حل مشکل خجالت و ترس از جمع

با سلام،
مشکل من به نوعی خجالتی بودن و ترس از جمع هست البته نه از نوع حاد ولی به هر حال مشکلاتی برام درست میکنه و چیزی که بیشتر از همه آزارم میده اینه که میدونم مشکلم چیه ولی حلش نمیکنم. امروز بعد از اتفاقی که به همین علت برام افتاد تو اینترنت دنبال راه حل میگشتم که دیدم چقدر آدمهای زیادی این مشکل رو دارن به این فکر افتادم که چرا خودمون به هم کمک نکنیم؟ میتونیم جلسه هایی رو بزاریم که هدیگرو ببینیم و چون همه مشکل مشترک داریم با هم راحت تر ارتباط برقرار میکنیم و جو دوستانه تری خوهیم داشت. البته اگر از یکی از دوستان متخصص یا دانشجویان روانشناسی هم کمک کنن خیلی بهتر میشه. دوستانی که این مشکل رو دارن و به نظرشون این راه جواب میده خواهشا پیغام بزارن. ضمنا من ساکن تهران هستم. ممنون.

سلام دوست عزیز
اگه ممکنه به سوالای زیر جواب بدین که ما شناخت بیشتری ازتون داشت هباشیم و بتونیم هبتر راهنمایی کنیم

شما آقا هستید؟
چند سالتونه؟
و از چند سالگی حس کردین که خجالتی هستین؟
از نظر خودتون ریشه ی این مسئله موضوع خاصیه یا نه یعنی دلیل خاصی داره که تو جمع این حالی میشین یا نه؟

داداش خودمونم میدونیم که مشکل الکیه که خودمون برا خودمون به جودش آوردیم وگر نه بهش فکر کن ببین تو جمع چه اتفاق واقعی میوفته که ما ازش بترسیم. قبول داری؟ پس خودمون میتونیم حلش کنیم. پایه باشید قرار بزاریم درستش کنیم. با فرار کردن ازش فقط بدتر میشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یلدا 25

سلام دوست عزیز
اگه ممکنه به سوالای زیر جواب بدین که ما شناخت بیشتری ازتون داشت هباشیم و بتونیم هبتر راهنمایی کنیم

شما آقا هستید؟
چند سالتونه؟
و از چند سالگی حس کردین که خجالتی هستین؟
از نظر خودتون ریشه ی این مسئله موضوع خاصیه یا نه یعنی دلیل خاصی داره که تو جمع این حالی میشین یا نه؟

---

بله پسرم، 30 سالمه. تا اونجایی که یادمه از دوران دبستان بوده البته قبلش خیلی پر حرف بودم. موضوع خاصی برای ریشه این مشکل یادم نمیاد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ROK1

بله پسرم، 30 سالمه. تا اونجایی که یادمه از دوران دبستان بوده البته قبلش خیلی پر حرف بودم. موضوع خاصی برای ریشه این مشکل یادم نمیاد.

---

ببینین به نظرم مسئله ی سختی نیست و میشه با کمی تلاش و تدبیر و البته تمرین حلش کرد
به نظرم این راهکارا میتونه مفید باشه:

سعی کنین دفعات و زمان بیشتری رو تو جمع بگذرونین
از کسایی که بیشتر از بقیه باهاشون راحت هستین شروع کنین و دوستان صمیمی
مثلا با هم بیرون برید یامسافرت
و قبلش از خودتون بپرسین که چرا باید خجالت بکشم با اینکه اذیت میشم؟
به خودتون تلقین مثبت داشته باشین و بگین که من قوی هستم و مثلا تو مهمونی امروز میتونم راحت و بدون خجالت رفتار کنم
بعد که دیدین عملکردتون بهتر شده به خودتون یه جایزه بدین

قبل اینکه تو جمع برین کمی با خودتون تمرین کنین و آمادگی داشته باشین
از نظر ظاهری مرتب باشین و برای شروع سعی کنین اوایل کمتر حرف بزنین بعد که راحت تر شدین تایم حرف زدنتونو یبشتر کنین.
یا مثلا برای تمرین تو آیینه با خودتون خوش و بش کنین.

