بی اهمیت بودن پدر

[aliyar]

با سلام.من 30 ساله ومتاهل هستم.پدری دارم که ازبچگی مارا به بدترین وجه مورد تنبیه قرار میداد وهمیشه اگر مادرمان دخالت می کرد تنبیه راشدیدتر...این گذشت وما میساختیم تااینکه باقناعت کردن مابه سرمایه پولی رسید...وهمیشه میگفت من هرچه دارم برای شماهاست وماهمیشه برای کمک کردن به او ازجانمان مایه میزاشتیم...تااینکه رقم صفرهابرای پدرزیاد شدوزمین هایش....به تدریج به ما گفت سن شما بالای18 سال شده وباید برید بیرون....تاچند سال اخیر اگر ما کوچکترین حرفی میزدیم..باپرت کردن اشیا....واکنون با کمترین چیدی قهر کرده...این بار3است که به هیچ دلیلی قهر میکند ومیرود..بار قبل من پسر بزرگ باحرف اوراراضی کردم..اما واقعا دیگه خسته شدم..درضمن خواهرها وبرادرهای پدر بخاطرثروتش ازش حمایت میکنن...واونم همیشه با وجود تمام فداکاری های ما انگار هیچوقت مارودوست نداشت وفقطهمه کاری یرای بچه خواهرها وبرادرهایش کردوازموفقیتهای ما نفرت داشت....واقعا نمیدونم الان چه کنم...اگر کمکی میتوانید ممنون میشم

[farokh]

با سلام.من 30 ساله ومتاهل هستم.پدری دارم که ازبچگی مارا به بدترین وجه مورد تنبیه قرار میداد وهمیشه اگر مادرمان دخالت می کرد تنبیه راشدیدتر...این گذشت وما میساختیم تااینکه باقناعت کردن مابه سرمایه پولی رسید...وهمیشه میگفت من هرچه دارم برای شماهاست وماهمیشه برای کمک کردن به او ازجانمان مایه میزاشتیم...تااینکه رقم صفرهابرای پدرزیاد شدوزمین هایش....به تدریج به ما گفت سن شما بالای18 سال شده وباید برید بیرون....تاچند سال اخیر اگر ما کوچکترین حرفی میزدیم..باپرت کردن اشیا....واکنون با کمترین چیدی قهر کرده...این بار3است که به هیچ دلیلی قهر میکند ومیرود..بار قبل من پسر بزرگ باحرف اوراراضی کردم..اما واقعا دیگه خسته شدم..درضمن خواهرها وبرادرهای پدر بخاطرثروتش ازش حمایت میکنن...واونم همیشه با وجود تمام فداکاری های ما انگار هیچوقت مارودوست نداشت وفقطهمه کاری یرای بچه خواهرها وبرادرهایش کردوازموفقیتهای ما نفرت داشت....واقعا نمیدونم الان چه کنم...اگر کمکی میتوانید ممنون میشم

خب دوست عزیز از پدرتون چه انتظاری دارید ؟

کسی که سالهاست چنین رفتاری رو داشته نباید انتظار داشته باشید یک شبه همه این اخلاق رو ترک کنه

بهترین حالت برای شما صبوری کردن با ایشونه ..شاید کمی محبت بتونه روی ایشون تاثیرداشته باشه

که اگر هم نداشته باشه مسلما" شما در آینده آرامش دارید که در مقابلش کوتاهی نکردید

[arameshh]

به نظر من :

اول اینکه باید ببینید سرچه چیزهایی ناراحت می شه. و اون کارها رو حداقل کنارش انجام ندید.

خوب پدرتون یه اخلاقی داره که شاید نتونین خودتون تغییرش بدید. و باید خودش تغییر بده.

البته که از محبت خارها گل می شود... که همراه اون ، مداراکردن و صبور بودن از سلاح های گرم حساب می شه.

فقط نباید به پدرو مادر بی احترامی کرد. مگر اینکه رفتار و کارهاشون با شما ظلم حساب بشه. که اون موقع حق دارید جلوشون وایستید.

