تخیل قوی و ترسناک

[ph_pegah]

سلام،من دختری هستم با تخیلات قوی!انقدر قوی که حتی کنترلش از دست خودم خارج شده!!! معمولا هم وقتی داستانی رو بخونم یا برام تعریف کنن به طور واضح اتفاقات و حتی قیافه هارو تو ذهنم مجسم میکنم. قبلا بیشتر تخیلاتم شیرین و دلپذیر بودن اما الان یه دو سه سالی میشه که تخیلاتم به شدت ترسناک شده!!!با لکه ها و ترک های روی در و دیوار و پنجره حتی روی دیوار صاف و بخصوص با طرحای روی کاشیها تصویره چهره یه آدم وحشت زده یا ترسناکو مجسم میکنم اصلا و به هیچ وجه دست خودم نیست بدبختی اینجاست که اگه یه تصویرو پیدا کنم دیگه محاله گمش کنم و همیشه هروقت به همون محل نگاه کنم دوباره اون تصویره وحشتناکو میبینم.تازه این جای خوبش بود!! دائما احساس میکنم سایه هایی از اطرافم عبور میکنن و تا برمیگردم نگاشون میکنم تغییر محل میدن،فقط کافیه به یه جا خیره شم سایه ها کم کم تشکیل میشن و بعدش ... یه وقتایی مثه همین الان حرکت زمینو حس میکنم و یه وقتایی هم سردرد شدید میگیرم.وقتی توی جمع باشم ترسم کمتر میشه و خیلیم ترسمو بروز نمیدم و معمولا کسی متوجه نمیشه اما وای به حال وقتایی که تنها میشم!!! دارم تبدیل میشم به یه آدم ترسو و وحشت زده!!! بعضی وقتاهم صداهای مبهمی میشنوم و حس میکنم یه نفر می خواد یه چیزی بهم بگه!! اگه این اتفاقات بیرون از خونه می افتاد خیلی نمیترسیدم ولی مشکل اینجاست که ترسناک ترینشون توی خونه برام تفاق می افتن!!! تروخدا اگه راه حلی دارید که از شرشون خلاص شم حتما بهم بگید!! این ترسا خوابمم بهم زدن شبا معمولا یه دو سه ساعتی تو تخت خواب از ترس سکته میکنم تا بالاخره خوابم میبره!!!
من فقط میخوام از شر تخیلات ترسناکم خلاص شم فقط همین!!! خواهشا اگه راه حلی برای رسیدن به آرامش دارید بگید دارم دیوونه میشم.

[RANAA]

پگاه عزیز سلام
امیدوارم حالت خوب باشه.تنها توصیه ای که میتونم بهت بگم اینه که فقط خونسردی تو حفظ کن و آروم باش و بدون که هیچ اتفاق بدی برات نمیافته.اگر مضطرب شی حالت بدتر میشه.اما توصیه مهمتر اینکه تو اینجا دنبال راه حل مشکلات نگرد.حتما به یه رواندرمانگر مراجعه کن.با چند تا راهنمایی تجربی و غیر علمی فکر نکنم کمک زیادی بهت بشه.
امیدوارم شاد و سلامت باشی

[شهرام2014]

سلام،من دختری هستم با تخیلات قوی!انقدر قوی که حتی کنترلش از دست خودم خارج شده!!! معمولا هم وقتی داستانی رو بخونم یا برام تعریف کنن به طور واضح اتفاقات و حتی قیافه هارو تو ذهنم مجسم میکنم. قبلا بیشتر تخیلاتم شیرین و دلپذیر بودن اما الان یه دو سه سالی میشه که تخیلاتم به شدت ترسناک شده!!!با لکه ها و ترک های روی در و دیوار و پنجره حتی روی دیوار صاف و بخصوص با طرحای روی کاشیها تصویره چهره یه آدم وحشت زده یا ترسناکو مجسم میکنم اصلا و به هیچ وجه دست خودم نیست بدبختی اینجاست که اگه یه تصویرو پیدا کنم دیگه محاله گمش کنم و همیشه هروقت به همون محل نگاه کنم دوباره اون تصویره وحشتناکو میبینم.تازه این جای خوبش بود!! دائما احساس میکنم سایه هایی از اطرافم عبور میکنن و تا برمیگردم نگاشون میکنم تغییر محل میدن،فقط کافیه به یه جا خیره شم سایه ها کم کم تشکیل میشن و بعدش ... یه وقتایی مثه همین الان حرکت زمینو حس میکنم و یه وقتایی هم سردرد شدید میگیرم.وقتی توی جمع باشم ترسم کمتر میشه و خیلیم ترسمو بروز نمیدم و معمولا کسی متوجه نمیشه اما وای به حال وقتایی که تنها میشم!!! دارم تبدیل میشم به یه آدم ترسو و وحشت زده!!! بعضی وقتاهم صداهای مبهمی میشنوم و حس میکنم یه نفر می خواد یه چیزی بهم بگه!! اگه این اتفاقات بیرون از خونه می افتاد خیلی نمیترسیدم ولی مشکل اینجاست که ترسناک ترینشون توی خونه برام تفاق می افتن!!! تروخدا اگه راه حلی دارید که از شرشون خلاص شم حتما بهم بگید!! این ترسا خوابمم بهم زدن شبا معمولا یه دو سه ساعتی تو تخت خواب از ترس سکته میکنم تا بالاخره خوابم میبره!!!
من فقط میخوام از شر تخیلات ترسناکم خلاص شم فقط همین!!! خواهشا اگه راه حلی برای رسیدن به آرامش دارید بگید دارم دیوونه میشم.

