رفیق نیمه راه

[مریم*]

سلام من 15سالمه از ده سالگی یک دوست صمیمی داشتم که چادری بود و خانواده مذهبی هم داشت در حدی که هیچ کدوم از شبکه های اجتماعی رو هم نمیشناخت اما وقتی وارد راهنمایی شدیم وضعیت تغییر کرد و بنا به دلایلی وارد یه مسیر دیگه شد و به قول معروف چشم و گوشش باز شد و الان هم دوستیش با من خیلی کم رنگ شده و با یکی دیگه از بچه های کلاسمون صمیمی شده و از صحبت کردن با اون در مورد یه سری مسائل ( پسرا و ....)لذت میبره به طوری که حتی جواب سلام من رو هم به زور میده و تا وارد مدرسه میشه میره سمت اون و باهاش شروع به صحبت میکنه و من رو هم توی بحثشون راه نمیدن و دوست هم ندارم که بدن چون من از صحبت در مورد چنین مسائلی و دخالت توی زندگی بقیه (که مثلا فلان فرد مدرسه با چه پسری دوسته و کی با هم قرار گذاشتن و ....)که هیچ ارزشی هم نداره هیچ لذتی نمیبرم نمیدونم گناه من این وسط چیه که باید تنها بمونم؟ گناه من اینه که توی این جور مسائل نیستم؟ یعنی توی این جامعه اگه توی این مسائل نباشی باید طرد بشی؟

[farokh]

سلام من 15سالمه از ده سالگی یک دوست صمیمی داشتم که چادری بود و خانواده مذهبی هم داشت در حدی که هیچ کدوم از شبکه های اجتماعی رو هم نمیشناخت اما وقتی وارد راهنمایی شدیم وضعیت تغییر کرد و بنا به دلایلی وارد یه مسیر دیگه شد و به قول معروف چشم و گوشش باز شد و الان هم دوستیش با من خیلی کم رنگ شده و با یکی دیگه از بچه های کلاسمون صمیمی شده و از صحبت کردن با اون در مورد یه سری مسائل ( پسرا و ....)لذت میبره به طوری که حتی جواب سلام من رو هم به زور میده و تا وارد مدرسه میشه میره سمت اون و باهاش شروع به صحبت میکنه و من رو هم توی بحثشون راه نمیدن و دوست هم ندارم که بدن چون من از صحبت در مورد چنین مسائلی و دخالت توی زندگی بقیه (که مثلا فلان فرد مدرسه با چه پسری دوسته و کی با هم قرار گذاشتن و ....)که هیچ ارزشی هم نداره هیچ لذتی نمیبرم نمیدونم گناه من این وسط چیه که باید تنها بمونم؟ گناه من اینه که توی این جور مسائل نیستم؟ یعنی توی این جامعه اگه توی این مسائل نباشی باید طرد بشی؟

خب الان شما دنبال چی هستید ؟

دنبال گدایی کردن این رابطه ؟ یا شناخت بهتر محیط و اطرافتون ؟

پس بهتره به جای این همه ناله و ناراحتی واقعیت های زندگی بشناسید و ازشون درس بگیری

[مریم*]

نه من دنبال گدایی کردن نیستم و واتفاقا تا حدود زیادی تونستم خودم رو جدا کنم ولی سوال من اینه که توی این جامعه اگه تو این فاز ها نباشی باید تنها بمونی؟

[رزمریم]

نه من دنبال گدایی کردن نیستم و واتفاقا تا حدود زیادی تونستم خودم رو جدا کنم ولی سوال من اینه که توی این جامعه اگه تو این فاز ها نباشی باید تنها بمونی؟

شاید تنها بمونی ولی تنهایی ارزش داره به خیلی چیزا

هیچوقت نذار تنهایی تو رو به کاری وادار کنه که میدونی درست نیست

منم مثه توام...تنهاییمم خودم انتخاب کردم با توجه به همین چیزایی که واسه تو هم اذیت کنندست

پس خیلی هم تنها نیستی

[ashkan1]

