مشکلات با برادر کوچیکتر

[narges2]

من نوجوانی 13 ساله هستم که دوران سن بلوغ را تجربه می کنم . من یک برادر 3 ساله دارم که خوب با هم کنار نمیایم داخل یک اتاق هستیم برای همین مدام در حال دعوا هستیم پدر و مادرم طرف او را می گیرند و بیش تر زمان با هم دعوا می کنیم. آن ها من را درک نمی کنند . برای همین شب ها مدام در حال گریه هستم . از صبح تا شب با کسی حرف نمی زنم . خیلی تنها هستم و دیگر دلیلی برای زنده ماندن نمی بینم و اصلا دوست ندارم زندگی کنم.فکر می کنم یک موجود اضافی ام من برای هیچ کس مهم نیستم برای همین خیلی احساس تنهایی می کنم . چند باری هم به فکر خودکشی افتادم اما چون گناه است انجام نمی دهم لطفا کمکم کنید.

[پریماه.]

سلام نگرس جون

خب حق بده اون 3سالش و هیچی نمیفهمه یه بچست ازش چی توقع داری اخه؟؟؟


نباید هرمشکلی پیش امد بخوای به فکر خود کشی باشی

تو همش13سالته وقتی بزگتر بشی با مشکل های بزگتری برخورد میکنی باید اونقدر قوی باشی خودتو قوی کنی که بتونی از پس همه مشکلا بربیایی


تو خودت باید اینده خودت رو بسازی تو خودت باید بتونی با همه ارتباط با قرار کنی و زندگیتو بسازی


اگه فکر میکنی همه به داداش کوچیکترت توجه میکنن اولا چون کوچیکتره دوما تو باید با داداشت خوب باشی براش الگو باشی تا همه تورو تحسین کنن تو باید انقد خوب باشی که بتونی حتی اینده داداشت هم بسازی همه چیز و خوب پیش ببری

[bahram.a]

آره حرف خاله پریماهو گوش کن

بعدن ک بزرگتر شدی ب این کاراتون کلی میخندین


آخه خودکشی برا اینجور چیزا ب نظرت مسخره نیس

اصن ی چیزی داداشت ۳ سالشه انتظار داری مامان بابات باهاش مثه آدم گنده ها برخورد کنن؟؟

خو اون ۳ سالشه بیشتر از تو ب محبت نیاز داره از الان نزار ذهنیت بدی بهت داشته باشه

هرچی هم اذیتت کرد باهاش مهربون باش تا آینده هم ازت ذهنیت خوبی داشته باشه


بازم میگم حرفای عمه پریماهوو گوس کن اون راس میگه صلاحتو میخواد

[narges2]

من تازه کم ترین اطلاعاتو بهتون دادم مشکل اصلی درک نکردن من پدرو مادرم هستن شما هم مثل آنها فکر می کنید شما هم مثل آنها یید من مشکلم داداشم نیس پدرو مادرم است چون آن ها اصلا من را درک نمی کنند . همان مشکل کوچک که شما می گویید به دعوای بزرگ تبدیل می کنند . آنها فکر می کنند من سنگ دلم اما نمی دانند ایطور نیس.فکر می کنند که من دوست ندارم سر به تن برادرم باشد او خودش می گفت بیا ببرمت پیش دکتر من برای همین اینجا آمدم چون مشکل بزرگ میشود.

[farokh]

من نوجوانی 13 ساله هستم که دوران سن بلوغ را تجربه می کنم . من یک برادر 3 ساله دارم که خوب با هم کنار نمیایم داخل یک اتاق هستیم برای همین مدام در حال دعوا هستیم پدر و مادرم طرف او را می گیرند و بیش تر زمان با هم دعوا می کنیم. آن ها من را درک نمی کنند . برای همین شب ها مدام در حال گریه هستم . از صبح تا شب با کسی حرف نمی زنم . خیلی تنها هستم و دیگر دلیلی برای زنده ماندن نمی بینم و اصلا دوست ندارم زندگی کنم.فکر می کنم یک موجود اضافی ام من برای هیچ کس مهم نیستم برای همین خیلی احساس تنهایی می کنم . چند باری هم به فکر خودکشی افتادم اما چون گناه است انجام نمی دهم لطفا کمکم کنید.

دوست عزیز شما نباید خودتون رو با برادر کوچیکتر مقایسه کنید

علت این ناراحتی شما هم به خاطر اینه که فکر میکنید توجه خانواده به شما کمتر شده که این مورد بسیار طبیعیه

چون شما در حال بزرگ شدن و مستقل شدن هستید و باید بتونید با این مسایل کنار بیایت

بهتره خودتون رو از این انزوا خارج کنید و با دوستی خوب و همراه در یک فعالیت ورزشی و یا یادگرفتن هنری اقدام کنید

باید بدونید دیگه بچه نیستید که بخوایت با رفتار بچگانه خودتون رو برای پدر و مادر توجیح کنید