دلم میخواد بمیرم راحت شم یکبارم اینکارو کردم اما...لام
نظرت چیه؟
