نوشته اصلی توسط
فاطمه970
من توی روابط دوستانه ام با دوست صمیمی ام دچار مشکل شدم. خیلی توقعش از من زیاد شده و فکر میکنه(گفته خودشه) خدا هدیه ای بهش داده که توی شرایط سخت کمکش کنه و حرفاشو بشنوه. طبیعیه که هر ادمی از دوستش انتظار داره حرفاش رو بشنوه و در صورتی که توی سختی باشه کمکش کنه اما دوستی یه رابطه دوطرفه است بنظر من. اگر حرفی بزنه و من ناراحت بشم (چه ناراحتیم توجیه داشته باشه چه نه)تا دو سه روز حالش خوب نیست و جوری رفتار میکنه که برعکس میشه ماجرا و من احساس میکنم اشتباه کردم. میگه من فکر میکردم اینقد بهم نزدیک هستیم که از این حرف من ناراحت نشی یا حق داشته باشم این شوخی رو کنم و...بارها این روند تکرار میشه. گاهی حس میکنم ازم داره تغذیه فکری و انرژی میکنه و اگه وقتی باشه که تواناییش رو نداشته باشم ناراحت میشه. به نظر خودم این رابطه، رابطه سالمی نیست و دوست دارم یا تغییرش بدم یا تمومش کنم