با سلام و خسته نباشید
من 28 سال سن دارم و دارای تحصیلات در مقظع دکترا هستم و از نظر ظاهری هم مشکلی ندارم و حتی همواره به عنوان یک دختر بادرایت و باهوش و بویژه خوش خلق و مهربان میان دوستان و اشنایان بوده ام و حتی با وجود جایگاه اجتماعی مناسب اما برای ازدواج با مشکل مواجه شده ام(خاستگارانی انگشت شمار داشته ام).
حدود 4 سال پیش یکی از همکلاسام که ار نظر موقعیتی خیلی مشابه ب خودم بود ب من ابراز علاقه کرد (پیشنهاد دوستی) اوایل واقعا هیچ علاقه ای بهش نداشتم ام با گذر زمان این حس تو منم بوجود اومد که شاید ناشی از یه وابستگی ویا شاید تنها از سر عادت بود(ببینید نمیدونم چرا نمیخام قبول کنم دوسش دارم هنوزم خودمم موندم حسم بهش چیه؟)
ما خیلی کم با هم رابطه داریم (قبلن هم همینطور ارتباط ما با هم خیلی محدود بود و هست من هیچ سابقه دوستی با پسرارو نداشتم و بخاطر همینم خیلی رابطه رو کنترل می کردم اونم ب احترام من ب این روند عمل می کرد) اما الان وابستگی من خیلی بیشتر از اون شده و یا شاید در مورد اون کم تر و الان اونه که ب من تسلط کامل داره خودمم میدونم کار درستی نمیکنم و خیلی دوس دارم ب این رابطه پایان بدم اما نمیتونم شبیه یک ادم معتاد با وجودی که می دونم این رابطه فقط وابستگیمو بیشتر میکنه اما واقعا مستاصلم من دوس دارم خیلی عاقلانه تموم شه..........
نظرت چیه؟
