سلام.
من چندین ساله که به صداهاهای خاصی حساسیت پیداکردم و به شدت عصبیم میکنه. مثل ملچ ملوچ حین خوردن، زمزمه کردن حین خوندن روزنامه و ...
و متاسفانه تر اینکه یکی از اعضای خانواده ی من به هر دلیلی این صداهارو تکرار میکنه. و من میرم داخل اتاقم یا به هر صورتی واکنش نشون میدم حس میکنم ازم ناراحت میشه.
دارم دیوونه میشم،چطوری این عادتو ترکش کنم؟ چه کار کنم ؟ تروخدا راهنماییم کنین. دکتر خاصی، درمان خاصی اگه مبشناسین معرفی کنین. ممنونم
الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ
سلامنوشته اصلی توسط sadaf7
طبق گزارش شما اگر دچار مشکل شنوایی, تحریک متناوب عصب شنوایی نشده باشید باید بگم دچار اضطراب و وسواس شده اید. بهتره هر چه سریعتر به یک متخصص گوش و حلق و بینی رجوع کرده
و در صورت نبودن مشکل فیزیکی. به یک همکار روانشناس و روانپزشک حاذق رجوع کنید.
سپاس
ph.d
وقتی که بدن فیزیکی بیمار شد باید به پزشک رجوع کرد
و وقتی که بدن روانی مجروح و بیمار شد باید به روانشناس رجوع کرد
صدابیزاری، صدابیزاری گزینشی، یا میزوفونیا (به انگلیسی: Misophonia) یا تنفر از صدا، اختلالی عصبی است
که فرد مبتلا به آن با شنیدن بعضی صداهای خاص دچار احساسات منفی شدیدی مانند عصبانیت، گریختن، تنفر و انزجار می‌شود. این صداها می‌توانند آرام یا بلند باشند.
مبتلایان به صدابیزاری معمولاً با شنیدن صداهایی مانند جویدن آدامس، صاف کردن گلو، هورت کشیدن، سرفه یا فین فین کردن مداوم، تایپ کردن، یا صدای تق تق مداوم دچار عصبانیت شده و میل شدیدی به ترک محیط پیدا می‌کنند. محرک‌های دیداری مثلاً تکان‌های مداوم پا یا دست دیگران در اثر بی قراری، دیدن فرد در حال جویدن آدامس یا جویدن ناخن هم می‌توانند عامل تحریک عصبی این افراد شوند. هر فرد به دستهٔ خاصی از محرک‌ها حساسیت نشان می‌دهد و میزان حساسیت فرد به هر کدام از محرک‌ها متفاوت است.
این احساسات منفی می‌تواند از متوسط تا زیاد باشد و حتی به اضطراب یا عصبانیت تمام عیار تبدیل شود. همچنین احساس نیاز به ترک سریع مکان هم معمول است. فرد در مواجهه با محرک‌ها ممکن است دچار آشفتگی، حالت تدافعی یا تهاجمی شود. فرد ممکن است با تقلید و شکلک در آوردن، دور کردن خود از محرک یا نشان دادن خشم و عصبانیت به شخص ایجاد کنندهٔ محرک واکنش نشان دهد.
بعضی افراد مبتلا به صدابیزاری تلاش می‌کنند تماسشان را با محل یا افراد و موقعیت‌هایی که آنها را در معرض محرک‌ها قرار می‌دهند محدود کنند. متأسفانه این امر همیشه ممکن نیست. در بیشتر موارد نزدیکترین افراد به فرد مبتلا، ایجادکنندهٔ بدترین محرک‌ها (که در صدر آنها صداهای ایجاد شده از دهان قرار دارد) هستند.
فرد مبتلا به صدابیزاری ممکن است روابط اجتماعی خود را محدود کند، تا جایی که روابط شخصی‌اش دچار مشکل یا حتی قطع شود. وجود محرک‌ها در محیط کار می‌تواند باعث شود فرد مبتلا ساعات کاری خود را کاهش دهد یا منجر به ترک شغل شود. افراد مبتلا ممکن است از واکنش‌های خود احساس گناه کنند، خودداری فرد از بیان مشکل برای خانواده و دوستان ممکن است آنها را دچار سردرگمی کند زیرا این افراد نمی‌توانند بفهمند چرا فرد این احساسات منفی را نشان می‌دهد زیرا از نظر آنها دلیلی برای چنین واکنش‌های قوی‌ای در این موارد وجود ندارد.
مکالمهٔ مداوم و باز افراد مبتلا با افراد خانواده می‌تواند باعث کاهش تنش شود.
تفاوت میزوفونیا با فنوفوبیا یا هایپراکوسیس در این است که فرد مبتلا به شنیدن صداهای خاصی (و نه فرکانس‌های صوتی خاصی) هرچند آرام و کوتاه حساس است، بنابراین معمولاً مبتلایان به میزوفونیا قرار گرفتن در محیط‌های شلوغ و پر سر و صدا را که باعث حذف محرک‌ها می‌شوند ترجیح می‌دهند.
در حال حاضر هیچگونه درمان عمومی برای این بیماری شناخته شده نیست و تحقیقات به کندی در حال انجام است.
استفاده از گوشی‌های عایق صدا، گوش دادن به موسیقی یا نویز سفید برای مواجهه با محرک‌ها معمول است.
در حال حاضر تحقیقات روی روش‌های درمانی مانند درمانِ شناختی رفتار و درمان تمرین با وزوز گوش ادامه دارد.
خـــــدانـگهــــــدار
اصلا فکر نمیکردم یه بیماری باشه و افراد زیادی درگیرش باشن.
راستش هم ناراحت شدم که فهمیدم بیمارم، هم خوشحال که حداقل میدونم که باید با چه اسمی از چه مسیری برای درمان اقدام کنم.
واقعا ازتون ممنونم خیلی کمک بزرگی کردین.
الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ
سلام عزیزم. برادر منم همین خصوصیت اخلاقی رو داره.خیلی تعجب کردم که این یه بیماریه!!!!!
آقای فرخ ، شما میدونید که باید با پزشک اعصاب و روان مشورت کنم یا روانشناس؟
سپاسگزارم.
الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