در کل به نظر من بهتره بهش از یه جاهایی محبت کنید. (چون بالاخره پدرتونه) با اخلاقاش کناربیای، کوتاه بیای، یه جورایی غیر مستقیم بهش بفهمونی که کارش اشتباه بوده، یا اینکه می تونست بهتر باشه. و اصن کاری نداشته باشی که داره واسه کی دل می سوزونه، به کی محبت می کنه، کی رو دوست داره یا نداره، اون دیگه به خودش مربوطه.

تو وظیفه خودت رو به نحو احسن انجام می دی. و درکنارش هم برای زندگی خودت تلاش می کنی.

[alirezasaeedi75]

دوست من سلام! باید ریشه یابی کنید و دلیل این رفتار رو بیابید و ببینید از کودکی تا اکنون به قول خودتون چرا پدرتون دوستتون نداشه آیا چیزی که از شما انتظار داشته شما براورده نکردین؟؟ چون فکر نمیکنم کار پدرتون و رفتارش بی دلیل باشه. و اما الان که به سنی رسیدند که تغییر ایشون خیلی مشکله و شاید هم غیر ممکن باشه شما باید دنبال چیزی در رفتار ایشون باشین که بیشتر براشون اهمیت داره و باعث میشه به حرف های شما گوش بدن مثلا محبت کنید بهشون...رو حررفشون حرف نزنید و ... می تونید رفتار اقوامتون رو هم ببینید چه طوریه و آنالیز کنید و مثل اونها با پدرتون رفتار کنید...اما صبر بهترین راهه.شاد باشید و موفق

[ملکه شیشه ای]

سلام
میدونی همیشه سخت ترین ومهمترین کارتوزندگی واقع بین بودنه انگارواقعیت زندگی شمااینه که پدرتون مثل بقیه ی باباهانیست حتی شایدسدراهن گاهی اوقات....پس بهتره قیدبابای خوب داشتنویه باربرای همیشه بزنی
مستقل شوواجازه نده بااشتباهاشون احساس وغرور و عزت نفستو خراب کنن
موضوع اینه که قدربودنتونمیدونه پس بهتره نباشی....

[شهرام2014]

با سلام.من 30 ساله ومتاهل هستم.پدری دارم که ازبچگی مارا به بدترین وجه مورد تنبیه قرار میداد وهمیشه اگر مادرمان دخالت می کرد تنبیه راشدیدتر...این گذشت وما میساختیم تااینکه باقناعت کردن مابه سرمایه پولی رسید...وهمیشه میگفت من هرچه دارم برای شماهاست وماهمیشه برای کمک کردن به او ازجانمان مایه میزاشتیم...تااینکه رقم صفرهابرای پدرزیاد شدوزمین هایش....به تدریج به ما گفت سن شما بالای18 سال شده وباید برید بیرون....تاچند سال اخیر اگر ما کوچکترین حرفی میزدیم..باپرت کردن اشیا....واکنون با کمترین چیدی قهر کرده...این بار3است که به هیچ دلیلی قهر میکند ومیرود..بار قبل من پسر بزرگ باحرف اوراراضی کردم..اما واقعا دیگه خسته شدم..درضمن خواهرها وبرادرهای پدر بخاطرثروتش ازش حمایت میکنن...واونم همیشه با وجود تمام فداکاری های ما انگار هیچوقت مارودوست نداشت وفقطهمه کاری یرای بچه خواهرها وبرادرهایش کردوازموفقیتهای ما نفرت داشت....واقعا نمیدونم الان چه کنم...اگر کمکی میتوانید ممنون میشم

سلام

خوب عزیز شما که انگار ازدواج کرده اید و مستقل هستید و زندگی خودتون رو دارید. پدر هم که به شدت بیمار و مریض بوده و هستند(طبق گزارش شما) و ظاهرا به علت شدت بیماری نیاز به درمان رو نیز

حس نمیکنند!

