نوشته اصلی توسط
arasharash
باسلام.
23 سال دارم و پسری دانشجو هستم. مایل بودم در یک مورد کمک بگیرم.
من در بسیاری از اوقات احساس دوست داشتن نسبت حتی به عزیزان و نزدیکان را در خود کم میبینم؛ به طوری که تصمیم گیری هایم و کارهایم بر اساس اغلب خودخواهی و یا راحت طلبی است.
همچنین این را خودم ترجیح داده ام که به دلیل راحت طلبی، احساس محبت و دوست داشتن را ککنار بگذارم. و این اصلا خوب نیست.
همچنین نتوانسته ام از کسانی که به من کمک کردند قدردانی کنم چون آنها را رها کرده ام و این فکر می کنم از همین احساس راحت طلبی نشات می گیرد.
تا حدی که به خاطر راحت طلبی حاضر به قبول محبت و همسر در زندگی نیستم.
ممنون اگر مرا راهنمایی کنید.
نظرت چیه؟
