تنفر از جنس مذکر

[mahsa76]

سلام دوستان،این بار دومه ک من تایپیک میزارم.. راستش من ی مشکلی دارم شاید در واقع مشکلم نباشه اما میخوام نظرتون رو دربارش بدونم.
من از بچگی دوست داشتم پسر باشم،همیشه لباسای داداش کوچیکترمو میپوشیدم میرفتم جلوی اینه ب قول دوستم هی فیگور میومدم خخ همبازیامم همیشه پسر بودن! چ همبازیای ثابت بچگیم ک پسرخاله و پسر داییم بودن چ پسرای توی کوچمون ک از صبح میرفتم باهاشون فوتبال بازی میکردم تا شب ک ب زور مامانم چادر سر میکرد ب زور میاوردم خونه.. البته اینا همه مال قبله الان اینجور نیستم شاید فقط بعضی از رفتارام الان ب پسرا شباهت داشته باشه ک خیلی کمه و بخاطر همون علاقمه.. خلاصه با اینکه انقد ب پسر بودن علاقه دارم اما الان اصلا نمیتونم باهاشون گرم بگیرم ی جورایی انگار باهاش دعوا دارم.. ب همشون ی دید بد دارم و ی احساس تنفر عمیق.لازم ب گفتنه ک من اهل دوست پسر داشتنو اینا هم نیستم و فکر نکنید ک احساس تنفرم حتما بخاطر ی شکست عشقی یای رابطس.. فقط ی بار ب مدت تقریبا دو هفته از طریق یکی از این شبکه های اجتماعی با ی پسری صحبت میکردم دوستم نبودیم فقط حرف میزدیم منم چون اصلا دلم نمیخواست وارد ی رابطه بشمو بعدا ضربه بخورمو.. تمومش کردم با این حال پسر خوبی بود منم ازش خوشم میومد. هر وقت از ی کار بد توسط پسرا باخبر میشم و میشنوم این تنفر بیشتر میشه نمونش تجاوزه ک امارشم ماشالله بالاست.. منم نمیتونم این احساستو ازبین ببرم..درضمن ۱۸ سالمه وحتی حاضر نیستم اصلا با هیچ پسری ازدواج کنم هر چقدم بهش فکر میکنم میبینم نمیتونم باهاشون کنار بیام این رابطه ی کوتاهی هم ک با اون پسر داشتم اینو بهم ثابت کرد..خوشحال میشم نظرتونو بدونم دوستان! مخصوصا شما اقا پسرا

[Hectorious]

خوب واقعیت اینه که هم بین پسرا و هم بین دخترا خوب و بد هستن... اگه پسر متجاوز هست، پسر خوب هم هست و همینطور دختر بد...
شما گفتید که به همه پسرا یه دید بد و یه تنفر عمیق دارید که طبیعتا درست نیست...

[!~saye~!]

منم به چهره پسر ها نگا می کنم حالم بهم میخوره:|
با بد اخلاقی باهاشون برخورد می کنم:|

[sooshiyant]

اينا ريشه تو بچگيتون داره،
احتمالا بخاطر علاقه پدر يا مادرتون به برادر كوچيكترتون و يا اينكه همش خانوادتون گفتن دلشون پسر ميخواد يه حس بد يه حس تنفر درونتون به وجود اومده.
توصيه من اين هست كه با يه روانكاو صحبت كنيد تا ببينيد اين حستون از كجا نشأت ميگيره و بتونيد حلش كنيد


Sent from my iPhone using Tapatalk

[e.v]

سلام دوستان،این بار دومه ک من تایپیک میزارم.. راستش من ی مشکلی دارم شاید در واقع مشکلم نباشه اما میخوام نظرتون رو دربارش بدونم.
من از بچگی دوست داشتم پسر باشم،همیشه لباسای داداش کوچیکترمو میپوشیدم میرفتم جلوی اینه ب قول دوستم هی فیگور میومدم خخ همبازیامم همیشه پسر بودن! چ..........ر چقدم بهش فکر میکنم میبینم نمیتونم باهاشون کنار بیام این رابطه ی کوتاهی هم ک با اون پسر داشتم اینو بهم ثابت کرد..خوشحال میشم نظرتونو بدونم دوستان! مخصوصا شما اقا پسرا

سلام
ببین اون رفتارت تو بچگی عادی بود چون رفقات همه پسر بودن و تو هم مایل بودی مثل اونا باشی، اتفاقاً یه آشنای نزدیکم هم تعریف می کرد که اینطوری بوده چون زمان بچگیش کلی دایی داشته و باهاشون بازی می کرده.

در مورد این رفتاری که اخیراً دارید باید عرض کنم که یه چیزی ته روانتون باعث میشه که در برخورد با پسر ها تو گارد باشید، شاید ریشه اش حرف های پدر و مادرتون و یا رفتار های منفی ای باشه که تو ذهنتون درباره پسر ها مرور میشه.
دلیل دیگه هم می تونه این باشه که شما خوبی و نجابتتون رو دوری از پسر ها می دونید و یا اینکه به قول خودتون از شکست های عاطفی فرار می کنید.

این موارد و مورد های دیگه می تونه تاثیر گذار باشه اما باید بگم که شما در سنی هستید که این رفتار ها رو نمیشه غیر طبیعی دونست چون هنوز برخورد نزدیک آنچنانی با پسر ها نداشتید، احتمالا در دانشگاه و تعامل بیشتر با مردم طرز فکرتون پخته تر میشه و فعلاً خودتون رو درگیر این افکار نکنید.