وابستگی بیش از حد به دوست

[جکی]

با سلام و ادب از اينكه دلسوزانه و با دقت تمام پاسخگوي سوالات هستيد سپاسگزارم .... من دختري 23 ساله هستم و با دوستم كه دختر هستند در دوران دانشگاه با هم دوست شديم و الان نزديك به سه سال است با هم دوستيم و در ابتدا بايد بگويم كه به مرور زمان من با رفتار دوستم كه به من ابراز محبت ميكردند كه منا دوست دارند من هم به ايشان دلبستم ولي به مرور زمان رابطه ما مثل اولش نيست بدليل ايجاد صميميتي كه بين ما پيش امد من بدليل نداشتن دوست ديگري فقط انگار ايشان را براي خودم داشته ولي دوستم دامنه دوستيشان وسيع تر از من است و من نزديك به سه سال است هيچوقت با دوستان ايشان برخورد نكردم تا زماني كه چند روز پيش دوستان ايشان به بيرون ميرفتند و من براي اينگه پيش دوستم باشم و دوستانش بدانند كه ما با هم صميمي هستيم با انها به بيرون رفتيم همه ميگويند من فرد حساسي هستم ولي بايد بگويم كه درست ميگويند و اين دلبستگي شديد و حساس بودنم از خلا هاي روحي و عاطفي در خانواده است وكه من را به چنين فردي مبدل ساخته بايد بگويم كه يكي از دوستان ايشان از بين پنج نفري كه بودند مجرد هستند و من به همه ي اين دوستان آشنا بودم در دانشگاه اين چنين نبود كه اصلا نشناسمشان يكي از دوستان دوستم مجرد ميباشند و درضدد برامدن بهم زدن رابطه ما ميباشند ولي دوستم ميگويد تو درموردش اشتباه ميكني و او اين جنين نيست تا همين چند روز پيش كه به بيرون رفتيم و اين شخص به دوستم موقع خداحافطي گفتند كه خوب نديدمت حتما فردا بيا كتابخانه يادت نرود منتظرت هستم و بعد با هم عكس گرفتند در ضورتي كه من قبل از رفتنمان به دوستم گفته بودم من خوشم نمي ايد با او عكس بگيري ولي دوستم به من اعتنايي نكرد و عكس گرفتند و بعد هم اين دختره دوستش عكسشان را گذاشت پروفايلشم من به دليل ان صميميتي كه با دوستم داشتم و هيچ مخفي كاري با هم نداشتيم از اينكه به من نگفته بود قرار است با دوستش به كتابخانه بروند ناراحت شد و از اينكه باز به حرفم گوش نداد و عكس گرفت دلم ازش گرفت خواهرم ميگويد مگر شما زن و شوهريد كه اين قوانين را برايش ميگذاري ولي خدا ميداند كه من هيج حس زن و شوهري نعوذبالله به دوستم ندارم فقط يك دلبستگي و دوست داشتن عميق است كه خود دوستم باعث شد و من ان شب به دختره يك جمله پيام دادم كه دوستي ما مثل پيازه هر كي بخواد جدامون كنه اشكش در مياد كه دختره استيكر سپاسگزاري فرستاد .... همان شب طبق همه شبها پيام شب بخير دوستم دادم ولي ميدانستم بخاطر بحثي كه با هم كرديم به من جواب نميدهد ولي باز پيام شب بخير دادم فرداي ان روز صبحم باز تماس گرفتم باز پيام دادم ولي جوابم نداد (و من هميشه از خدا ميخواهم كه هيچكس را به كسي دلبسته نكند چون واقعا در اين جريان من ضربه خوردم ) شب جمعه با اصرار خواهرم كه حال منا ميديد كه دائم بغض دارم به من گفت دوباره زنگش بزن و من وقتي زنگ زدم دوسستم گفت اگه سوال درسي داري بپرس وگرنه قطع كن حوصله شنيدن حرف ديگري ندارم و بعد هم گفت