يك نفر هست خيلى وقتا ترديد داره نسبت به اينكه اطرافيانش از جمله مادر و اقوامش نزديكش و دوستاش دوستش دارنه يا نه مثلن گاهى وقتا به من ميگه كه ميدونم كه دوستم ندارى و اصلن دلت براى من تنگ نميشه و من هم خيلى تعجب ميكنم و هرچقدر ميگم كه در حقيقت اينطور نيست ولى توجيه نميشه و اين در حاليه كه شايد كمى توجه بهش نشون ميدم يا سراغى ازش ميگيرم نظر قبلش كاملا برميگرده و يا اينكه گاهى وقتا احساس رضايت از خودش نداره ميگه كه ميدونم كه اخلاقم بده و يا اينكه ميدونم من بدم اين رفتار به چه دليل؟