این باور رو در خودتون به وجود بیارین که هیچ دلیلی برای ترس و خجالت کشیدن شما وجود نداره و این حق شماست که با آرامش تو جمع ها حاضر بشین

کافیه یه مقدار اعتماد به نفس و خودباوریتونو قوی تر کنید
که نتیجه ی بهتری بگیرین چون معمولا ریشه ی این مسائل کم بودن اعتماد به نفس هست.
یه مدت به خودتون زمان بدین که با تمرین های بیشتر بتونین نتیجه ی بهتری بگیرین.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Aamir2020

درود من هم این مشکل را دارم, دستانم میلرزد عرق میکنم اگر جمعیت زیاد باشند حتی ولو هم میشوم!|sadsmiley|

---

سلام
تا حالا فکر کردین همه ی این سختی ها رو خودتون برای خودتون بدون دلیل درست میکنین؟
آخه چرا تا این حد؟!
کمی راحت بگیرین قضیه رو درست میشه کم کم.

اول ممنون از راهنماییتون. دقیقا قبول دارم حرفتون رو و برای همینه که به نظرم رسید برای تمرین جمعی رو تشکیل بدیم که این مشکل رو دارن و با هم تمرین کنیم و حلش کنیم. تو سایت های مختلف دیدم چقدر جوونایی که این مشکل رو دارن. حیفه به خدا، اکثرن هم تحصیل کرده. به نظرم ارزششو داره که جدی تر پیگیری بشه. ولی به هر حال خودمون میتونیم یه کاری بکنیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ROK1

اول ممنون از راهنماییتون. دقیقا قبول دارم حرفتون رو و برای همینه که به نظرم رسید برای تمرین جمعی رو تشکیل بدیم که این مشکل رو دارن و با هم تمرین کنیم و حلش کنیم. تو سایت های مختلف دیدم چقدر جوونایی که این مشکل رو دارن. حیفه به خدا، اکثرن هم تحصیل کرده. به نظرم ارزششو داره که جدی تر پیگیری بشه. ولی به هر حال خودمون میتونیم یه کاری بکنیم.

---

خواهش می کنم
اگه هم این جمع شکل نگرفت از جمع های دیگه کمک بگیرین
برای شروعش میتونین از خونواده ی خودتون شروع کنین
مثلا در مورد یه موضوعی با هم حرف بزنید و همه اظهار نظر کنن
و بعد نتیجه گیری کنین
بعدش میتونین با دوستای نزدیک یا همسن و سالاتون از اقوام از این جمع ها داشته باشین
این روزا با توجه به پیشرفت تکنولوژی و تشکیل جمع های مجازی میشه به نظرم برای این قضیه تاثیر مثبتی داشته باشه
مثلا تو گروههای اقوام و دوستانتون عضو بشین و حرف بزنید راحت احساساتونو بروز بدین
اظهار نظر کنین و بیشتر تعامل داشته باشین که کم کم براتون عادی بشه.

یه راهکار دیگه اینکه اگه براتون امکانش هست مثلا به دوستان یا افرادی از اقوام یه مبحث درسی رو که در اون مهارت و تونایی دارید توضیح بدین
این باعث میشه اعتماد به نفستون بیشتر بشه و بتونید خیلی راحت تر و بهتر با ترستون کنار بیاید و اعتماد به نفستونو رشد بدین.
یا مثلا اگه دانشجو یا مدرس هستین بهتون میتونه خیلی کمک کنه
مثلا تو کلاس ارائه بدین و نظرات بقیه رو راجب نقاط قوت و ضعفتون بپرسیدن اگه نقاط ضعفی دارین مرتفعش کنین
بعد از یه مدت میبینین که حرف زدن و اظهار نظر توی جمع نه تنها ترسی نداره بلکه باعث آرامش و لذت هم میشه.
مهم اینه که از یه جایی استارت بزنین و شروع کنین کم کم پیشرفت میکنین.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Aamir2020