سلام

عزیز لطفا با دقت به سوالات زیر پاسخ بده:

چند سالته؟

تعداد خواهران و برادران و فاصله سنی بینتون و بچه چندمی؟

سابقه بیماری روانی در خانواده پدر و مادر؟

شغل و حرفه؟

مدرک و تحصیلات؟

حتما و لطفا نقل قول کن.

سپاس

[ph_pegah]

خیلی ممنون Ranaa جان! مشکل اینجاست که خانواده هیچی دراینباره نمیدونن و نمیخوام بفهمن! به همین خاطر با وجود اینکه خیلی دلم میخواد به هیچ وجه نمیتونم به راوندرمانگر مراجعه کنم. خودمم میدونم احتمال اینکه اینجا به نتیجه برسم خیلی کمه ولی خوب بالاخره بازم یک درصد ممکنه تجربه یک نفر بتونه کمکم کنه!(امیدوارم) و اینکه خیلی سعی کردم آروم باشم ومعمولا اینجور وقتا برای آرامش بیشتر شروع میکنم به ذکر فرستادن اوایل اینکار تاثیر داشت ولی جدیدا اینکار هم تاثیری نداره و به هیچ وجه نمیتونم آروم بشم ولی بازم با این حال به ذکر فرستادن ادامه میدم.
بازم خیلی ممنون که وقت گذاشتی و نظرتو دادی

[ph_pegah]

سلام

عزیز لطفا با دقت به سوالات زیر پاسخ بده:

چند سالته؟

تعداد خواهران و برادران و فاصله سنی بینتون و بچه چندمی؟

سابقه بیماری روانی در خانواده پدر و مادر؟

شغل و حرفه؟

مدرک و تحصیلات؟

حتما و لطفا نقل قول کن.

سپاس

سلام
قبلا اینارو در پیغام خصوصی با موضوع «اختلال شخصیت» اگر پاک نکرده باشید بهتون گفتم.
اگر پاک کردید بگید تا دوباره بگم.

[شهرام2014]

سلام
قبلا اینارو در پیغام خصوصی با موضوع «اختلال شخصیت» اگر پاک نکرده باشید بهتون گفتم.
اگر پاک کردید بگید تا دوباره بگم.

سلام
متاسفم عزیز نه ندارم و یادم نیست.

تشخیص و توصیه من به شما چی بود گلم؟

[ph_pegah]

سلام
متاسفم عزیز نه ندارم و یادم نیست.

تشخیص و توصیه من به شما چی بود گلم؟

اون موقع راجبه یکی دیگه از مشکلاتم (مربوط به دوران بچگیم )با شما صحبت کردم اونموقع هم این مشکلو داشتم ولی انقدر شدید نبود برای همین دراینباره چیزی نگفتم! الان خیلی شدید شده حتی همین الانم دارم از ترس میلرزم!! تشخیصتون این بود که اضطراب جدایی دارم و ازم خواستید که پیش یک مشاور خانم برای رواندرمانی برم.
حالا اگه لازمه تا دوباره به اون سوالات پاسخ بدم؟؟؟

[شهرام2014]

اون موقع راجبه یکی دیگه از مشکلاتم (مربوط به دوران بچگیم )با شما صحبت کردم اونموقع هم این مشکلو داشتم ولی انقدر شدید نبود برای همین دراینباره چیزی نگفتم! الان خیلی شدید شده حتی همین الانم دارم از ترس میلرزم!! تشخیصتون این بود که اضطراب جدایی دارم و ازم خواستید که پیش یک مشاور خانم برای رواندرمانی برم.
حالا اگه لازمه تا دوباره به اون سوالات پاسخ بدم؟؟؟

لطفا بفرمائید

[ph_pegah]

سلام

عزیز لطفا با دقت به سوالات زیر پاسخ بده:

چند سالته؟

تعداد خواهران و برادران و فاصله سنی بینتون و بچه چندمی؟

سابقه بیماری روانی در خانواده پدر و مادر؟

شغل و حرفه؟

مدرک و تحصیلات؟

حتما و لطفا نقل قول کن.

سپاس

16 سالمه
یه برادر کوچکتر دارم با 5 سال فاصله سنی
سابقه نداریم

[شهرام2014]

16 سالمه
یه برادر کوچکتر دارم با 5 سال فاصله سنی
سابقه نداریم

ببین دختر گلم تا حدودی یادم افتاد, نمیخوام نگرانت کنم ولی چیزهایی که میگی اصلا خوب نیست و ممکنه اگر الان درمان رو شروع نکنی حالتو در آینده نه چندان دور خیلی بدتر کنه.

گفته بودی نمیخوای به والدینت بگی و بری پهلوی دکتر ولی عزیز باید عنوان کنی و حتما بری . چون بعدا مجبور خواهی شد.

آرزوی سلامتی و موفقیت رو برات دارم

[ph_pegah]

ببین دختر گلم تا حدودی یادم افتاد, نمیخوام نگرانت کنم ولی چیزهایی که میگی اصلا خوب نیست و ممکنه اگر الان درمان رو شروع نکنی حالتو در آینده نه چندان دور خیلی بدتر کنه.

گفته بودی نمیخوای به والدینت بگی و بری پهلوی دکتر ولی عزیز باید عنوان کنی و حتما بری . چون بعدا مجبور خواهی شد.