كه چرا براي دوستش همجين جمله اي فرستادم(دوستي ما مثل پيازه هر كي بخواد جدامون كنه اشكش در مياد) دوستش بهش گفته دليل من چه بوده از اين پيام و من هم به دوستم گفتم من الان برايش توضيج ميدهم وبا دوستم قطع كردم و به اين دختره پيام دادم كه شما هر وقت دليل كاري رو ميخواين بدونين از خود ادمها سوال كنين سريع تر جواب ميگيرين و من ومريم فوقالعاده با هم صميمي هستيم و من حاضرم عكسا و پيامامون بهتون حضوري نشون بدم و اينكه من هر كي بخواد بين من و مريم باعث بشه بحث پيش بياد به خدا واگذارش ميكنم چون واقعا احساسم اشتباه نكيگفت كه اين دختر ميخواسته حرص من را دربياره و اين دختر هم در جواب پيامهايي كه بهشان دادم به من گفتند متاسفن برايم و به خدا واگذارم ميكنند و اميدوارن خدا روزي جوابمو بده ...... من هم هيچوقت از اين كارها نميكردم ولي واقعا دليل اين كارم اول دوست داشتن بيش از حد دوستم هست و هم اينكه حسم در مورد اين دختره اشتباه نميگفت و عذاب وجدانم ندارم بخاطر كارم دوست خودمم در جريان اين موضوع بحث من و دوستش هست و او هم ابراز تاسف براي من كرد و اينكه خدا جاي حق است ..... تنها چيزي كه مدام مادرم و خواهرم به من ميگويند اين است كه دشمن براي خودت درست نكن و اينها بنظر شما الان كه چند روز منتظر ميمانم تا ببينم دوستم به من زنگ ميزند يا خير اگر تماس گرفت به او بگويم كه ميخواهم دوستت را ببينم و معذرت خواهي كنم خدا ميداند كه ذره اي دلم به اين كار راضي نيست فقط بخازر خانواده ام كه مدام ميگويند دشمن درست نكن اگه در اين زمينه من را راهنمايي كنيين چگونه با دوستم و با دوستشان برخورد كنم و اصلا با دوستش حضوري ببينم يا با پيام يا تلفني و يا اصلا هيچ جيز نگويم و واگذار شده پيش خدا باشم و به حرف خانواده ام بي اعتنايي كنم اگر نظرتان بر اين است كه دوسته دوستم را ببينم بايد چه بگويم به ايشان اگر راهنمايي بفرمايين كمال تشكر را دارم در نماز شبم اگر قبول خدا باشد حتما دعايتان خواهم كرد هر كمكي كه به من ميكنيد

[farokh]

آیا احساس می‌کنید که خوشبختی و شادی شما به دیگران بستگی دارد؟
این افراد می‌توانند شریک زندگیتان، اعضای خانواده، دوستان و...باشند. اگر فردی که به او به‌شدت علاقه دارید دیگر با شما نباشد یا نتوانید با یکی از دوستانتان صحبت کنید، دچار افسردگی شوید، گریه کنید و احساس کنید که درون گرداب مهلکی گرفتار شده‌اید، با حالتی از وابستگی عاطفی روبه‌رو هستند.زمانی‌که در وابستگی عاطفی به‌سر می‌برید، هر شب هنگام خواب، دستخوش تشویش و نگرانی زیادی می‌شوید.
حاضرید برای خوشبختی طرف مقابل همه کار انجام دهید. به محض آنکه یک جای کار بلنگد، زنگ خطر به صدا درمی‌آید. با این‌حال، حتی زمانی هم که با بی‌علاقگی آشکار طرف مقابل روبه‌رو می‌شوید، باز هم متقاعد می‌مانید که رابطه همچنان امکان‌پذیر است.زمانی‌که در وابستگی عاطفی به‌سر می‌برید، تلفن بهترین دوست شماست! تقریبا به‌طور مرتب نیاز دارید با چیزی که فکر و خیال شما را مشغول کرده در ارتباط باشید.
