سلام
دخترى ٢٠ ساله هستم
يه سالى هست كه از طريق نت با يه پسرى آشنا شدم
تا چند وقت پيش فقط از طريق ايميل در ارتباط بوديم تا اين كه به خواست ايشون شماره م رو بهشون دادم
ميدونم شناخت آدما از اين طريق خيلى سخته اما حتى وقتى تلفنى باهاش صحبت كردم اصلا به نظرم نيومد كه دروغى در كار باشه
و البته اينم بايد بگم كه رابطه مون رو از اولش به عنوان دوست شروع كرديم.شايد بگين اينا همه ش حرفه اما به خاطر شرايط خاصى كه ايشون داره ميشه درك كرد كه خيلى نياز به هم صحبت داره
ايشون به خاطر يه سرى مشكلاتى كه با خونواده ش داره تقريبا هيچ ارتباطى باهاشون نداره
اين اواخر هم من بهش پيشنهاد كردم كه يه دخترى كه از همه نظر قبولش داره(ترجيحا تو محيط دانشگاه) باهاش صحبت كنه لااقل براى اين كه هميشه در كنارش باشه
اما ايشون گفت من ميخوام شما رو ببينم و تمام!
با توجه به شرايط خاصى كه داره احساس ميكنم شايد رفتار من باعث وابستگيش شده و از اين بابت خيلى ناراحتم
از طرف ديگه با وجود تمام اعتمادى كه دارم بعضى اوقات شك ميكنم كه واقعا همه حرفاش راست باشه(با وجود اين كه خيلى مطمئنم)
خونواده م هم مطمئنم كه با اين شرايط اصلا كنار نميان.و حتى الان هم از اين كه در جريانشون قرار بدم ميترسم.چون اونا احتمالا تصورشون از اين ارتباط چيز ديگه اى خواهد بود و علاوه بر اين اصلاااا آشنايى هاى اينترنتى رو قبول ندارن.و اين رو هم از يه اتفاق مشابهى كه تو خونواده افتاد متوجه شدم
ايشون به من گفتن حتى اگه لازمه من با پدرتون حرف ميزنم كه ميخوام دخترتون رو ببينم.اما من حقيقتش به خاطر فرهنگ خونوادگيم اصلا نميتونم قبول كتم
از طرف ديگه هم واقعا متأسف ميشم از اين بابت كه اين آقا اينقدر احساس تنهايى ميكنه
الان واقعا به نهايت درموندگى رسيدم كه اومدم ازتون مشورت بخوام
ممنون
نظرت چیه؟
نوشته اصلی توسط naghme
