حس تنفر از پدر و مادر

[مامان عسل]

با سلام. من 29 سال سن دارم. و مادر دو فرزند هستم متاسفانه،همیشه حس. میکردم اضافه هستم، مادرم از کودکی ب من میگفت ک دوست داشته پسر شوم یا اینکه ب خاطر تولدم اذیت شده! همیشه بین من و خواهر بزرگ و برادر کوچکم فرق قایل شدند!!! هیچگاه احساس نکردم مرا دوست دارند، همیشه چون خیلی آرام و بی درد سر بودم دیده نشده ام .الان در این سن پس از دو فرزند حس متنفرم ب خانواده ام زیاد شده. مثلا من اگر ناراحت شوم مورد بی توجهی. قرار میگیرم! ولی اگر خواهر یا برادرم ناراحت شوند خانواده از هیچ کاری دریغ ندارند! من آرزوهای و عقده های زیادی دارم! عقده اینکه هیچگاه تولدی نداشتم! هیچگاه بخاطر نمراتم تشویق نشدم و... کارهایی ک برای خواهر برادرانم همیشه شد.پس از جدآیی خواهر بزرگم مادرم ک بت من بودم در مقابلم خراب شد! و کم کم جنبه های بسیار تاریکی از شخصیتش را دیدم! حالا من مانده ام مادر دو فرزند با کوله باری از عقده!! جدیدا متوجه شده ام پدر و مادرم علاوه بر بی توجهی و نادیده گرفتنم! برای خوب جلوه دادن خواهر مطقله ام راجب من غیبت میکنند یا حتی دروغ میگویند!!! متوجه شده ام ک ب من هم خیلی دروغ میگویند! حتی مادرم ب راحتی تهمت میزند! رفتارهایی ک مادر شوهرش در گذشته با خودش میکرده را با من میکند! حتی بارها گگفته ک او را الگو قرار داده!! وقتی ب منزلشان میروم با کوهی از ناراحتی باز میگردم! دیگر مادرم امین حرفهایم هم نیست! زود آنها را ب خواهرم میگوید! از خانواده ام متنفرم و ب خاطر فرزندانم و همسرم ک عشق زندگی ام است نیاز دارم تا بدانم چ کنم! ممنونم از راهنمایی شما

[Javid_110]

زیاد مهم نیست که خانواده راه بی عدالتی رو در مورد شما پیش گرفتن در موردشون فقط به عنوان کسانی که سلول های اصلی جسم شمارو تشکلی دادن و بزرگتون کردن احترام بذارید.
بهشون اجازه ندید که بهتون بی احترامی کنن

و طبق معمول همیشه سطح توقعتون رو که ازشون پاین بیارید اصلا از دستشون ناراحت نمیشید.
سعی کنید کارهایی که اونها کردن شما نکنید.بهترین روش برای فراموش کردن اینگونه رفتارشون همینه.

مطمعنا مادر شما هم مثل خیلی از زنهای دیگه مشکلات زیادی در زندگی و لذت برد از لذت های زندگی داشته.

[Bita moein]

با سلام. من 29 سال سن دارم. و مادر دو فرزند هستم متاسفانه،همیشه حس. میکردم اضافه هستم، مادرم از کودکی ب من میگفت ک دوست داشته پسر شوم یا اینکه ب خاطر تولدم اذیت شده! همیشه بین من و خواهر بزرگ و برادر کوچکم فرق قایل شدند!!! هیچگاه احساس نکردم مرا دوست دارند، همیشه چون خیلی آرام و بی درد سر بودم دیده نشده ام .الان در این سن پس از دو فرزند حس متنفرم ب خانواده ام زیاد شده. مثلا من اگر ناراحت شوم مورد بی توجهی. قرار میگیرم! ولی اگر خواهر یا برادرم ناراحت شوند خانواده از هیچ کاری دریغ ندارند! من آرزوهای و عقده های زیادی دارم! عقده اینکه هیچگاه تولدی نداشتم! هیچگاه بخاطر نمراتم تشویق نشدم و... کارهایی ک برای خواهر برادرانم همیشه شد.پس از جدآیی خواهر بزرگم مادرم ک بت من بودم در مقابلم خراب شد! و کم کم جنبه های بسیار تاریکی از شخصیتش را دیدم! حالا من مانده ام مادر دو فرزند با کوله باری از عقده!! جدیدا متوجه شده ام پدر و مادرم علاوه بر بی توجهی و نادیده گرفتنم! برای خوب جلوه دادن خواهر مطقله ام راجب من غیبت میکنند یا حتی دروغ میگویند!!! متوجه شده ام ک ب من هم خیلی دروغ میگویند! حتی مادرم ب راحتی تهمت میزند! رفتارهایی ک مادر شوهرش در گذشته با خودش میکرده را با من میکند! حتی بارها گگفته ک او را الگو قرار داده!! وقتی ب منزلشان میروم با کوهی از ناراحتی باز میگردم! دیگر مادرم امین حرفهایم هم نیست! زود آنها را ب خواهرم میگوید! از خانواده ام متنفرم و ب خاطر فرزندانم و همسرم ک عشق زندگی ام است نیاز دارم تا بدانم چ کنم! ممنونم از راهنمایی شما