آرزوی سلامتی و موفقیت رو برات دارم

خیلی دلم میخواد که بگم ولی همیشه یه چیزی مانعم میشه بعدشم مطمئنم اگه بگم مامان بابام جدیم نمیگیرن!! مامانم چند وقت پیش راجبه دندون قروچه هام با دندانپزشک صحبت کرده بود اونم گفته بود که اگه مطمئنید که دندون قروچه میکنه باید برید پیش روانپزشک ولی مامانم فقط همون موقع بهم گفت و بعدشم دیگه خبری نشد!!! مثلا قرار بود یه نفر تو اتاق من بخوابه و ببینه دندون قروچه میکنم یا نه!! با اینهمه بازم سعی میکنم بهشون بگم اما بعید میدونم بتونم!!
ممنون

[پریماه.]

جو خدنه داره اذیتت میکنه شاید
منم دقیق تو اتاقم که پا میذارم همین حسو دارم شبا میترسم داخل اتاق بخوابم.

[پریماه.]

راستی یه چیز دیگه هرروز هروقت احساس ترس کردی ایت والکرسی بخون خیلی دلت اروم میشه به خدا خودت حرف بزن
من اینکار و میکنم و واقعا اروم میشمم

[RANAA]

دوست عزیز.
بهتره تمام سعیت رو بکنی رواندرمانگر در جریان موضوع بزاری و قانعشون کنی که نیاز به رواندرمانگر داری.تو حتما باید به رواندرمانگر حاذق مراجعه کنی و اگه نیاز بود ایشون خودش به روانپزشکم میفرستنت.این حالات کمی اقتضای سنیت میتونه باشه چوندوران بلوغ دوره حساس و پرفراز و نشیبیه.تنها موردی که به طور تجربی در اختیارت میزارم و نمیدونم تا چه حد برات موثر واقع خواهد شد این هس که از ترست فرار نکن.دنبال راهی واسه فرار ازموقعیت نباش. مثلا بخای پناه ببری به اتاق دیگری یا در جمع باشی و از انانست رفتارهای ایمنی بخش.من مبتلا به حملات پانیکم و تا وقتی که از حملاتم میترسیدم هر روز بدتر میشدم تا اینکه رواندرمانگرم کمکم کرد باهاشون رو برو شم.شمام اینکار بکن.وقتی به ذهنت میان نترس و فرارنکن. به خودت بگو اینا فقطتصویرای ذهنیه که خودم باعث بزرگ شدنشون میشم.اصلا بگو با توجه به سنم این تخیلات طبیعیه و ترس نداره و ازشون نترس تا کم کم جلوه شو از دس بدن.اماحتما به رواندرمانگر مراجعه کن.امز

[RANAA]

از مشاور مدرسه تون کمک بگیر تا با خانوادت حرف بزنه و برید پیش رواندرمانگر.از اینم که کی راجبت چه قضاوتی میکنه نترس

[ph_pegah]

راستی یه چیز دیگه هرروز هروقت احساس ترس کردی ایت والکرسی بخون خیلی دلت اروم میشه به خدا خودت حرف بزن
من اینکار و میکنم و واقعا اروم میشمم

منم همیشه همین کارو میکنم قبلا جواب میداد اما الان جدیدا هرچه قدر میخونم بازم تاثیری نداره!!!یه بار که تقریببا 9 بار آیت الکرسی خوندم فکر کنم یه صدتایی شایدم بیشتر ذکر و صلوات فرستادم ولی بازم تاثیری نداشت!!! ولی ممنون از راهنماییت.

[ph_pegah]

دوست عزیز.
بهتره تمام سعیت رو بکنی رواندرمانگر در جریان موضوع بزاری و قانعشون کنی که نیاز به رواندرمانگر داری.تو حتما باید به رواندرمانگر حاذق مراجعه کنی و اگه نیاز بود ایشون خودش به روانپزشکم میفرستنت.این حالات کمی اقتضای سنیت میتونه باشه چوندوران بلوغ دوره حساس و پرفراز و نشیبیه.تنها موردی که به طور تجربی در اختیارت میزارم و نمیدونم تا چه حد برات موثر واقع خواهد شد این هس که از ترست فرار نکن.دنبال راهی واسه فرار ازموقعیت نباش. مثلا بخای پناه ببری به اتاق دیگری یا در جمع باشی و از انانست رفتارهای ایمنی بخش.من مبتلا به حملات پانیکم و تا وقتی که از حملاتم میترسیدم هر روز بدتر میشدم تا اینکه رواندرمانگرم کمکم کرد باهاشون رو برو شم.شمام اینکار بکن.وقتی به ذهنت میان نترس و فرارنکن. به خودت بگو اینا فقطتصویرای ذهنیه که خودم باعث بزرگ شدنشون میشم.اصلا بگو با توجه به سنم این تخیلات طبیعیه و ترس نداره و ازشون نترس تا کم کم جلوه شو از دس بدن.اماحتما به رواندرمانگر مراجعه کن.امز

دیشب انقدر ترسیده بودم که خودم تصمیم گرفتم موضوع رو به مامانم بگم و گفتم هرچه باداباد!! اما نمیدونم چرا باز نظرم عوض شد الان هرچی فکرشو می کنم میبینم به هیچ وجه نمیتونم بهشون بگم نمیدونم ولی شاید از اتفاقای بعدش یا از عکش العملی که نشون میدن میترسم!!! فقط در این مورد اینجوری نیستم حتی سرما خوردگی هامم همیشه ازشون پنهان میکنم تا وقتی که واقعا حالم بد میشه و خودشون میفهمن، حالا ببینم تا شب چی پیش میاد!! اصلا دست خودم نیست گاهی انقدر میترسم که تنها راهی که به ذهنم میرسه فقط فراره!البته یه وقتایی هم انقدر شوکه میشم که فقط به چیزایی که میبینم خیره میشم که باعث میشه ترسناک تر به نظر بیان و معمولا یه چند دقیقه ای طول میکشه تا از اون حالت در بیام و بعدش اگه بتونم سریع از اون محل دور میشم!!!فکر نمیکنم ربطی به سن داشته باشه چون وقتی بچه بودمم این مشکلو داشتم البته بعد یه مدت خود به خود از بین رفت و الان دوباره به شکل بدتری برگشته!! خیلی سعی میکنم و به خودم میگم که همشون خیالاتن ولی بازم تاثیری نداره حتی خیلی وقتا بدون هیچ دلیلی میترسم. بازم ممنون امیدوارم تا شب بتونم به مامانم بگم.

