تقویت روابط با دوستان صمیمی

[ehsan140]

سلام دوستان
احسان هستم ،20ساله ،دانشجوی حقوق
(فقط همین اول به خاطر طولانی شدن نوشتم عذر میخوام)
جریان از این قراره که سه ماهه پیش توی اینترنت با یه پسر بزرگتر از خودم آشنا شدم.ایشون خارج از کشور دانشجو بودند و وقتی با هم صحبت کردیم وجوه اشتراک و علایق و سلایق زیادی با هم پیدا کردیم.
بعد از اینکه اومد ایران متوجه شدم که همشهریمه و جالبتر از همه اینکه همسایمون هم هست....
با هم ملاقات داشتیم،در مورد خودمون صحبت کردیم و با هم صمیمی شدیم .از اول شروع این رابطه والدینم با این جریان مخالف بودند ولی اون کمکم کرد که این مشکل رو برطرف کنم و والدینم رو متقاعد کنم که مشکلی پیش نمیاد
خدا وکیلی بچه خیلی خوبیه،هیچ وقت داشته هاش رو به رخم نکشیده،هیچ وقت بهم سر کوفت نزده ،حتی خیلی جاها نصیحتم کرده،در حل مشکلاتم کمکم کرده و...
اما مشکل اصلیم اینه که اوایل بهم میگفت خیلی دوستم داره(البته به عنوان یه رفیق و مثل یه برادر)ولی الان حس میکنم رابطه مون داره کم رنگ میشه...آخه اون مدیر عامل یه شرکته و سرش خیلی شلوغه...بهم گفت نیاز دارم که این مسائل رو درک کنی.
منم تاجایی که میتونستم صبر کردم ولی دیگه کم آوردم،فکر و خیال کلافه ام کرده...
فکر اینکه هنوز هم منو دوست داره یا نه؟اگه داره پس چرا رابطه مون سرد شده؟درسته سرش شلوغه ولی اینقدر فرصت نداره که حتی یه پیام بفرسته!
من که هر کار خواسته انجام دادم و هر حرفی گفته گوش دادم ،پس چرا اینقدر بی تفاوته؟
چیکار کنم که رابطه مون بهتر بشه؟

[eli2]

به نظرم اینکه به دنبال یه دوسته صمیمی هستید که 24 ساعته از احوال هم جویا بشید و توقع دارید که همیشه حواسش به شما باشه واقعا اشتباهه و اصلا بهتون توصیه نمیکنم اینقدر از ایشون توقع داشته باشید .
دوستی نرمال باید در حد اعتدال باشه گاهی اوقات همو ببینید نه اینکه به اجبار تبدیل بشه به چند دلیل اینکه اینکه دوست همیشه برای شما نمیمونه یه روز بالاخره ممکنه از هم دور بشید یا حتی رقیب هم میشید پس سطح توقع خودتون رو کم کتید در ضمن هر کسی در این دنیا بهره کار و ثمره تلاش خودشو فقط با دسترنج خودش به دست میاره پس بهتره به جای اینکه اینقدر به فکر رابطتتون باشید روی اهداف ایندتون برنامه ریزی و تلاش کنید و زیاد به ایشون متکی و وابسته نباشید و تازه به نظرم این فرصتی هست که کمی ازین وابستگی در بیان ولی میتونید باهاش برنامه ریزی کنید که اخر هفته ها باهم برین پارک یا کوهنوردی یا ... اینجوری هم رابطتتون حفظ میشه ولی اگه هی اصرار کنید و غر بزنید و ایراد بگیرید یه روز از هم خسته میشید و رابطتتون قطع میشه

[ehsan140]

به نظرم اینکه به دنبال یه دوسته صمیمی هستید که 24 ساعته از احوال هم جویا بشید و توقع دارید که همیشه حواسش به شما باشه واقعا اشتباهه و اصلا بهتون توصیه نمیکنم اینقدر از ایشون توقع داشته باشید .
دوستی نرمال باید در حد اعتدال باشه گاهی اوقات همو ببینید نه اینکه به اجبار تبدیل بشه به چند دلیل اینکه اینکه دوست همیشه برای شما نمیمونه یه روز بالاخره ممکنه از هم دور بشید یا حتی رقیب هم میشید پس سطح توقع خودتون رو کم کتید در ضمن هر کسی در این دنیا بهره کار و ثمره تلاش خودشو فقط با دسترنج خودش به دست میاره پس بهتره به جای اینکه اینقدر به فکر رابطتتون باشید روی اهداف ایندتون برنامه ریزی و تلاش کنید و زیاد به ایشون متکی و وابسته نباشید و تازه به نظرم این فرصتی هست که کمی ازین وابستگی در بیان ولی میتونید باهاش برنامه ریزی کنید که اخر هفته ها باهم برین پارک یا کوهنوردی یا ... اینجوری هم رابطتتون حفظ میشه ولی اگه هی اصرار کنید و غر بزنید و ایراد بگیرید یه روز از هم خسته میشید و رابطتتون قطع میشه

سلام و ممنون از لطفتون
با نظرات شما کاملاً موافقم
از اول نباید بهش اینقدر وابسته میشدم و حتی باید سطح توقعم رو هم بیارم پایین
ولی الآن نزدیک یه ماهه نیومده 5دقیقه ببینمش چه برسه به اینکه آخر هفته بریم گردش!!!