راستش نمیدانم شاید چون لکنت دارم اینطوری شدم , همیشه فکر میکنم دارم مسخره میشوم...
البته چون از لحاظ ظاهری هم قیافه ام تعریفی ندارد و زشت هستم این هم مزید بر آن میشود...
البته معمولا حین حرف زدن هم انقدر توپوق میزنم و گند میزنم که از آنچه که فکر میکردم هم بدتر میشود.|sadsmiley|
دیگر کلا جمع گریز و عزلت نشین شدیم.

---

توی عزلت نشینیت برو باشگاه بدنسازی -بدنسازی ارتباط کمی با بقیه داری-درست میشه-یه انگیزه خوب میخواد برای تغییر زندگی

بر اساس شناختی که از علل بروز خجالت دارید، هرگز نباید درمان آن را در داروخانه ها و لابه لای اقدامات پزشکی و آرام بخش ها و تقویت کننده ها جست وجو کنید. اساس درمان؛ بر تغییرات شناختی و اصلاح رفتاری و از یاد بردن رفتارهای مبتنی بر خود کم بینی استوار است و از روش های شناخت درمانی و تغییر در باورها و نظام ارزشی و افزایش مهارت های اجتماعی و توانایی های شغلی و حرفه ای و تحصیلی، پیروی می کند. بر این اساس، چند روش عملی ذکر می شود؛ امید است مفید و در راه نیل به هدف، مؤثر باشند.

الف) ایجاد تغییر و اصلاح در شناخت خود از خویشتن
باید شناخت خود از توانایی ها، استعدادها و ویژگی های شخصیتی خویش را اصلاح کنید و با واقعیت تطبیق دهید و برای این کار، امور زیر را انجام دهید:
1. در برابر آینه ایستاده، جلوه های رفتاری خوشایند، حالات بدنی و برداشت های مثبتی را که از وضعیت ظاهری خود دارید، یادداشت کنید و روزی چند بار با صدای بلند بخوانید؛ مانند این جمله: «من خوش قامت هستم».
2. فهرستی از ده لغت یا عبارت را - که بیان گر ویژگی های مثبت شخصیت شماست - تهیه کنید و روزی چند بار آنها را در قالب جمله کاملی بخوانید؛ مثلاً بگویید: «من باهوش هستم».
3. خاطرات و تجربه های جالب خود را برای دوستان صمیمی تعریف کنید.
4. هرگز به اندیشه و شناخت های آزار دهنده (مانند احساس حقارت، ناتوانی، بی کفایتی، شرمندگی و...) اجازه ندهید فضای ذهن شما را اشغال کنند و به محض ورود این افکار، ذهنیت های مطلوب و ویژگی های مثبت خود را با صدای بلند تکرار کنید.
5. هرگز تصور کم رو بودن را به ذهن خود راه ندهید و واژه ها و عبارت هایی چون «من خجالتی هستم»، «من کم رو هستم» و «من جرأت بیان ندارم» را به زبان نیاورید؛ بلکه جرأت و شهامت را به خود تلقین کنید و با صدای بلند، در طول روز، چندین نوبت بگویید: من شهامت بیان این سخن، عمل و فعالیت را دارم و اجازه ندهید خاطره شکست های قبلی، به اندیشه شما راه یابد و همواره موفقیت های گذشته را به خاطر آورید.
6. شناخت خود از جنس مخالف را تصحیح کنید. او نیز شخصی مانند شما و همه انسان های دیگر است؛ البته رعایت حیا و عفت در مقابل نامحرم، امری مطلوب و شایسته است و هیچ گاه شرم و حیا در مقابل نامحرم را مساوی با کم رویی و خجالت نگیرید.