[RANAA]

دوست عزیر ترس شما نتیجه فوبیا است.شما از قضاوت شدن میترسی این خودش یه اختلاله.وقتی خاستی حرف بزنی بنویس حرفاتو و بزار تو دسترس مادرت تا بخونه یا نامه تو بده به مشاور مدرسه تون.به ترست غلبه کن و حرفتو بگو

[بهشت]

یه پیشنهاد از طرف من
تخیلاتت رو مثل داستان بنویس. بهشون شکل و جهت بده. یه موضوع خوب هم انتخاب کن. تو این دوران خیلی ها هستن این تجربه رو دارن.
تو یکی از پست هام گذاشتم یکی از رویاهای ترسناکم رو مثل یه داستان نوشتم از ذهنم پاک شد ولی چند سال بعد یه فیلم هالیودی شد

[یه نوجوان]

سلام،من دختری هستم با تخیلات قوی!انقدر قوی که حتی کنترلش از دست خودم خارج شده!!! معمولا هم وقتی داستانی رو بخونم یا برام تعریف کنن به طور واضح اتفاقات و حتی قیافه هارو تو ذهنم مجسم میکنم. قبلا بیشتر تخیلاتم شیرین و دلپذیر بودن اما الان یه دو سه سالی میشه که تخیلاتم به شدت ترسناک شده!!!با لکه ها و ترک های روی در و دیوار و پنجره حتی روی دیوار صاف و بخصوص با طرحای روی کاشیها تصویره چهره یه آدم وحشت زده یا ترسناکو مجسم میکنم اصلا و به هیچ وجه دست خودم نیست بدبختی اینجاست که اگه یه تصویرو پیدا کنم دیگه محاله گمش کنم و همیشه هروقت به همون محل نگاه کنم دوباره اون تصویره وحشتناکو میبینم.تازه این جای خوبش بود!! دائما احساس میکنم سایه هایی از اطرافم عبور میکنن و تا برمیگردم نگاشون میکنم تغییر محل میدن،فقط کافیه به یه جا خیره شم سایه ها کم کم تشکیل میشن و بعدش ... یه وقتایی مثه همین الان حرکت زمینو حس میکنم و یه وقتایی هم سردرد شدید میگیرم.وقتی توی جمع باشم ترسم کمتر میشه و خیلیم ترسمو بروز نمیدم و معمولا کسی متوجه نمیشه اما وای به حال وقتایی که تنها میشم!!! دارم تبدیل میشم به یه آدم ترسو و وحشت زده!!! بعضی وقتاهم صداهای مبهمی میشنوم و حس میکنم یه نفر می خواد یه چیزی بهم بگه!! اگه این اتفاقات بیرون از خونه می افتاد خیلی نمیترسیدم ولی مشکل اینجاست که ترسناک ترینشون توی خونه برام تفاق می افتن!!! تروخدا اگه راه حلی دارید که از شرشون خلاص شم حتما بهم بگید!! این ترسا خوابمم بهم زدن شبا معمولا یه دو سه ساعتی تو تخت خواب از ترس سکته میکنم تا بالاخره خوابم میبره!!!
من فقط میخوام از شر تخیلات ترسناکم خلاص شم فقط همین!!! خواهشا اگه راه حلی برای رسیدن به آرامش دارید بگید دارم دیوونه میشم.

سلام،فکر می کنم اگه به یک روانشناس و یا مشاور مراجعه کنید مشکلتون حل بشه

[یه نوجوان]

سلام،من دختری هستم با تخیلات قوی!انقدر قوی که حتی کنترلش از دست خودم خارج شده!!! معمولا هم وقتی داستانی رو بخونم یا برام تعریف کنن به طور واضح اتفاقات و حتی قیافه هارو تو ذهنم مجسم میکنم. قبلا بیشتر تخیلاتم شیرین و دلپذیر بودن اما الان یه دو سه سالی میشه که تخیلاتم به شدت ترسناک شده!!!با لکه ها و ترک های روی در و دیوار و پنجره حتی روی دیوار صاف و بخصوص با طرحای روی کاشیها تصویره چهره یه آدم وحشت زده یا ترسناکو مجسم میکنم اصلا و به هیچ وجه دست خودم نیست بدبختی اینجاست که اگه یه تصویرو پیدا کنم دیگه محاله گمش کنم و همیشه هروقت به همون محل نگاه کنم دوباره اون تصویره وحشتناکو میبینم.تازه این جای خوبش بود!! دائما احساس میکنم سایه هایی از اطرافم عبور میکنن و تا برمیگردم نگاشون میکنم تغییر محل میدن،فقط کافیه به یه جا خیره شم سایه ها کم کم تشکیل میشن و بعدش ... یه وقتایی مثه همین الان حرکت زمینو حس میکنم و یه وقتایی هم سردرد شدید میگیرم.وقتی توی جمع باشم ترسم کمتر میشه و خیلیم ترسمو بروز نمیدم و معمولا کسی متوجه نمیشه اما وای به حال وقتایی که تنها میشم!!! دارم تبدیل میشم به یه آدم ترسو و وحشت زده!!! بعضی وقتاهم صداهای مبهمی میشنوم و حس میکنم یه نفر می خواد یه چیزی بهم بگه!! اگه این اتفاقات بیرون از خونه می افتاد خیلی نمیترسیدم ولی مشکل اینجاست که ترسناک ترینشون توی خونه برام تفاق می افتن!!! تروخدا اگه راه حلی دارید که از شرشون خلاص شم حتما بهم بگید!! این ترسا خوابمم بهم زدن شبا معمولا یه دو سه ساعتی تو تخت خواب از ترس سکته میکنم تا بالاخره خوابم میبره!!!
من فقط میخوام از شر تخیلات ترسناکم خلاص شم فقط همین!!! خواهشا اگه راه حلی برای رسیدن به آرامش دارید بگید دارم دیوونه میشم.