[eli2]

سلام و ممنون از لطفتون
با نظرات شما کاملاً موافقم
از اول نباید بهش اینقدر وابسته میشدم و حتی باید سطح توقعم رو هم بیارم پایین
ولی الآن نزدیک یه ماهه نیومده 5دقیقه ببینمش چه برسه به اینکه آخر هفته بریم گردش!!!

منم خودم دوتا دوست صمیمی دارم که عین خواهر واقعی دوسشون دارم ولی یکیشونو الان یکساله ندیدم و یکیشونم چن وقت پیش برا تولدش یه کادو خریدم و همین یه کادو کوچیک کلییییی خوشالش کرد و اگرم تا یکسال دیگه همو نبینیم مطمنم اگه دوباره یه روز همو ببینیم عین روز اول با هم صمیمی هسیم . میتونید شما بهش یه پیشنهاد پارک رفتن و.. بدین اگه اومد که اومد نیومدم به نظرم بیخیال باشید اگه به دوستیتون مطمن هسید این دوستیا ریشه دار هس و ربطی به این نداره که همو ببینید یا نبینید و حتی هر از گاهی هم یه صحبت تلفنی چند دقیقه هم کافیه

[farokh]

این موضوعات ربطی به هم نداره و هر دوستی حریم و مرزی داره و قرار نیست ایشون همیشه در کنار شما باشه

