ببخشید
شما خودت ایشونو انتخاب کردی
در حالی ک هم همسر داشته و هم سه تا بچه
ینی باید این روزا رو به چشم میدیدی
نباید انتظار ی زندگی دونفره عاااااااشقونه داشته باشی
از اولش اشتباه کردی
حالام ک وارد زندگی با این اقا شدی
بچه هاشو تحمل کن
یا بهتره بگم دوسشون داشته باش
اگ شوهرتو دوس داری
بالاخره اونام از خون شوهرت هستن
از وجود اونن
دوسشون داشته باش
قهرو بزار کنار
سعی کن حس پدرانه همسرتو درک کنی(هرچند اگ حس پدرانه ای بود شما رو وارد زندگی خودش و همسر قبلیش نمیکرد ک از مهر مادری دور باشن)
حالام ک شما رفتی تو زندگیشون
ب اون طفلکا محبت کن
تا جای خالی محبت مادر و مادرو براشون پر کنی
با قهر و دعوا
با غر زدنات
فقط همسرتو نسبت ب خودت سرد میکنی
بجای اینکه قهر کنی و غر بزنی
بشین فک کن
ببین اگه فردای روز ب خاطر بد خلقیات,شوهرت ترکت کنه
یا از خونه بیرونت کنه
یا مث اون بار بگه برو خونه باابات
عایا روت میشه بری؟؟؟؟
خجالت نمیکشی از خانوادت؟؟؟
روت میشه بگی انتخابت اشتبا بود؟؟؟؟
بجای اینکارا
زندگیتو بچسب
مهربون باش
دلت واس اون طفلیا بسوزه
خوش رفتار باش تا
ب همه ثابت کنی انتخابت درست بوده
موفق باشی