این تخیلاتی که داری می دونی که واقعیت ندارند، خودت هم بهشون میگی تخیل نه واقعیت.پس اون سایه ها و چهره ها واقعیت ندارند، این ها تخیلاتت هستند پس در دنیای واقعی اسیبی بهت نمی زنند. از خدا کمک بگیر هر وقت اون تصویر ها رو دیدی از اون محل دور شو و ذکر بگو
اگه باز هم مشگلت حل نشد، حتما به ی روانشناس مراجعه کن
امیدوارم همیشه سلامت باشی

[ph_pegah]

یه پیشنهاد از طرف من
تخیلاتت رو مثل داستان بنویس. بهشون شکل و جهت بده. یه موضوع خوب هم انتخاب کن. تو این دوران خیلی ها هستن این تجربه رو دارن.
تو یکی از پست هام گذاشتم یکی از رویاهای ترسناکم رو مثل یه داستان نوشتم از ذهنم پاک شد ولی چند سال بعد یه فیلم هالیودی شد

چه جالب!!! اتفاقا داستان نویسی رو هم خیلی دوست دارم اما مشکل اینجاست فرصت نوشتن ندارم الان حتی یه دوسه ماهی میشه که خاطره هم ننوشتم قبلا خودمو با خاطره نوشتن خالی میکردم!! اما متاسفانه امسال به خاطر کمبود وقت باید همه چیزو خلاصه بنویسم! ولی حتما در اولین فرصت امتحان میکنم امیدوارم جواب بده! مرسی از پیشنهادت.

[ph_pegah]

این تخیلاتی که داری می دونی که واقعیت ندارند، خودت هم بهشون میگی تخیل نه واقعیت.پس اون سایه ها و چهره ها واقعیت ندارند، این ها تخیلاتت هستند پس در دنیای واقعی اسیبی بهت نمی زنند. از خدا کمک بگیر هر وقت اون تصویر ها رو دیدی از اون محل دور شو و ذکر بگو
اگه باز هم مشگلت حل نشد، حتما به ی روانشناس مراجعه کن
امیدوارم همیشه سلامت باشی

با اینکه میدونم تخیلن ولی بازم نمیدونم چرا ولی ازشون میترسم! خیلی سعی میکنم بهشون توجه نکنم ولی بازم بی اختیار ذهن و چشمم میره طرفشون! فقط امیدوارم همه چیز هر چه زودتر درست بشه یه مدت فکر خودکشی به سرم زده بود!!!! بازم ممنون از توجهتون.

[ph_pegah]

دوست عزیر ترس شما نتیجه فوبیا است.شما از قضاوت شدن میترسی این خودش یه اختلاله.وقتی خاستی حرف بزنی بنویس حرفاتو و بزار تو دسترس مادرت تا بخونه یا نامه تو بده به مشاور مدرسه تون.به ترست غلبه کن و حرفتو بگو

آخه دیروز سره شام زل زده بودم به سایه روی دیوار مامانم پرسید به چی فکر میکنی؟ گفتم هیچی بعدش بابام گفت که رفتارت غیر عادیه گفتم دارم با سایه روی دیوار حرف میزنم! می خواستم ببینیم چه عکس العملی نشون میدن! هیچی دیگه دیدم جفتشون به طرز خیلی بدی زل زدن به من!ترس توی چشماشون موج میزد بابام گفت که عقلتم دادی رفت؟با کدوم سایه داری حرف میزنی؟ هیچی دیگه برای اینکه جمع و جورش کنم گفتم حوصلم سر رفته بود داشتم با سایه رو دیوار خیال بافی میکردم! هیچی دیگه اگه یه ذره نسبت به عکس العملشون تردید داشتم به یقین تبدیل شد! با حرف زدن و گفتن به دیگران مشکلی ندارم اگه مطمئن بودم مشاورمون چیزی به خانوادم نمیگه حتما میرفتم پیشش ولی قطعا اگه بهش بگم اونم صاف میزاره کف دست مامان بابام. نمیدونم چرا ولی یه حسی بهم میگه همه چی خودش درست میشه و نیازی نیست که چیزی بگم شاید بیشتر همینه که مانعم میشه! ولی بازم ممنون منم بازم تلاشمو میکنم.

[ph_pegah]

سلام،فکر می کنم اگه به یک روانشناس و یا مشاور مراجعه کنید مشکلتون حل بشه

سلام خودمم خیلی دلم میخواد برم اما نمیشه چون برای اینکه بخوام برم باید مامان بابام با خبر بشن که اصلا نمیخوام چنین اتفاقی بیافته! بازم ممنون.