بیشتر فرزندان ، به والدین خود عشق می ورزند ، اما این حالت تنها برای زمانی است که والدین در نهایت محبت و مهربانی با آنها رفتار کنند. در صورتی که نیازهای آنها تأمین نشود ، حس دوری از والدین در آنها شکوفا می شود. همواره پدر و مادر فرزند خود را دوست دارند و این عشق ذاتی است زیرا که آنها را به دنیا آورده اند ، ولی این به تنهایی برای فرزندان کافی نیست .



شرایط دلخواه
فرزندان به دنبال تأمین نیازهای خود هستند . هر چه بزرگتر می شوند ، انتظارات و نیازهای آنها نیز نمایان تر می شود . اگر پدر و مادر به درستی آنها را درک نکنند و نیازهای عاطفی و مادی آنها تأمین نشوند و در ادامه محدودیت هایی را برای آنها مقرر کنند ، نارضایتی فرزند آغاز می شود و به تدریج این نارضایتی ، تبدیل به تنفر می شود! آنها انتظار دارند که والدین در هر صورت به رشد شخصیتی آنها نیز اهمیت بدهند.



تأثیر شرایط محیطی
علت دیگر تنفرگرایی فرزند ، اثرات شرایطی است که والدین برای آنها فراهم می کنند. همانطور که آنها در محیط بیرون تأثیر پذیر هستند ، شرایط و جو منزل هم بر آنها موثر است . خیلی از والدین ، با بحث و جدل و استرس های متوالی در منزل ، فرزند را تحت فشار روحی قرار می دهند. با این اوضاع آنها نمی توانند به درستی بر درس یا فعالیتهای مفید خود در منزل تمرکز کنند . همچنین با وجود شرایط نه چندان مناسب محیط بیرون از منزل ، همچون ، افراد و دوستان ناباب که آنها را همیشه به راه خطا می کشانند ، فرزند خود را در تنگنا می بیند و در این حالت است که اهانت و بی حرمتی به والدین ، از جانب او آغاز می شود و آنها را اشخاصی خودخواه و بدون ملاحظه می خواند.



راه حل
شاید راه حل آن از نظر برخی بررسی ها آسان باشد، ولی زمان می برد. شما برای ایجاد عاطفه و محبت با فرزندان خود همواره باید صبور باشید. به آنها عشق بورزید، برای آنها وقت بگذارید و آنها را درک کنید. به صحبت های آنها بطور دقیق گوش فرا دهید. آنها را تشویق کنید تا از دوستان ناباب خود دوری کنند و در این راه از هیچ کمکی دریغ نکنید. آنها را در پیشرفت درس و به سرانجام رسیدن اهدافشان یاری کنید. سعی کنید شرایطی را فراهم آورید که رشد شخصیتی آنها در جهتی مثبت نیل پیدا کند .

[fateme.68]

سلام گلم
درسته ک احترام به پدرومادر جز واجبات هست اما دلیل نمیشه ک اونا وظایفشون را درست انجام ندهن .
برای مدتی به منزل پدرومادرت نروید و اگه آنها تماس گرفتن بااحترام صحبت کنید اما سعی کنید اما حالت صمیمی نداشته باشین تا متوجه اشتباهشون بشن.
اگه خدا تو قران گفته احسان به پدرومادر ، از طرفی هم تربیت و محبت و تبعیض نزاشتن را جز وظایف پدرومادر دانسته.
شما بی حرمتی نکن فقط همین.

[شهرام2014]

با سلام. من 29 سال سن دارم. و مادر دو فرزند هستم متاسفانه،همیشه حس. میکردم اضافه هستم، مادرم از کودکی ب من میگفت ک دوست داشته پسر شوم یا اینکه ب خاطر تولدم اذیت شده! همیشه بین من و خواهر بزرگ و برادر کوچکم فرق قایل شدند!!! هیچگاه احساس نکردم مرا دوست دارند، همیشه چون خیلی آرام و بی درد سر بودم دیده نشده ام .الان در این سن پس از دو فرزند حس متنفرم ب خانواده ام زیاد شده. مثلا من اگر ناراحت شوم مورد بی توجهی. قرار میگیرم! ولی اگر خواهر یا برادرم ناراحت شوند خانواده از هیچ کاری دریغ ندارند! من آرزوهای و عقده های زیادی دارم! عقده اینکه هیچگاه تولدی نداشتم! هیچگاه بخاطر نمراتم تشویق نشدم و... کارهایی ک برای خواهر برادرانم همیشه شد.پس از جدآیی خواهر بزرگم مادرم ک بت من بودم در مقابلم خراب شد! و کم کم جنبه های بسیار تاریکی از شخصیتش را دیدم! حالا من مانده ام مادر دو فرزند با کوله باری از عقده!! جدیدا متوجه شده ام پدر و مادرم علاوه بر بی توجهی و نادیده گرفتنم! برای خوب جلوه دادن خواهر مطقله ام راجب من غیبت میکنند یا حتی دروغ میگویند!!! متوجه شده ام ک ب من هم خیلی دروغ میگویند! حتی مادرم ب راحتی تهمت میزند! رفتارهایی ک مادر شوهرش در گذشته با خودش میکرده را با من میکند! حتی بارها گگفته ک او را الگو قرار داده!! وقتی ب منزلشان میروم با کوهی از ناراحتی باز میگردم! دیگر مادرم امین حرفهایم هم نیست! زود آنها را ب خواهرم میگوید! از خانواده ام متنفرم و ب خاطر فرزندانم و همسرم ک عشق زندگی ام است نیاز دارم تا بدانم چ کنم! ممنونم از راهنمایی شما

