ميدونم كه مردها دوست دارن در مشكلات به غار تنهايي برن. اما غار تنهاييه همسر من الان به ٨ روز رسيده و اون حتي سلام و خداحافظ هم نميگه. يعني يه قطع ارتباط كامل. اين بار اول نيست. من هر بار طرفش رفتم و براي ايجاد صلح سعي كردم حرف بزنيم و مشكل و حل كنيم. اما اين بار به خاطر رفتار توهين اميدش و اينكه يك بار به گفته بود ميدونم چه جوري تنبيهت كنم فقط باهات حرف نميزنم، تصميم گرفتم پيش قدم نشم تا اين عادت و بشكنم. اما نميتونم درك كنم كسي كه روزي بيست بار با من تماس ميگيره و هميشه نگرانمه يك دفعه اصلا وجودم اهميتي نداشته باشه! واقعا اين رفتار افراطي طبيعيه در مردها ؟
خيلي ازتون ممنون ميشم اگه راهنماييم كنينن