[شهرام2014]

خیلی دلم میخواد که بگم ولی همیشه یه چیزی مانعم میشه بعدشم مطمئنم اگه بگم مامان بابام جدیم نمیگیرن!! مامانم چند وقت پیش راجبه دندون قروچه هام با دندانپزشک صحبت کرده بود اونم گفته بود که اگه مطمئنید که دندون قروچه میکنه باید برید پیش روانپزشک ولی مامانم فقط همون موقع بهم گفت و بعدشم دیگه خبری نشد!!! مثلا قرار بود یه نفر تو اتاق من بخوابه و ببینه دندون قروچه میکنم یا نه!! با اینهمه بازم سعی میکنم بهشون بگم اما بعید میدونم بتونم!!
ممنون

خوب عزیزم لطفا کمی با دقت به این حرفهای من دقت کن:

شما پدر و مادری داری بسیار کم دان و یا نادان که شما رو شخصیتی بار آورده اند که هر گز نباید خودت باشی و هرگز نباید بیمار باشی(پرفکت و کمال طلب) و حتما بیمار هم هستند.

ولی گلم اینها همه بیماریه و اختلال. دنیا پر از نقصه و همه ما ناقصیم. و انسان سالم فقط در راهه کماله و هیچ موقع نیز به کمال نمیرسه و فقط در مسیریه که امروزش بهتر از دیروز باشه و فرداش بهتر از امروز

حتما باید درمانت رو شروع کنی والا بعدا هم خودت پشیمون میشی و هم پدر و مادر محترمتان!

موفق باشی

[یه نوجوان]

سلام خودمم خیلی دلم میخواد برم اما نمیشه چون برای اینکه بخوام برم باید مامان بابام با خبر بشن که اصلا نمیخوام چنین اتفاقی بیافته! بازم ممنون.

اگه نمی خوای مامان بابات متوجه بشن از مشاور مدرسه بخواه تا کاری کنه بدون اطلاع خانواده با یه روانشناس صحبت کنی

[m:gh]

سلام با نظر شهرام موافقم
شاد و پاینده باشی عزیزم

[ph_pegah]

خوب عزیزم لطفا کمی با دقت به این حرفهای من دقت کن:

شما پدر و مادری داری بسیار کم دان و یا نادان که شما رو شخصیتی بار آورده اند که هر گز نباید خودت باشی و هرگز نباید بیمار باشی(پرفکت و کمال طلب) و حتما بیمار هم هستند.

ولی گلم اینها همه بیماریه و اختلال. دنیا پر از نقصه و همه ما ناقصیم. و انسان سالم فقط در راهه کماله و هیچ موقع نیز به کمال نمیرسه و فقط در مسیریه که امروزش بهتر از دیروز باشه و فرداش بهتر از امروز

حتما باید درمانت رو شروع کنی والا بعدا هم خودت پشیمون میشی و هم پدر و مادر محترمتان!

موفق باشی

مامان بابام تقصیری ندارن مشکل منم! اون بنده خداها تازه همیشه هم باهام دعوا میکنن که چرا زودتر هیچی نمیگیو پنهان کاری میکنی!من حتی گاهی یه سرماخوردگیه ساده رو انقدر مخفی نگه میدارم که تبدیل میشه به تب و لرز شدید!

[ph_pegah]

اگه نمی خوای مامان بابات متوجه بشن از مشاور مدرسه بخواه تا کاری کنه بدون اطلاع خانواده با یه روانشناس صحبت کنی

راستش در این مورد خیلی فکر کردم احتمال اینکه مشاور مدرسمون همه چیزو به مامان بابام بگه زیاده! میترسم بهش بگم!

[یه نوجوان]

راستش در این مورد خیلی فکر کردم احتمال اینکه مشاور مدرسمون همه چیزو به مامان بابام بگه زیاده! میترسم بهش بگم!

خب بهش بگو که به مامان بابات نگه

[یه نوجوان]

خوب عزیزم لطفا کمی با دقت به این حرفهای من دقت کن:

شما پدر و مادری داری بسیار کم دان و یا نادان که شما رو شخصیتی بار آورده اند که هر گز نباید خودت باشی و هرگز نباید بیمار باشی(پرفکت و کمال طلب) و حتما بیمار هم هستند.

ولی گلم اینها همه بیماریه و اختلال. دنیا پر از نقصه و همه ما ناقصیم. و انسان سالم فقط در راهه کماله و هیچ موقع نیز به کمال نمیرسه و فقط در مسیریه که امروزش بهتر از دیروز باشه و فرداش بهتر از امروز

حتما باید درمانت رو شروع کنی والا بعدا هم خودت پشیمون میشی و هم پدر و مادر محترمتان!

موفق باشی

این نوع صحبت کردن درست نیست

[sahar aram]

