سلام
من21 سالمه
آدم فعالی هستم اگه روزی کاری نداشته باشم دق می کنم حتما باید با یه کاری سرگرم بشم ولی متاسفانه با اینه دختر هستم اصلا حوصله کار خونه رو ندارم به نظرم خیلی چیز مسخره اییه آخه فک کن از صب تا شب تو خونه آشپزی تمیز کردن خونه و ... انجام بدی به چی می رسی واقعا به نظر من اگه قراره یه روز آدم توی این دنیا زندگی کنه باید یه جوری زندگی کنی که یه کار مهمی انجام داده باشی.... خیلی عجیبه یه مدتیه یه حسی پیدا کردم خیلی ناراحت هستم اینه که تمام فامیلامون چون اصلا از کار خونه هیچی سر در میارم همش فک می کنن من آدم دسپاچلفتی هستم ... این منو خیلی ناراحت می کنه تمام فکر و مشغله من شده این که خودمو بهشون اثبات کنم تمام تلاشم اینه که توی زندگیم خیلی موفق بشم فقط به خاطر این که اونها بفهمن من همچین آدمی نستم اصلا این موضوع خیلی رو اعصابم تاثیر داشته ... هر جند خیلی وقتا اصلا به افکار اونا اهمیت نمی دم و گوش نمی دم ولی در کل ناراحت می شم ... با بقیه خیلی فرق دارم اصلا شبه هیچ کسی نیستم توی خانوادمون ...
گاهی می خوام بزنم برم از ایران فقط به خاطر این که از دست فامیلامون نجات پیدا کنم .. اصلا اگه قراره یه روزی کسی بیاد خونه ما من اون روز می رم تو افسردگی ... می دونم چون بهم گیر می دن
الان سوالم اینه که اگه کسی راهکاری داره بگه چه طوری می تونم از دست فامیلامون نجات پیدا کنم اصلا و ابدا دوستشون ندام ؟