سلام . من یه پسر 26 ساله و شاغل هستم . از زمانی که یادمه تنها بودم و هیچ دختری حاضر نشد باهام باشه
به دخترای زیادی پیشنهاد دادم .. همشون یا دوست پسر داشتن یا شوهر داشتن یا کلا جوابشون منفی بود . دارم روانی میشم دیگه
ظاهرمم بد نیس . قدم بلنده ورزشکارم و قیافمم همه میگن معمولی ای . هر چقد خودمو تو اینه نگاه میکنم نقص خاصی نمیبینم
نمیدونم مشکل از کجاس دیگه . بد هم حرف نمیزنم باهاشون . با احترام و ادب صحبت میکنم . نمیدونم شاید چون مخ زنی بلد نیستم ! این اواخر دیگه یه جورایی حس جنون پیدا کردم که فکر کردم بهتره بیام مشاوره . از همه دخترها و پسرهای اطرافم متنفر شدم . چون نمیتونم مثل اونا خوش باشم . تو خیالم از کشتن و شکنجه کردنشون واقعا لذت میبرم . دلم میخواد یه اتفاقی بیفته زجر بکشن . دلم میخواد تکه تکه بشن البته تو خیال!
دارم روانی میشم دیگه نمیدونم چیکار کنم. کاش حداقل میدونستم مشکل کجاست که برطرفش میکردم . الان سردرگمم اصلا .
خواهشا نگید رو کارت تمرکز کن و نمیدونم وقتتو پر کن چون همه شو قبلا انجام دادم و هیچکدوم نتیجه نداده