سلام من 33 ساله و متاهلم . ظاهرا هیچ مشکلی ندارم البته از دید بقیه چون همیشه عاقلانه تصمیم گرفتم و همین عاقل بودن خستم کرد . همه واسه حل مشکلاتشون منو میشناسن . خیلی زیادی خودمو وقفه بیقیه میکنم ولی بعدش خودم باز تنهام . الان اونقد از همه چی خستم که نه همسرم نه خانوادم و نه دوستانم رو نمیخام ببینم . میخوام برای خودم زندگی کنم اما این حسه مسئوولیت پذیری نمیزاره . واقعا خستم
خسته نباشی.
مسولیت پذیری بزاری کنار!! مثلا برای خودتون چیکار کنید؟؟
گاهی وقتها ادمها نیاز به استراحت دارن نیاز به ارامشی دارن که یه مدت ریلکس بشن فکر کنم اکثر خانمها اینطورن چون منم همینطورم خسته میشم میبرم از همه چیزنوشته اصلی توسط سمیه ع
دلم میخاد فرار کنم
بهترین پیشنهاد به نظر من اینه یه مدت فاصله بگیر حالا با مسافرت چند روزه تنهایی یا مهمونی
یا اکثرا خانمها تو این جور مواقع که دپرس میشن رنگ مو یا مدل مو عوض میکنن یا خرید اساسی لباس و کفش و .. میکنن کارهایی که خوشحالتون کنه
همه اینها یه حسه
منم اینجور مواقع تو دفترم مینویسم دل تنگی هامو از بدی هایی که در حقم کردن بعد که میرم میخونم میگم چقدر دلم خونه و اون حس مربوط به اون زمان بوده و اون لحظه دیگه اون حس رو ندارم .
یکم استراحت برای خودت تجویز کن
هرکاری که تاحالا انجام ندادم. میخوام زندگیمو از همسر و خانوادم جدا کنم.
مشکل اینه که نمیزارن اطرافیانم که فاصله بگیرم. حتی به طلاق فکر میکنم ولی همسرم مخالفه
خانوم خوشی زده زیر دلت، یا اینکه از همسرت دلزده شدی و عشق جدید می خواهی تجربه کنی و به نحوی تنوع بدی ولی بدون اشتباه ی که بعد اش پسیمونی.
با مشاور حضوری مراجعه کن.
بچه دارید؟ کارهای که نکردید مثلا چی، گردش و مسافرت و خارج کشور ،پارتی و دیسکو و دوست پسر بازی ،کوه نوردی چی؟
خوشی زده زیر دلم یا هرچی. آره دقیقا میخوام همین کارهارو انجام بدم. شما وقتی جای من نیستین نمیتونید درموردم قضاوت کنید.
اینکه مردی رو از هیچی به همه چی برسونی ولی هیچ حمایتی نبینی تمام باره زندگی رو دوشت باشه همیشه هم حفظ آبرو کنی ولی عذاب بکشی اسمش خوشیه من نمیخوام.
ممنون از راهنماییتون.
خب اولا قضاوت نکردم در ثانی از شما سوال کردم.
خب پس خوشی نیست بیشتر از شوهرت دلخوری ! باهاش حرف زدی؟؟
چه نوع ازدی های مد نظر شماست که با تعهد وکنار همسر میسر نیست؟
ابرو در چی می بینید؟
باهم مشاوره رفتید.
از شوهرم دلسرد شدم. با اینکه 13 سال ازم بزرگتره مثل بچه بوده برام حتی لباسه تنش رو من آماده کردم. هیچ حمایتی نداشته. من نباشم سالها میخوابه.
آزادی دارم ولی زیادی متعهدم به زندگیم. نه مشاور نرفتم. میدونم همه میگن اشتباهه فکرم و بچسبم به زندگیم.
نگاه کنید موقع که ازدواج می کردین نمی دونم در نظر داشتید 13سال اختلاف سنی مشکل پیش میاره یانه!! ولی این یه جورایی طبیعی شما اوج جوونیت هستی دوست داری تحرک ونشاط داشته باشی و شوهرت این دوره گذرونده...
بهتره باهم پیش مشاور برید.