خوب ولشون کنید به حال خودشون! چیکارشون دارین, بگذارید بقیه عمرشون رو نیز به همین منوال بگذرانند!؟ و اگر باعث اذیت و آزار و بر هم زدن آرامش شما و خانواده شما(مرد+زن+بچه ها) میشوند که

کلا باید قطع رابطه کنید.

شما هیچ کاری نمیتوانید بکنید مگر اینکه ایشون خودشون بخواهند درمان شوند, که آن وقت شما فقط میتوانید ایشون رو پهلوی یک روانکاو آگاه ببرید همین و فقط همین!

سپاس

[aliyar]

با تشکر ازشما
ماناراحتیم ازخودم اصلا نیست....بیشترین ضربه را مادرم میخوره...بیچاره هرروز کلی قرص بیماری قند و....هیچ شبی خاب نداره....برادرم ناراحته اونم بخاگر تنبیه های پدر توکوذکی وضعیت روحی خوبی نداره
پدرم بیمار واقعا خطرناکه.....اما اصلا دکتر نمیاد..یکبار سعی کردیم اما داد وبیداد تو مطب کرد و......واقعا دیکه میخاییم ولش کنیم...ما میخاییم چندسال دیگررراباارامش زندگی کنیم....به نظرتون چاره ای دیگر هست؟

[RPSOAL]

یاد اون اهنگ پیاده میشم یاس افتادم .
ادما همیشه قابل تغییر هستند البته اگر به جایی برسند که واقعا بخوان تغییر کنند . رها کردن خوب نیست . هرچند ادمارو به فکر وا میداره و پدر شما هم مطمعنا به فکر فرو میره بعد از کار شما .

[شهرام2014]

با تشکر ازشما
ماناراحتیم ازخودم اصلا نیست....بیشترین ضربه را مادرم میخوره...بیچاره هرروز کلی قرص بیماری قند و....هیچ شبی خاب نداره....برادرم ناراحته اونم بخاگر تنبیه های پدر توکوذکی وضعیت روحی خوبی نداره
پدرم بیمار واقعا خطرناکه.....اما اصلا دکتر نمیاد..یکبار سعی کردیم اما داد وبیداد تو مطب کرد و......واقعا دیکه میخاییم ولش کنیم...ما میخاییم چندسال دیگررراباارامش زندگی کنیم....به نظرتون چاره ای دیگر هست؟

سلام

ببینید اگر وضعیت چنینه و گزارش شما صحیح و درسته 2 تا راه بیشتر ندارید:1 - کلا پدر را بایکوت کنید و همه با هم مادر را نگهداری کنید یا اینکه جایی رو برایش کرایه کنید البته در صورتی که مادر ترجیح بدهند

از پدر دور باشند والا اگر وابسته باشند که هیچ!.

2- از طریق یک روانپزشک خطرناک بودن بدن تائید بشه که اون موقع دست شما از لحاظ قانونی بازه.


موفق باشید

لطفا و حتما نقل قول کنید

[aliyar]

با تشکر ازهمه با توجه به مشکلی که برای من و خانواده ام پیش امده...جدیدا من شنیدم ازاطرافیان که پدرم گفته من با زنم مشکل ندارم وفقطبا بچه ها مشکل دارم در صورتی که قبلا این حرف را میزد که من با بچه هام مشکل ندارم واین مادرشون هست که اینارو تحریک میکنم ومن یه اپارتمان سه طبقه دارم(این را توجه کنید که حتی ما سه تا تمام زحمات ساخت حتی کارگری ونگهبانی و....اونجا را ما کردیم)وزنم بیاد با من زندگی کنه...مادرمن هم با توجه به اخلاق پدر اصلا قبول نکرده وگفته هر جا بچه هام باشن من هم هستم.....من احساس میکنم که پدرم ازوضعیت الان به ستوه امده و به هر دری میدنه تا شرایط براش بهتر شه که حداقل تو این سن وسال این تنهایی را نداشته باشه....وفهمیده که برادر و خواهراش خیر خواهش نیستن....نظرتون برام مهمه وازهمه تشکر دارم