سلام،من دختری هستم با تخیلات قوی!انقدر قوی که حتی کنترلش از دست خودم خارج شده!!! معمولا هم وقتی داستانی رو بخونم یا برام تعریف کنن به طور واضح اتفاقات و حتی قیافه هارو تو ذهنم مجسم میکنم. قبلا بیشتر تخیلاتم شیرین و دلپذیر بودن اما الان یه دو سه سالی میشه که تخیلاتم به شدت ترسناک شده!!!با لکه ها و ترک های روی در و دیوار و پنجره حتی روی دیوار صاف و بخصوص با طرحای روی کاشیها تصویره چهره یه آدم وحشت زده یا ترسناکو مجسم میکنم اصلا و به هیچ وجه دست خودم نیست بدبختی اینجاست که اگه یه تصویرو پیدا کنم دیگه محاله گمش کنم و همیشه هروقت به همون محل نگاه کنم دوباره اون تصویره وحشتناکو میبینم.تازه این جای خوبش بود!! دائما احساس میکنم سایه هایی از اطرافم عبور میکنن و تا برمیگردم نگاشون میکنم تغییر محل میدن،فقط کافیه به یه جا خیره شم سایه ها کم کم تشکیل میشن و بعدش ... یه وقتایی مثه همین الان حرکت زمینو حس میکنم و یه وقتایی هم سردرد شدید میگیرم.وقتی توی جمع باشم ترسم کمتر میشه و خیلیم ترسمو بروز نمیدم و معمولا کسی متوجه نمیشه اما وای به حال وقتایی که تنها میشم!!! دارم تبدیل میشم به یه آدم ترسو و وحشت زده!!! بعضی وقتاهم صداهای مبهمی میشنوم و حس میکنم یه نفر می خواد یه چیزی بهم بگه!! اگه این اتفاقات بیرون از خونه می افتاد خیلی نمیترسیدم ولی مشکل اینجاست که ترسناک ترینشون توی خونه برام تفاق می افتن!!! تروخدا اگه راه حلی دارید که از شرشون خلاص شم حتما بهم بگید!! این ترسا خوابمم بهم زدن شبا معمولا یه دو سه ساعتی تو تخت خواب از ترس سکته میکنم تا بالاخره خوابم میبره!!!
من فقط میخوام از شر تخیلات ترسناکم خلاص شم فقط همین!!! خواهشا اگه راه حلی برای رسیدن به آرامش دارید بگید دارم دیوونه میشم.

عزیزم تو حتما باید به یک مشاور مراجعه کنی.
سعیتو بکن به پدر مادرت بگی اگه خودت میتونی تنهایی بری و بهشونم نگی خب نگو ولی هر جور شده باید بری پیش مشاور...
البته اگه واقعا میخوای از شر این توهمات خلاص شی.چون تو دوسال دیگه هم کنکور داری و باید حسابی درس بخونی نکنه میخوای این وضعیتت ادامه پیدا کنه.از این که به پدر مادرت هم بگی نترس و قوی باش.اونا مطمئنا تو و برادرتو از همه بیشتر دوست دارن.

[شهرام2014]

مامان بابام تقصیری ندارن مشکل منم! اون بنده خداها تازه همیشه هم باهام دعوا میکنن که چرا زودتر هیچی نمیگیو پنهان کاری میکنی!من حتی گاهی یه سرماخوردگیه ساده رو انقدر مخفی نگه میدارم که تبدیل میشه به تب و لرز شدید!

عزیزم من به شما میگم بسیار بسیار زن مهربان و خوبی دارم. منتها میترسم بهش بگم که من از رنگ قرمز خوشم میاد نه رنگ آبی در ضمن زن من رنگ آبی رو دوست داره چه فکری میکنی!!!!؟؟

نه گلم شما یک ترس نهفته از پدر و مادر داری که کاملا غلطهو حتما باید بر اون فائق بیای والا گیری.

موفق باشی

[Saba.om]

سلام.من یه دخترم.تقریبا پنج شیش ماهی میشه که با افکار قویم خودمو میزارم جای شخصیت های مختلف.اولا وقتی که یه فیلم میدیدم حتما خودمو میذاشتم جای شخصیت های مختلف اون فیلم اما کلش داخل ذهنم بود اما کم کم وقتی که میخوام فکر کنم بدنمم باهاش اکت داره اصن کلا میرم جای اون فرد که انگار اون منم.تازه جدیدا توی نقاط مختلف دنیا شخصیت های مختلفی دارم .دقیقا به جز خود واقعیم نقش سه نفر دیگه هم که کل شخصیت و ویژگی ها و اتفاقاتشون تو ذهنم ساخته شده رو هم هر روز دارم.کم کم قوه تخیلم اونقد قوی شد که الان فقط تو نیم ساعت مغزم میتونه برا خودش یه داستان پر از حوادث بگه.وقتی یه لحظه بخوام رو یه کاری تمرکز کنم همش حواسم میره سمت داستانای تخیلی خودم.دیگه واقعا خسته و کلافه شدم.لطفا کمکم کنید

[Experience]

سلام.من یه دخترم.تقریبا پنج شیش ماهی میشه که با افکار قویم خودمو میزارم جای شخصیت های مختلف.اولا وقتی که یه فیلم میدیدم حتما خودمو میذاشتم جای شخصیت های مختلف اون فیلم اما کلش داخل ذهنم بود اما کم کم وقتی که میخوام فکر کنم بدنمم باهاش اکت داره اصن کلا میرم جای اون فرد که انگار اون منم.تازه جدیدا توی نقاط مختلف دنیا شخصیت های مختلفی دارم .دقیقا به جز خود واقعیم نقش سه نفر دیگه هم که کل شخصیت و ویژگی ها و اتفاقاتشون تو ذهنم ساخته شده رو هم هر روز دارم.کم کم قوه تخیلم اونقد قوی شد که الان فقط تو نیم ساعت مغزم میتونه برا خودش یه داستان پر از حوادث بگه.وقتی یه لحظه بخوام رو یه کاری تمرکز کنم همش حواسم میره سمت داستانای تخیلی خودم.دیگه واقعا خسته و کلافه شدم.لطفا کمکم کنید

سلام

بهتر بود یه تاپیک جداگانه میزدید ولی خب من همینجا جوابتون رو میگم.

