نمایش نسخه قابل چاپ
سلام.خسته نباشید...
راستش بخاطر مشکلات مالی خانوادم و از دست دادن عشقم و رابطه ی نسبتا بد با نامادریم و فشار کنکور و درس و....
افسرده شدم...از اتاقم بیرون نمیام.با بقیه غذا نمیخورم.همش عصبانیم.نارحتم...الانم تمام سرم درد میکنه...همش یه حس کلافگی و گیچی دارم.ذهنم شلوغ پلوغه..
چیکار کنم این وضع تموم شه؟
لطفا زود جواب بدید
هیچی دیدتون رو عوض کنید
مشکل مالی برای همه هست الان اوضاع طوری شده که هممون کم و بیش باهاش درگیریم.
تازه شما هنوز نمی دونید که مشکل مالی چی هست بزارید وارد زندگی بشید بعد می گید خوشبحال مجردی.
از دست دادن عشقم درسته که سخته اما معمولا عشقهایی که تو سنین کم هم باشه معمولا آینده ای نداره . یعنی حتی اگه بهش می رسیدین هم امکانش این بود که باز به جایی ختم نشه.
در مورد نامادریم که من نمی دونم ایشون چجوری رفتار می کنن. اما به نظر من اونم یه انسانه وقتی بی محبتی و بی محلی از شما می بینه خب نمی تونه خیلی خوب باشه رفتارش.
به هر حال این چیزایی که گفتید به نظر من اصلا مشکل نیستن فقط طرز فکرتون رو عوض کنید همه چیز درست می شه.
یه کار پیدا کنید و برید سر کار یکم که اوضاع بهتر شد از این دانشگاههای غیر حضوری شرکت کنید و هم کار کنید هم درس بخونید . اینجوری وقت آزادم ندارید که زیاد بخواید به چیزای بیخود فکر کنید.
اومممممم راستش بدم نمیگید..همه مشکل مالی دارن..میشه باهاش کنار اومد...
من با نامدریم خیلی هم خوبم.گاهی رفتارای زشتی ک ازش میبینم دلسردم میکنه و باعث این وضع میشه.
عشق هم که....میشه گفت شکست عشقی بهم فشار نمیاره.اینکه کسی نیس ک باهاش درد دل کنم و باهاش حرف بزنم نارحتم میکنه.همه چیزو تو خودم میریزم...
خودمو مشغول میکنم باو...اهنگسازم.فیتنس کار میکنم .بیرونی میرم.فیلم میبینم..ولی ی غم نامشخصی تو دلمه همش
اگه کسی رو برای صحبت کردن نداری پس اون بالا سری چیه...برای همین روزاست...با خدا دردودل کن...مشکلت به دست همون حل میشه:)
همه آدمها تنهاننقل قول:
نوشته اصلی توسط CHRIST
من همیشه اینو می گم خیلی وقتها زمانهایی که حس می کنی که باید یکی کنارت باشه در آغوشت بگیره و به حرفات گوش بده می بینی کسی نیست حالا این اتفاق ممکنه تو هر نقطه ای از زندگیت بیافته و زمانهایی هست که خودت باید به تنهایی با مسئولیت زندگی رو به دوش بکشی و باز هم کسی نیست که اصلا ازت بپرسه که چی شده؟!
این غمگین شدن داره اما افسردگی نه.
بهتره عوض اینجور چیزا دست رو زانوهاتون بزارید و از زمین بلند شید. یه کار پیدا کنید و سر خودتون رو شلوغ کنید و بعدشم ادامه تحصیل.
شما تازه اول راهید نباید به این زودی خسته و دلزده باشید.
سلام این غمه پنهانی تو دل همه ی آدمای دنیا هست...حتی اونی که جلوی تو وانمود می کنه هیچ غمی نداره...اگه اینو بفهمی که همه عین توان اونوقت می فهمی که تنها کاری که باید انجام بدی اینه که وانمود کنی هیچ غمی نداری...همیشه وانمود کردن به کاری بعد از مدتی باعث می شه اون مشکل کم بیاره و نابود شه!!!
امتحان کن
باورکن انگار نصفی از نگفته های منوگفتی.
منم خیلی ساله همین دردودارم.|sadsmiley|
من این چیزا مشکلم نیس من دلم ازاین ناراحته که چرا ادما ازم فرار میکنن چرا ادما نمیخوان قبول کنن که یه روزی بچه بودم اشتباه کردم دیگه تکرار نمیکنم همه گذشته میزنن توی سرم چکارکنم؟
سلام دوست عزیر.
همه آدما مشکلات بخصوص خودشون رو دارن. این یه واقعیته.
اینها جزئی از زندگی هستند.