وابستگی عاطفی اعتماد به نفس شما را «تخریب می‌کند» و نمی‌گذارد که حقیقتا خودتان باشید! وابستگی عاطفی با احساس خشم، تردید نسبت به‌خود، ترس از طردشدن، ترس از تنهایی، حس عدم‌امنیت، شرم، حقارت یا ترس از اینکه دیگر شما را دوست نداشته باشند یا از شما قدردانی نکنند همراه است.فردی که از وابستگی عاطفی رنج می‌برد، فقط برای دیگران زندگی می‌کند و خودش را نادیده می‌گیرد: زمانی‌که با دوستانش است، خودش را فراموش می‌کند، زمانی‌که مشغول کاری می‌شود، خودش را تمام و کمال وقف آن کار می‌کند تا مورد پسند و قبول دیگران قرار گیرد و یا ذره‌ای از او قدردانی کنند.
آیا جملاتی از این دست به گوشتان نخورده است:
«تو همه چیز من هستی.» (عدم ‌عزت ‌نفس).
«بدون تو، من هیچی نیستم.» (پایین‌آوردن ارزش خود).
«باشه، باشه قبول»(ترس از مورد پسند واقع نشدن).
«منو ترک نکن.»(ترس از تنهایی).
«ببین برات چی کار کردم.» (نادیده‌گرفتن نیازهای خودتان).
«اگه تو بخواهی....»(ترس از تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری).
این جملات در حقیقت بیانگر این هستند «من هیچ ارزشی ندارم یا اگر تو من را دوست داشته باشی، در آن‌صورت من هم خودم را دوست خواهم داشت... .»اما خوب است بدانیم میل به نادیده گرفتن خود به نفع دیگران از کجا ناشی می‌شود؟ مطمئنا آن‌را از جایی یاد گرفته‌ایم، اینطور نیست؟شاید یکی از دلایل آن والدینی هستند که محبت چندانی نسبت به فرزندانشان نشان نداده‌اند و یا هیجانات و احساسات آنها را سرکوب کرده‌اند.
زمانی‌که کودک جمله‌ای تأثیرگذار به پدر یا مادرش می‌گوید:« دوستت دارم» به او می‌گوییم «دست از سرم بردار، خسته‌ام می‌کنی.»«مامان بیا می‌خوام بغلت کنم... .» «نه، نه، عجله دارم! کار دارم!باید به کارهای خونه برسم! عجله دارم، عجله دارم!»کودک احساس می‌کند که طرد شده است؛ حس رها شدن، حس آزردگی. از آن گذشته، مطالعه‌ای حاکی از آن است که برخی از کودکان از سن 4سالگی عزت نفس خود را از دست می‌دهند و احساس آزردگی خاطر می‌کنند. تصور کنید نتیجه آن در سنین بزرگسالی چه خواهد شد!
مهم نیست چه مدتی را با فرزندتان سپری می‌کنید بلکه مهم کیفیت زمانی است که با آنها می‌گذرانید. ازاین‌رو، برخی از دلایل وابستگی‌های شدید عاطفی به دوران کودکی بازمی‌گردد. دلایل دیگری هم وجود دارند مثلا می‌توان از ناهنجاری‌های خانوادگی و خانه‌هایی که خشونت، اعتیاد، بی‌توجهی و عدم‌برقراری ارتباط در آن حکمفرماست نام برد که بستر مناسبی برای وابستگی‌های عاطفی را به‌وجود می‌آورد. همچنین درصورت نبود پدر یا مادر نیز احتمال آنکه فرد به‌طور ناخودآگاه در طول زندگی‌‌اش به‌دنبال پر کردن خلأ زندگی‌‌اش باشد زیاد است.برای آنکه سرنوشتتان را در دست گیرید و از نظر عاطفی و احساسی فرزندانی مستقل پرورش دهید، شادی بیشتری را به زندگی خود فرا خوانید و احساس خوبی نسبت به‌خود داشته باشید، ارتباط بهتری با خودتان و با دیگران برقرار کنید و ترس‌هایتان را کنارگذارید.
8 ترفند برای پشت سرگذاشتن وابستگی‌های شدید عاطفی
1-متوجه مشکل باشید.
