سلام . من یه دختر 15 ساله هستم . مادرم مدیر یک مدرسه ست و به همین خاطر بیشتر وقتش رو در مدرسه می گذرونه . من روابط اجتماعی خوبی ندارم و فکر میکنم که این به خاطر این باشه که مادرم هیچ وقت تلاشی برای این که یک رابطه ی خوب بین من و خودش برقرار بکنه نکرده . و یه جورایی این حس به من القا میشه که مادرم فرزندان مردم رو به من که بچه ی خودش هستم ترجیح میده .(با توجه به این که مامانم با دانش آموزان سر و کار داره ) با توجه به سنم من الان در دوره نوجوانی قرار دارم و بیشتر از هر زمان دیگه به مادرم احتیاج دارم . من همیشه دوست داشتم که مامانم منو مثل دوست خودش بدونه اما متاسفانه هیچ وقت این اتفاق نیافتاده و یادم نمیاد آخرین بار چه زمانی من رو دختر عزیزم خطاب کرده باشه. در کل باید بگم که خیلی خیلی کم پیش میاد که کلمات محبت آمیز بین ما رد و بدل بشه . من واقعا دارم از این واقعه کلافه میشم و دوست دارم منم مثل دوستام خیلی راحت بتونم با مامانم صحبت کنم . از همه ی شما خواهش میکنم که کمکم کنید تا بتونم رابطه ی خوبی با مامانم برقرار کنم .
نظرت چیه؟