8 ترفند برای پشت سرگذاشتن وابستگی‌های شدید عاطفی
1-متوجه مشکل باشید.
انسان زمانی‌که دشمنش را نمی‌شناسد به میدان جنگ نمی‌رود! آگاهی نسبت به‌وجود وابستگی، خود قدم بزرگی است که در این راه برمی‌دارید و با وجود همه مشکلاتی که دارید، همه ترس‌ها و نگرانی‌هایتان شما همواره روی پاهای خودتان می‌ایستید. شما قوی هستید و هم‌اکنون با استفاده از این قدرت ترس‌هایتان را پشت سر می‌گذارید. همین قدرت است که به مدد آن دنیایی شخصی بنا می‌نهید؛ دنیایی که در آن خودتان را دوست دارید و با خودتان در آرامش به‌سر خواهید برد.
2-احساسات و نیازهای خود را ابراز کنید.
زمانی‌که مشکلی برایتان پیش می‌آید در مورد آن با همسرتان صحبت کنید. این امر به شما کمک می‌کند تا احساس خیلی بهتری داشته باشید. همسرتان نزدیک‌ترین فرد به شماست؛ فردی که می‌توانید به او اعتماد کنید و نخستین کمک و همراه شما به‌شمار می‌رود.همچنین می‌توانید احساسات‌تان را روی یک کاغذ آورید؛ تشویش‌ها، ترس‌ها و نگرانی‌ها. به راحتی تمام چیزهایی که موجب عصبانیت، آزردگی و خشم شما می‌شوند را روی کاغذ آورید این عمل باعث می‌شود تا چیزهایی که باعث ناراحتی شما می‌شوند، فشار کمتری روی شما بیاورند. همچنین با این کار ذهنتان را رها می‌کنید و روشی است تا از طریق آن زباله‌های فکری‌تان را تخلیه کنید. این عمل مانع شکنجه‌های ذهنی شما می‌شود. این تمرین را به فردا موکول نکنید، هم‌اکنون آن‌را انجام دهید و اثر آن‌را خواهید دید.
3-سطح عزت نفستان را افزایش دهید.
وابستگی عاطفی همواره با عدم‌عزت نفس ارتباط دارد. غیرممکن است که در عین وابستگی‌های شدید احساسی، از عزت نفس بالایی برخوردار باشید. اولین راه حل برای غلبه بر وابستگی عاطفی، آن است که بدون شکنجه و عذاب و تخریب فکری، با مهربانی عمیقا به‌خودتان عشق بورزید.
برای آنکه دوباره به عزت نفس دست یابید نکات زیر می‌توانند مفید باشند:
هر روز ساعتی را برای خوشحال کردن خودتان اختصاص دهید.
روی نکات مثبت و موفقیت‌هایتان تمرکز کنید.
«نه» گفتن را یاد بگیرید.
به خواسته هایتان توجه کنید .
برای آنکه مورد پسند دیگران قرار بگیرید، سعی نکنید خودتان را تغییر دهید.
به‌نظر خودتان اهمیت دهید.
در ذهنتان تصویر مثبتی از خود داشته باشید.
با افراد مثبت نشست و برخاست کنید.
از خودتان مواظبت کنید.
4-از تنها ماندن لذت ببرید
درست است که دوست دارید دوستانتان دور و برتان باشند و به امید آن هستید که دوستان و اعضای فامیل را ببینید اما زمانی‌که آنها پیش شما نیستند یا نمی‌توانید آنها را ببینید احساس غم و تنهایی و همچنین احساس فقدان عشق و محبت می‌کنید. به این مسئله فکر کنید که تنهایی نیز می‌تواند شادی‌آفرین باشد! می‌توانید از این فرصت استفاده کنید و کارهای مورد علاقه‌تان را انجام دهید: کتاب‌خواندن، گوش دادن به موسیقی، ورزش کردن، یادگیری چیزهای جدید و یا کمک به افراد نیازمند... .اگر تنها هستید، لحظات کوچکی که در تنهایی با خودتان می‌گذرانید، می‌توانند لحظات ناب شادی بخشی باشند.
5-چگونه بحران وحشت را به‌طور مؤثر اداره کنید.
برای آنکه به‌طرز چشمگیری ترس و وحشت خود را کاهش دهید، چشم‌هایتان را ببندید و نفس‌های عمیقی بکشید. در واقع، زمانی‌که تنفستان عمیق و طولانی باشد، فعالیت ذهنی‌تان کاهش می‌یابد و بدن آرام می‌شود. غیرممکن است زمانی‌که آرام و عمیق نفس می‌کشید، عصبانی شوید.با انجام این عمل متوجه خواهید شد که بعد از چند دقیقه، آرامش به شما بازخواهد گشت.«خشم و اضطراب دارای نیرو هستند اما نیروی آرامش از آنها بیشتر است.»
6-بر ترس مورد پسند واقع‌نشدن غلبه کنید.
جملات مثبت زیر را با خود تکرار کنید:
«حق دارم بدون آنکه عشق و توجه دیگران را از دست دهم، به دیگران «نه» بگویم.
«هر روز که می‌گذرد برایم آسان‌تر می‌شود که افکارم را بیان کنم و مردم من را به راحتی درک می‌کنند.»
«نمی توانم مورد پسند همه مردم قرار بگیرم و همه را از خود راضی نگه دارم و این امری طبیعی است.»
«حق دارم که تصمیم‌گیری کنم.»
«می‌دانم چه می‌خواهم و آن‌را به‌وضوح بیان می‌کنم.»
7-خود را از احساس گناه رها کنید.
خانمی را در نظر بگیرید که وقتی صبح‌ها از خواب بیدار می‌شود احساس می‌کند شوهرش از دنده چپ بلند شده است، به‌طورناخودآگاه از خودش می‌پرسد «چه‌کار کرده‌ام؟» زمانی‌که پیش دوستانش می‌رود و آنها روی خوش نشان نمی‌دهند، احساس می‌کند که تقصیر اوست که دوستانش در چنین حالتی قرار دارند و حضور او موجب رنجش آنها شده است. باید بدانید که چنین احساسی اغلب موجب می‌شود فرد سکوت کند و احساساتش را ابراز نکند.
همچنین احساس گناه همانند دور باطل عمل می‌کند و اثر گلوله برف را دارد؛ از خود می‌پرسیم که چرا چنین چیزی برایمان پیش آمده است و در نهایت متقاعد می‌شویم که مطمئنا کار بدی انجام داده‌ایم و بعد در وجودمان به‌دنبال نقص‌ها و خطاهای خیالی می‌گردیم و باز هم احساس گناه بیشتری می‌کنیم... .احساس گناه به کلسترول خون شباهت دارد؛ کلسترول خوب و کلسترول بد. احساس گناه بد به‌طور پیوسته از شما یک گناهکار می‌سازد و بدون آنکه بتوانید این احساس را به یک خطای مشخص ربط دهید، دچار احساس مبهم گناه می‌شوید. از این نوع احساس گناه باید دوری کنید!
در عوض، احساس گناه خوب، به احساس مسئولیت ربط دارد. این احساس به امور مشخص و واقعی مربوط می‌شود که وجدانتان به شما ندا می‌دهد؛ دروغ، غیبت، نیش زبان... . ویژگی احساس گناه خوب آن است که می‌توانید به آن خاتمه دهید. ازاین‌رو باید بین احساس گناه خوب و بد مرز مشخصی بگذارید.
8-از افراد موفق و قوی الگو بگیرید.
چنانچه مشکل‌تان را با افرادی که مثل شما دچار وابستگی شدید عاطفی هستند درمیان بگذارید، هیچ دردی از شما دوا نمی‌شود. احتمالا افرادی را در دور و برتان می‌شناسید که دچار این مشکل بوده‌اند اما موفق شده‌اند از پس آن برآیند. آنها را از نزدیک زیرنظر بگیرید و از آنها به‌عنوان یک راهنما استفاده کنید. به آنها نزدیک شوید و از آنان بپرسید معیارها، دستورالعمل‌ها و انگیزه، رفتار و رمز و راز موفقیت آنها چیست. این ارزش‌ها را وارد ذهنتان کنید و آنها را به‌کار گیرید.