یه جمله: اگر نداشته هایتان به اندازه کشتی ست. فراموش نکنید که نعمتهایتان به وسعت اقیانوس است.
کافیه چشمهاتو باز کنی و به دور و ورت خوب نگاه کنی. به خودت. به این که سالمی.
من کنکور دادم دانشگاه هم رفتم. ولی حاظرم این موفقیتم رو پس بدم و چیزی رو که شاید شما حتی به وجودش فکر نمیکنین بدست بیارم.
هیچ وقت نمیتونی با غم و غصه مشکلاتت رو حل کنی. و فقط به خودت آسیب میزنی.
بهترین راه تلاش و پشتکار و مهمتر از همه امید.
هدفت رو واسه خودت مشخص کن. و آینده رو با چشمان قشنگ نگاه کن تا زیبایی لحظه هارو تو زندگیت حس کنی.
سعی کن تو فعالیتهای اجتماعی مثل باشگاه. کوه نوردی و... شرکت کنی.
همیشه کلری واسه انجام دادن داشته باش. کارهایی که احساس خوب و لذت بخشی بهت میدن.
قشنگیهای زیادی واسه دیدن و لذت بردن هست. این خودت هستی که باید به سمتشون بری.
خودت رو بشناس و دوست داشته باش تا بتونی دیگران رو هم دوست داشته باشی.
موفق باشی.
با شما کاملا موافقم |rolleyessmileyanim|نقل قول:
نوشته اصلی توسط atrin1
شما بابت گذشتتان نباید به کسی توضیحی بدید |winksmiley|نقل قول:
نوشته اصلی توسط SH.MD
من خودم منبع افسردگی ام اما چون اینجا دعوت شدم نظرمو در مورد حرفهای شما میزنم میخوام بگم همه ما احساس های مشابهی داریم تو جامعه حالا دلایلهای متفاوت اونم دلیلش جو جامعه و نحوه زندگی ما آدمهاست هیچکس روحیه سالمی نداره چون جامعه سالمی نداریم و زندگی سالمی هم نمیکنیم من نظرم اینه که برای داشتن یک روح سالم باید محیط سالمی هم داشته باشیم اینکه حال شما خوب نیست احساس افسردگی میکنید یک چیز طبیعیه این احساس همون عکس العملیه که جامعه و جو زندگی رو ما داره من هیچ پیشنهادی نمیتونم بدم چون نمیدونم چه کاری بر این احساس غلبه میکنه ولی همین بس که خیلیا احساس مشابهی مثل شما دارند و تو این امر تنها نیستیدنقل قول:
نوشته اصلی توسط CHRIST
من هم خودم رو به چیزای الکی شاد میکنم و مطمئن هستم با وجود مشکلاتی که همه تقریبا دارن و سخت میشه اونارو حل کرد داشتن همچین وضعیتی طبیعیه ینی احساس میکنم تو این دنیا به ارامش نمیرسم چون ادما هر روز میگذره بدتر میشن و جامعه هم که نمیشه تغییر داد اما به شما میگم دنیا گذراست دنیا محل شادی و ارامش مطلق هیچ ادمی نیست.پس خودتو ناراحت نکن.
سلام
استارتر عزیز مشکل در چه سطحیه با مشاوره دوستان دیگر ؟
اي آقا اينا كه گفتي هيچ كدوم مشكل نيستش چيزهايي تو زندگي هست كه واقعا نه راه پيش دار نه راه پس چار چنگولي ميموني جز خدا هم نميتوني به كسي بگي اون موقع به اونا ميگن مشكل
مشكل مالي براي عموم وجود داره توكل به خدا كن عشق از دست رفته هم حتما به صلاحت نبوده
چه اشتباهي ؟ مشكل چيه ؟
خب اون اشتباه چي هست ؟؟ مشكل چيه؟؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط SH.MD
کم کم دارم نارحتیامو کنار میزارم..ولی اصلی ترین بخش اینه که خانواده ما از اول فوق العاده صمیمی بودن...حالا میخوام با نامادریم هم صمیمی شم.الته خیلی بفکرمه و هوامو داره ولی خب دوس داشتن؟نمدونم بقول بچه ها زبون نداره.یکم خجالتیه.نمیتونم راحت بشینم باهاش حرف بزنم.چیکا کنم؟مخصوصا خانوما اگ راهکاری دارید ممنون میشم بگید
منم یه مدت اینجوری بودم آخرش یه شب نشستم باخداحرف زدم البته نصف شب بود آروم گرفتم ازش خواستم کمکم کنه توهم این کارو بکن حتماآروم میشی برات دعامیکنم نگران نباش همه چی روبسپربه دست خدا وتلاشتو بکن مطمئن باش همه چی درست میشه