انسان زمانی‌که دشمنش را نمی‌شناسد به میدان جنگ نمی‌رود! آگاهی نسبت به‌وجود وابستگی، خود قدم بزرگی است که در این راه برمی‌دارید و با وجود همه مشکلاتی که دارید، همه ترس‌ها و نگرانی‌هایتان شما همواره روی پاهای خودتان می‌ایستید. شما قوی هستید و هم‌اکنون با استفاده از این قدرت ترس‌هایتان را پشت سر می‌گذارید. همین قدرت است که به مدد آن دنیایی شخصی بنا می‌نهید؛ دنیایی که در آن خودتان را دوست دارید و با خودتان در آرامش به‌سر خواهید برد.
2-احساسات و نیازهای خود را ابراز کنید.
زمانی‌که مشکلی برایتان پیش می‌آید در مورد آن با همسرتان صحبت کنید. این امر به شما کمک می‌کند تا احساس خیلی بهتری داشته باشید. همسرتان نزدیک‌ترین فرد به شماست؛ فردی که می‌توانید به او اعتماد کنید و نخستین کمک و همراه شما به‌شمار می‌رود.همچنین می‌توانید احساسات‌تان را روی یک کاغذ آورید؛ تشویش‌ها، ترس‌ها و نگرانی‌ها. به راحتی تمام چیزهایی که موجب عصبانیت، آزردگی و خشم شما می‌شوند را روی کاغذ آورید این عمل باعث می‌شود تا چیزهایی که باعث ناراحتی شما می‌شوند، فشار کمتری روی شما بیاورند. همچنین با این کار ذهنتان را رها می‌کنید و روشی است تا از طریق آن زباله‌های فکری‌تان را تخلیه کنید. این عمل مانع شکنجه‌های ذهنی شما می‌شود. این تمرین را به فردا موکول نکنید، هم‌اکنون آن‌را انجام دهید و اثر آن‌را خواهید دید.
3-سطح عزت نفستان را افزایش دهید.
وابستگی عاطفی همواره با عدم‌عزت نفس ارتباط دارد. غیرممکن است که در عین وابستگی‌های شدید احساسی، از عزت نفس بالایی برخوردار باشید. اولین راه حل برای غلبه بر وابستگی عاطفی، آن است که بدون شکنجه و عذاب و تخریب فکری، با مهربانی عمیقا به‌خودتان عشق بورزید.
برای آنکه دوباره به عزت نفس دست یابید نکات زیر می‌توانند مفید باشند:
هر روز ساعتی را برای خوشحال کردن خودتان اختصاص دهید.
روی نکات مثبت و موفقیت‌هایتان تمرکز کنید.
«نه» گفتن را یاد بگیرید.
به خواسته هایتان توجه کنید .
برای آنکه مورد پسند دیگران قرار بگیرید، سعی نکنید خودتان را تغییر دهید.
به‌نظر خودتان اهمیت دهید.
در ذهنتان تصویر مثبتی از خود داشته باشید.
با افراد مثبت نشست و برخاست کنید.
از خودتان مواظبت کنید.
4-از تنها ماندن لذت ببرید
درست است که دوست دارید دوستانتان دور و برتان باشند و به امید آن هستید که دوستان و اعضای فامیل را ببینید اما زمانی‌که آنها پیش شما نیستند یا نمی‌توانید آنها را ببینید احساس غم و تنهایی و همچنین احساس فقدان عشق و محبت می‌کنید. به این مسئله فکر کنید که تنهایی نیز می‌تواند شادی‌آفرین باشد! می‌توانید از این فرصت استفاده کنید و کارهای مورد علاقه‌تان را انجام دهید: کتاب‌خواندن، گوش دادن به موسیقی، ورزش کردن، یادگیری چیزهای جدید و یا کمک به افراد نیازمند... .اگر تنها هستید، لحظات کوچکی که در تنهایی با خودتان می‌گذرانید، می‌توانند لحظات ناب شادی بخشی باشند.
5-چگونه بحران وحشت را به‌طور مؤثر اداره کنید.