از خواسته هات برا شوهرت بگو ، شما که دلسرد شدی بهش بگو که این کارات من دلسرد کرده و شادی و طروات می خواهم شاید به خودش اومد و برا تغییر قدم برداشت.
همیشه بهش گفتم اینقدر باهاش حرف زدم که خسته شدم. حتی ابتدایی ترین رفتاره اجتماعی رو من هنوز باید بهش بگم. واقعا به بن بست رسیدم.
پس باهم پیش مشاوره برید. ان شاءالله که حل میشه.
همه از روی تجربه میگن. طلاق بگرید دوحالت داره یا خوب و یا بد هست. که اکثرا بد بوده ... شاید یکی پیدا بشه به خاطر نیاز های با شما باشه ولی بعد ممکنه ول کنه...
خانواده که چند سال با زحمت ساختی و نابود بشه.
حالا نمی دونم فرزند دارید یا نه اونا هم تحت تاثر قرار بگیرند.
به جای فکر دلسردی به فکر راهی برای دلگرم شدن خودتون به شوهر وزندگی تون باشید.
مشاوره حضوری هم حتما برید.
یه دختر دارم. خودمم خیلی سعی میکنم زندگیم نپاشه ولی یکنفره نمیشه. ممنون
آدم تا وقتی خودشو دوست نداشته باشه و به خودش اهمیت نده کسی رو هم واقعا دوست نداره و در مقابل کم تر ارزششو میدونند فداکاری خوبه ایثار خوبه اما نه تا جایی که به روح و روانت صدمه بزنی
جدایی خوب نیست چون اگر جدا بشی این همه زحمتی که میگی از هیچ به همه چی مال یکی دیگه میشه و پل های پشت سرت خراب میشه
اینکه سعی داری برای خودت زندگی کنی و به خودت توجه بیشتری نشون بدی خیلی عالیه سعی کن به خواسته هات توجه کنی چیزایی که دوست داشتی بهشون برسی و بنویس و با همسرت تلاش کنید بهش برسی
زن مهم ترین رکن خونه است و اگر این رکن خونه سلامتیش حالا چه روحی یا چه جسمی در خطر باشه پایه های زندگی شروع به لرزیدن میکنند اگر میبینی از لحاظ روحی داری خیلی داغون میشی حتما پیش یه مشاور حضوری برو
تا وقتی نتونی برای خودت زندگی بسازی نمی تونی زندگی دیگران رو بسازی
همه حرفاتون درسته. نمیخام زندگیمو خراب کنم ولی اینقدر ناامیدم که بعید میدونم درست بشه. خیلی سعی کردم. میدونم طلاقم اشتباهه ولی ادامه این وضعیت فقط خودمو داغون میکنه. شوهرم تمامه تفریحاتشو داره اینقدر ازم راضیه که هیچوقت طلاقم نمیده. ولی برای من سخت شده.
خب توام به تفریحاتت برس بشین با شوهرت صحبت کن میشه هر دوتاتون به تفریحاتتون برسید و روحتون افسرده نشه
به جای پاک کردن صورت مسئله اونو حل کن
خب همین مشکلمه که نمیتونم به خودم فکر کنم همش فکره بچم و اطرافیانم . اگه مثلا برم تنها بیرون عذاب وجدان میگیرم. همش بفکره خواهر و برادرو شوهرو بچه باید باشم. الان تغییر یکم سختمه
ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازست بهت توصیه میکنم کتاب چه کسی پنیر مرا جابه جا کرد رو حتما بخونی داخل همین نت هم که بگردی میتونی دانلودش کنی
با سلام خدمت شما
قبول دارید که در هر مسئله ای یک واجب هست و یک مستحب . واجب زندگی شما خانواده تان است فرزندانتان است شادی آرامش و حل مسائل آنها . سپس مسائل دیگر ، اگر یه این منوال ادامه دهید از واجب زندگی تان می مانید. احتمالا شما بیش از اندازه به مستحبات زندگی دوستان و مسائل انها پرداخته اید. خودتان را از نظر ذهنی و عاطفی درگیر آنها کرده اید . و لذا کم آورده اید و این مسئله به عدم مهارت شما در نه گفتن، ناتوانی در اولویت بندی و .... مربوط می شود در این زمینه می توانید از روانشناسان کانون مشاوران ایران یاری بگیرید 88422495
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