سلام من 15سالمه از ده سالگی یک دوست صمیمی داشتم که چادری بود و خانواده مذهبی هم داشت در حدی که هیچ کدوم از شبکه های اجتماعی رو هم نمیشناخت اما وقتی وارد راهنمایی شدیم وضعیت تغییر کرد و بنا به دلایلی وارد یه مسیر دیگه شد و به قول معروف چشم و گوشش باز شد و الان هم دوستیش با من خیلی کم رنگ شده و با یکی دیگه از بچه های کلاسمون صمیمی شده و از صحبت کردن با اون در مورد یه سری مسائل ( پسرا و ....)لذت میبره به طوری که حتی جواب سلام من رو هم به زور میده و تا وارد مدرسه میشه میره سمت اون و باهاش شروع به صحبت میکنه و من رو هم توی بحثشون راه نمیدن و دوست هم ندارم که بدن چون من از صحبت در مورد چنین مسائلی و دخالت توی زندگی بقیه (که مثلا فلان فرد مدرسه با چه پسری دوسته و کی با هم قرار گذاشتن و ....)که هیچ ارزشی هم نداره هیچ لذتی نمیبرم نمیدونم گناه من این وسط چیه که باید تنها بمونم؟ گناه من اینه که توی این جور مسائل نیستم؟ یعنی توی این جامعه اگه توی این مسائل نباشی باید طرد بشی؟

خیلی از افراد جامعه ما دنبال این کارن... اینا دختر نیستن اینا کلفتن.... بعدا بدبخت میشن.... یه دوست خوب پیدا کن. به جای ناراحتی خدا رو شکر کن که شناختیش و اون هم تو رو ول کرده و تو به خلاف کشیده نمیشی و برو یه دوست خوب بگیر.

نه... تنها بمونی چیه.... آدم خودش رو به خاطر تنها نبودن بدبخت نمی کنه.... موقعی که بدبخت شه آدم میفهمه چقدر تنهاست. اگه اون دوستت تو رو بدبخت کنه موقع بدبختی میفهمی دوستت نبوده و تنها بودی. پس تهایی الآن خیلی بهتره. بعدشم. زیاد دنبال دوست و ... نباش... البته تو همیشه به دوستات خوبی کن ولی مواظب باش اونا بهت بدی نکنن. زیاد ناراحت نباش که دوستی نداری... البته بگم این ناراحتیا تو سن بلوغ عادیه منم هم سن تو بودم الکی ناراحت بودم روی خیلی از موضوعات ولی وقتی بزرگتر که (بستگی داره دو سه چار سال) بشی میفهمی چقدر الکی ناراحت بودی بجای اینکه خوشحال باشی.

[مریم*]

واقعا ازتون ممنونم

[مریم*]

شاید تنها بمونی ولی تنهایی ارزش داره به خیلی چیزا

هیچوقت نذار تنهایی تو رو به کاری وادار کنه که میدونی درست نیست

منم مثه توام...تنهاییمم خودم انتخاب کردم با توجه به همین چیزایی که واسه تو هم اذیت کنندست

پس خیلی هم تنها نیستی

مرسی عزیزم خیلی ممنونم بابت راهنمایی و البته همدردی

[مریم*]

خیلی از افراد جامعه ما دنبال این کارن... اینا دختر نیستن اینا کلفتن.... بعدا بدبخت میشن.... یه دوست خوب پیدا کن. به جای ناراحتی خدا رو شکر کن که شناختیش و اون هم تو رو ول کرده و تو به خلاف کشیده نمیشی و برو یه دوست خوب بگیر.

نه... تنها بمونی چیه.... آدم خودش رو به خاطر تنها نبودن بدبخت نمی کنه.... موقعی که بدبخت شه آدم میفهمه چقدر تنهاست. اگه اون دوستت تو رو بدبخت کنه موقع بدبختی میفهمی دوستت نبوده و تنها بودی. پس تهایی الآن خیلی بهتره. بعدشم. زیاد دنبال دوست و ... نباش... البته تو همیشه به دوستات خوبی کن ولی مواظب باش اونا بهت بدی نکنن. زیاد ناراحت نباش که دوستی نداری... البته بگم این ناراحتیا تو سن بلوغ عادیه منم هم سن تو بودم الکی ناراحت بودم روی خیلی از موضوعات ولی وقتی بزرگتر که (بستگی داره دو سه چار سال) بشی میفهمی چقدر الکی ناراحت بودی بجای اینکه خوشحال باشی.

صمیمانه ازتون ممنونم