سلام

عزیز متاسفم ولی شما الان 29 سالتونه و مادر و همسر طبق گفته خودتان هم که از زندگی خانوادگی خودتون راضی هستبد.

گذشته هم که در گذشته و دیگه کودک 5 ساله و 7 ساله نبستبد و محتاج محبت و جلب توجه والدین !

صد البته جابگاه فرزند وسط و کم دانی و نادانی پدر و مادر به شما آسیب رسانده. ولی خوب این آسیب ها و زخمها رو مبتوانید با کمک یکی از همکاران مجرب مشاور ما مرهم گذاشته و درمان کنید و سپس به زندگی خود بپردازید.

موفق باشید

سپاس
dr

[Reepaa]

سلام<br>
دوست عزیزا ین دنیا پر از ناعدالتی هست
میدونید چرا ؟؟؟؟
چرا باید باشه
شما توسط پدر و مادرتون سرکوب شدید

باید این قانونو بشکنید و نشون بدید با مادر خودتون فرق دارید
اگر قرار باشه شما هم هم مثل مادرتون بشید دیگه کلمه مقدذس مادر و باید تو قصه دنبالش بود(و دیگه حق ندارید ایشونو به خاطر رفتارشون قضاوت کنید چون خودتون هم همین رفتارو تکرارکردید)

حالا سوال اینکه قدرت اینو دارید که با آدم بد های دوروبرتون فرق داشته باشید ؟

میتونید از عقده ها و نیاز هایی (که پاسخی نداشته اند) و تجربه های تلخ ( گذشته اتان)استفاده کنید برای تربیت فرزاندتان ؟

میتونید کمی اعتماد به نفس به خرج بدید و از کسانی که شمارو تحقیر کردن فاصله و بگیرید ؟ و به آغوش همسر و بچه هاتون پناه ببرید ؟

این سوالها درمان مشکل شماست


>بدرورد

[مامان عسل]

دخترم بزرگه الان عقل و درک و شعور داره. واسه همین کمک خواستم، ک حالا ک دخترم بزرگ و عاقله مثل مادرم با اون برخورد نکنم.

[شقایق رجبی]

سلام من یه دختر ۱۸ ساله هستم که تازه دارم میرم دانشگاه از وقتی که عقلم رسید خانوادم یعنی پدر مادرم باهام بد رفتار میکنن محدودم میکردن و نمیزاشتن تنهایی جایی برم هرکاری میخواستم بکنم باید ازشون اجازه میگرفتم بهم بد بین هستن و هروقت میرم بیرون با اینکه خودشون منو میبرن و میرسونن و برمیگردن دنبالم بازم به من تهمت میزنن
الان وارد یه رابطه ام شدم که جفتمون خیلی بهم علاقه داریم اما میدونم خانوادم اجازه بهم رسیدن بهمون نمیدن چون تفاوت فرهنگی داریم اون عرب هست و من فارس مادر و پدرم میگن ما دختر به عرب نمیدیم با اینکه مادرم خودش عرب هستش همین دیشبم دعوا داشتیم و از دیشب من تو اتاقم ازشون متنفرم و واقعا دیگه نمیدونم چیکار کنم نیاز ب کمک دارم

[SHERVIN"66]

سلام خانم محترم
شما همین مشکلاتتون رو که فرمودید باید در یک تاپیک جدید ثبت میکردید
البته هیچ اشکالی نداره و لطف کنید اقدام به تاپیک جدید بفرمایید
متشکر

[mt12]

من هم مادر بدی دارم و هم پدر بدی .... تو ایران نمیدونن پدر مارد بد وجود دارن اونایی که پدر مادر خوب نصیبشون شده .. فقط بیخیال باش و مثل خودشون رفتار کن باهاشون اصلا محبت نباید کرد توام فرزندیو حقی داری ...

[parisa1140]

برای بدی آدما نباید ازشون ناراحت شد باید صبور باشید و به خدا پناه ببرید و ازش کمک بخواهید