برای آنکه به‌طرز چشمگیری ترس و وحشت خود را کاهش دهید، چشم‌هایتان را ببندید و نفس‌های عمیقی بکشید. در واقع، زمانی‌که تنفستان عمیق و طولانی باشد، فعالیت ذهنی‌تان کاهش می‌یابد و بدن آرام می‌شود. غیرممکن است زمانی‌که آرام و عمیق نفس می‌کشید، عصبانی شوید.با انجام این عمل متوجه خواهید شد که بعد از چند دقیقه، آرامش به شما بازخواهد گشت.«خشم و اضطراب دارای نیرو هستند اما نیروی آرامش از آنها بیشتر است.»
6-بر ترس مورد پسند واقع‌نشدن غلبه کنید.
جملات مثبت زیر را با خود تکرار کنید:
«حق دارم بدون آنکه عشق و توجه دیگران را از دست دهم، به دیگران «نه» بگویم.
«هر روز که می‌گذرد برایم آسان‌تر می‌شود که افکارم را بیان کنم و مردم من را به راحتی درک می‌کنند.»
«نمی توانم مورد پسند همه مردم قرار بگیرم و همه را از خود راضی نگه دارم و این امری طبیعی است.»
«حق دارم که تصمیم‌گیری کنم.»
«می‌دانم چه می‌خواهم و آن‌را به‌وضوح بیان می‌کنم.»
7-خود را از احساس گناه رها کنید.
خانمی را در نظر بگیرید که وقتی صبح‌ها از خواب بیدار می‌شود احساس می‌کند شوهرش از دنده چپ بلند شده است، به‌طورناخودآگاه از خودش می‌پرسد «چه‌کار کرده‌ام؟» زمانی‌که پیش دوستانش می‌رود و آنها روی خوش نشان نمی‌دهند، احساس می‌کند که تقصیر اوست که دوستانش در چنین حالتی قرار دارند و حضور او موجب رنجش آنها شده است. باید بدانید که چنین احساسی اغلب موجب می‌شود فرد سکوت کند و احساساتش را ابراز نکند.
همچنین احساس گناه همانند دور باطل عمل می‌کند و اثر گلوله برف را دارد؛ از خود می‌پرسیم که چرا چنین چیزی برایمان پیش آمده است و در نهایت متقاعد می‌شویم که مطمئنا کار بدی انجام داده‌ایم و بعد در وجودمان به‌دنبال نقص‌ها و خطاهای خیالی می‌گردیم و باز هم احساس گناه بیشتری می‌کنیم... .احساس گناه به کلسترول خون شباهت دارد؛ کلسترول خوب و کلسترول بد. احساس گناه بد به‌طور پیوسته از شما یک گناهکار می‌سازد و بدون آنکه بتوانید این احساس را به یک خطای مشخص ربط دهید، دچار احساس مبهم گناه می‌شوید. از این نوع احساس گناه باید دوری کنید!
در عوض، احساس گناه خوب، به احساس مسئولیت ربط دارد. این احساس به امور مشخص و واقعی مربوط می‌شود که وجدانتان به شما ندا می‌دهد؛ دروغ، غیبت، نیش زبان... . ویژگی احساس گناه خوب آن است که می‌توانید به آن خاتمه دهید. ازاین‌رو باید بین احساس گناه خوب و بد مرز مشخصی بگذارید.
8-از افراد موفق و قوی الگو بگیرید.
چنانچه مشکل‌تان را با افرادی که مثل شما دچار وابستگی شدید عاطفی هستند درمیان بگذارید، هیچ دردی از شما دوا نمی‌شود. احتمالا افرادی را در دور و برتان می‌شناسید که دچار این مشکل بوده‌اند اما موفق شده‌اند از پس آن برآیند. آنها را از نزدیک زیرنظر بگیرید و از آنها به‌عنوان یک راهنما استفاده کنید. به آنها نزدیک شوید و از آنان بپرسید معیارها، دستورالعمل‌ها و انگیزه، رفتار و رمز و راز موفقیت آنها چیست. این ارزش‌ها را وارد ذهنتان کنید و آنها را به‌کار گیرید.