تخیلات زیاد، استرس، افسردگی معمولاً نتیجه سردی و غلبه سودا در بدن و مغز هست.

برای اینکه سردی از بین بره باید خوراکیهای گرم مزاج خورد مثل شربت عسل با کمی آبلیموی طبیعی.

[Saltanat]

سلام.من یه دخترم.تقریبا پنج شیش ماهی میشه که با افکار قویم خودمو میزارم جای شخصیت های مختلف.اولا وقتی که یه فیلم میدیدم حتما خودمو میذاشتم جای شخصیت های مختلف اون فیلم اما کلش داخل ذهنم بود اما کم کم وقتی که میخوام فکر کنم بدنمم باهاش اکت داره اصن کلا میرم جای اون فرد که انگار اون منم.تازه جدیدا توی نقاط مختلف دنیا شخصیت های مختلفی دارم .دقیقا به جز خود واقعیم نقش سه نفر دیگه هم که کل شخصیت و ویژگی ها و اتفاقاتشون تو ذهنم ساخته شده رو هم هر روز دارم.کم کم قوه تخیلم اونقد قوی شد که الان فقط تو نیم ساعت مغزم میتونه برا خودش یه داستان پر از حوادث بگه.وقتی یه لحظه بخوام رو یه کاری تمرکز کنم همش حواسم میره سمت داستانای تخیلی خودم.دیگه واقعا خسته و کلافه شدم.لطفا کمکم کنید

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

اگر تاپیک مجزا و منحصر زده بودین خیلی خوب بود اما خب همین جا نظرم رو عنوان میکنم

یکی از اثرات بحران شخصیت اجتماعی عدم پذیرش شخصیت خود و جایگزین کردن یا ادغام کردن شخصیت دیگران در شخصیت خود فرد هستش
به این صورت که تمام افراد خانواده وفامیل یا اکثریت متوجه میشن شما دارید رفتار و کردار خاصی رو در واکنش هاتون تقلید میکنی !

آیا تا به حال کسی متوجه این موضوع شده ؟

توی تقلید از شخصیت ها کدوم دسته افراد رو تقلید میکنید ؟ و توی ذهنتون چطور سخصیتی دارین ؟ بازیگر مجری دکتر یا .........

اگر دقت کنید بچه های هفت تا ده سال حرکاتی انجام میدن که شبیه ورزش کار هاست یا حتی حرکات شمشیر بازی جومونگ رو ادا میکنن
واین بیانگر این هست که وقتی یک پسر بچه هفت ساله در هویت خودش ناراضیه ( ناراضی از محدودیت های سنی و ناتوانی های فیزیکی ) و نمیتونه شمشیر واقعی به دست بگیره خوب ادای اون کاراکتر ذهنش رو تقلید میکنه ! این برای شما هم صادق هست

آیا از وضعیت درسی یا اجتماعی یا ....خودتون ناراضی هستید ؟
آیا احساس میکنی از شخصیت خودتون ناراضی هستین ؟
آیا شخصیت هایی که تقلید میکنی چطور هستند ؟ مثبت ، منفی ، حاشیه ای ، ویا..........



@Saba.om@

[Saba.om]

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

اگر تاپیک مجزا و منحصر زده بودین خیلی خوب بود اما خب همین جا نظرم رو عنوان میکنم

یکی از اثرات بحران شخصیت اجتماعی عدم پذیرش شخصیت خود و جایگزین کردن یا ادغام کردن شخصیت دیگران در شخصیت خود فرد هستش
به این صورت که تمام افراد خانواده وفامیل یا اکثریت متوجه میشن شما دارید رفتار و کردار خاصی رو در واکنش هاتون تقلید میکنی !

آیا تا به حال کسی متوجه این موضوع شده ؟

توی تقلید از شخصیت ها کدوم دسته افراد رو تقلید میکنید ؟ و توی ذهنتون چطور سخصیتی دارین ؟ بازیگر مجری دکتر یا .........

اگر دقت کنید بچه های هفت تا ده سال حرکاتی انجام میدن که شبیه ورزش کار هاست یا حتی حرکات شمشیر بازی جومونگ رو ادا میکنن
واین بیانگر این هست که وقتی یک پسر بچه هفت ساله در هویت خودش ناراضیه ( ناراضی از محدودیت های سنی و ناتوانی های فیزیکی ) و نمیتونه شمشیر واقعی به دست بگیره خوب ادای اون کاراکتر ذهنش رو تقلید میکنه ! این برای شما هم صادق هست

آیا از وضعیت درسی یا اجتماعی یا ....خودتون ناراضی هستید ؟
آیا احساس میکنی از شخصیت خودتون ناراضی هستین ؟
آیا شخصیت هایی که تقلید میکنی چطور هستند ؟ مثبت ، منفی ، حاشیه ای ، ویا..........



@Saba.om@

بعضی وقت ها دوستام متوجه یه شباهت های خیلی کوچیک میشن ولی در کل اطرافیان اصلن متوجه این موضوع نیستن و حتی دوستانم هم اون رفتار رو به عنوان شخصیت و ویژگی های واقعی من در نظر میگیرند .من نسبتا از شخصیت و ظاهر و موقعیت اجتماعی و کلا زندگی خودم راضیم ولی بعضی وقتا غبطه میخورم که ای کاش یه جای دیگه به دنیا میومدم با یه چهره دیگه و یه خانواده دیگه(در حالی که من نه با چهرم نا با خونوادم مشکلی ندارم) یجورایی شاید تو ذهنیت ها و فکر هام به چیزایی بیشتر فکر میکنم که تو واقعیت اون اتفاق برام کاملا غیرممکنه