ب) اصلاح رفتار و تغییرات رفتاری
بکوشید در جهت مخالف کم رویی رفتار کنید و برای این کار، امور زیر را رعایت کنید.
1. هرگز خود را سرزنش نکنید.
2. بر اساس شناختی که از خود دارید، برای خویش، هدفی در نظر بگیرید و برای رسیدن به آن، برنامه ریزی کنید؛ برای مثال، بر اساس شناخت از خود، ارائه یک گزارش را بر عهده بگیرید و برای تهیه و کیفیت ارائه آن، برنامه ریزی کنید و با تمرین در خلوت و نیز ارائه آن نزد دوستان صمیمی و گروه های کوچک، خود را برای ارائه در کلاس، آماده سازید.
3. هنگام سخن گفتن، خود را گرفتار آداب و رسوم و تکلّف های بی مورد نسازید و ساده، راحت و عاری از هرگونه آداب خاص، هدفتان را بیان کنید. در فعّالیّت های آغازین، خواسته و هدف خود را به صورت یک جمله بنویسید و نوشته را بخوانید.
4. پرسش ها و مطالب ابتدایی را کوتاه و مختصر انتخاب کنید.
5. ارتباط بصری با مخاطب را حفظ کنید.
6. همیشه سخن را با مقدمه یا یک کلمه جالب آغاز کنید و از به کارگیری کلمات پیچیده، بپرهیزید. کلمات آغازین، باید متداول و جذاب باشند.
7. قبل از سخن گفتن، مطلب مورد نظر را نوشته، در ذهن مرور و تمرین کنید و شکل بیان و مهارت لازم را فراهم آورید.
8. هنگام سخن گفتن، به دیگران و قضاوت و حرکات و سکناتشان هرگز توجّه نکنید و گفتارتان را پی گیرید و با خونسردی، به هدف بیندیشید.
9. موانع احتمالی و افکار و اعمال مزاحم را شناسایی و ذهن خود را برای مقابله با آنها آماده سازید؛ مثلاً اگر خنده حاضران شما را از ادامه سخن باز می دارد، شما نیز بخندید.
10. به کار خود پاداش دهید. یک نفس عمیق، به خود آفرین گفتن یا باز گفتن تفصیلی و با آب و تاب آن برای نزدیکان، می تواند پاداش به شمار آید.
11. از جزئیات بکاهید و اصل سخن را به صورت خلاصه و گویا بیان کنید.
12. اجازه سوء استفاده به دیگران ندهید؛ کافی است به کار خود ادامه داده، در صورت روبه رو شدن با واکنش آنان، خود را در مقابل آنان احساس نکنید.
13. در انجام رفتارهای اجتماعی کوچک و در محیط های دیگر - که بیشتر احساس راحتی می کنید - فعال باشید و این کار را از سلام کردن، احوال پرسی، جواب سلام دادن، نگاه کردن، تعارف کردن و تعارف شنیدن، آغاز کنید و با تمرین، به کارهای بزرگ تر و مهم تر گسترش دهید.
14. با افراد فعّال و پر تحرکی که احساس خجالت نمی کنند، بیشتر مأنوس باشید و از خجالتی ها فاصله بگیرید.
15. همیشه کلامی برای گفتن و عمل یا هنری برای ارائه به جمع داشته باشید و آن را ارائه کنید و در جاهایی که کمتر احساس کم رویی می کنید و شبیه کلاس است، فعّال تر باشید.
16. توجه داشته باشید که تا زمین نخورید، راه رفتن نمی آموزید؛ پس باید نقد دیگران و تمسخر آنها باشد؛ تا شما مجال رشد بیابید. بنابراین، اگر با عکس العمل دیگران روبه رو شدید یا در فعالیت های آغازین، احساس ناتوانی کردید، از ادامه سخن یا عمل چشم بپوشید؛ هر چند می توانید آن را ارائه کنید و از این راه، برای ارائه بهتر و کامل تر مطالب، آماده شوید.

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

021-22354282