خیلی مغرورم

[mbs69n]

سلام سریع اصل قضیه رو میگم.
خیلی مغرور هستم. خیلی فخر فروشی میکنم با اینکه بعضی وقتها بدجور جوبشو میخورم.
مثلا اینقدر تو حوزه تعمیرات وسایل الکترونیکی خودم رو بالا میدونم انگار که بهتر از من نیست. چوبشو چند وقت پیش خوردم که خوب شد خوردم یه دونه پخش ماشین با قیمت 400 هزار تومن حین تعمیر سوخت علاوه براون منبع تغذیه خودم هم سوخت.
یا تو حوزه طراحی نمونه کاری رو طراحی کردم واسه یه شرکت وقتی بردم پیششون اینقدر که محاسبات و فرمول این حرفا رو به رخشون کشیدم که انگار شاخ قول رو شکستم و همشون رفتن تو کما. چوب این یکی رو اگه بخورم خیلی سنگینه و عملا نابود میشم.
حالا نمیدونم از این خسیسه چطور خلاص بشم. میخوام عادی باشم میخوام رفتارم معمولی باشه. میخوام هیچ وقت نگم من....
را حلش با شما من که درمانده شدم.

[yasemoradi]

سلام آقای مغرور و خودپسند!!!
هرچند طوری از خودت نگفتی تا بفهمیم چرا مغروری و اینا!!!
اما بدون تو این دنیا اگه خورشید به ماه نتابه ماه از خودش نوری نداره که به زمین ببخشه و شب رو برا ما زمینیا روشن کنه! هرکی و هرچی تو جایگاه خودش داره تلاش میکنه مفید باشه تا ازش قدردانی بشه!!!
ما همه اجتماعی هستیم و دوس نداریم تنها باشیم و کسی نخواد با ما دوست باشه!! اونم بخاطر چندتارفتار شخصیتی که قابل کنترله و انعطاف پذیر!!!

یا با غرورت زندگی کن و تنها باش. یا کنترلش کن و زندگیتو بهترکن.
همه اینارو گفتم تا برسم به این جمله، که "ما همه به همدیگه نیازداریم".
اگه غرور داشته باشی به مادرت نمیگی آب بده تشنمه!! میری خودت میخوری!!! اینم میشه غرور!!
پس انقد نگو من مغرورم تا مغرور نباشی، با خودت تکرار کن که میخوای کنترلش کنی.
اگه اینو درک کنی که هر انسانی تو هر موقعیتی هم که باشه فقط یه انسانه و نمیتونه خودشو بالاتر ببینه غرورت میره کنار. موفق باشی.

Sent from my HUAWEI P7-L10 using Tapatalk

[mbs69n]

آقای مرادی سوال کلی من جواب کلی شما را به همراه داشت. چیز زیادی ازش دستگیرم نشد.
بعضی وقتها اینقدر لفظ من رو میام یا اینقدر از خودم تعریف میکنم که بعدش که بهش فکر میکنم از خودم بدم میام. این منه و این تعرفه عذاب آوره.

[yasemoradi]

فقط کافیه به این فکر کنی که اگه یکی مثل خودت بود و همش من من میکرد چقدر ازش بدت میومد و رغبت نمیکردی زیاد اطرافش بپلکی. شما که خودت میدونی این غرورت سودی نداره و فقط آدمارو از هم دور میکنه! و همینکه اینجا نوشتی ینی میخوای تغییر کنی و بهتر بشی، پس بسم الله...
شروع کن. چیز سختی نیست. از خودت غول نساز وگرنه با خودت نمیتونی مقابله کنی.
درضمن من آقا نیستم

Sent from my HUAWEI P7-L10 using Tapatalk

[mbs69n]

ببخشید خانم مرادی
به این نتیجه رسیدم که آدما ازم متنفر میشن حتی از تو نگاهشون میفهمم. باز به خودم تلنگر میزنم ولی خیلی زود فراموش میکنم و بعد یک مدت ناخوداگاه خودم رو میبینم که دارم از خودم تعریف میکنم. اینم بگم از اون دسته مغرورهایی نیستم که عذرخواهی بلد نباشم یا اشتباهی رو که مرتکب شدم رو به گردن نگیرم .
بهرحال اون راه رو میخوام که هیچ وقت فراموش نکنم که کلمه من چقدر زشت و بده. والا اینکه جامعه آدمایی رو که من من میکنن تو خودش جا نمیده رو میدونم. ولی نمیدونم چطور رهاش کنم.
یکی از دوستانم بعد یکسال منو دید و گفت چقدر عوض شدی. و فکرش این بود که من واقعا عوض شدم و برخورد اون با من عوض شده بود. و دوباره یکسال بعدش که همدیگر رو ملاقات کردیم دیدم یه جور دیگه بهم نگاه میکنه و تازه فهمیدم دارم از خودم تعریف میکنم که باعث تغییر در نگاه اون شده بود. و تا چند ساعت فکرم رو مشغول کرده بود که آخه چرا؟ واسه همین اینجا مشکلم رو عنوان کردم که راه حل پیدا کنم.