سلام وقتتون بخير ... من نفس راد هستم كه موضوع مورد مشاوره رو مطرح كردم .... با مشاوره غير حضوري راحت ترم و خدايي نكرده سوتفاهم نشه خدايي نكرده من زماني كه قصد داشتم اين قضيه رو در با يك مشاور درميون بزارم كمي خندم گرفت هم اين كه نزديك ده سال از اين موضوع ميگذره ولي سعي كردم به اين موضوع جدي و ساده نگاه كنم وفقط منتظر اهكار و دلداري بودم
وسواس فکری یعنی مدام تصور می‌کنید کاری را انجام نداده‌اید و مدام با خود تکرار می‌کنید که فلان کار را انجام دهید.
این فکرها چنان فرد را پریشان می‌کند که دچار اضطراب و استرس می‌شود و از انجام کارهای روزمره باز می‌ماند.
وسواس فکری فقط سوژه مورد علاقه روان‌شناس‌ها نیست و برای جامعه‌شناس‌ها و مدیران اقتصادی هم اهمیت دارد.
چرا که فکرهای مسموم بازده کاری جامعه را پایین می‌آورد و فرد را خسته و ناتوان می‌کند .
در واقع تعادل فرد به هم می‌خورد و او را در سازگاری با محیط دچار مشکل می‌کند.
معمولا کسانی که درگیر فکرهای مزاحم می‌شوند ترجیح می‌دهند.
پریشانی و مشکل و ناراحتی خود را به عنوان یک مساله خصوصی، پنهان نگه دارند.
و گاهی چند ساعت را دور از چشم دیگران صرف افکار یا کارهای مخفیانه خود کنند که این می‌تواند خطرناک باشد.
تحقیقات نشان می‌دهد بین یک تا 3 درصد جامعه به اختلال وسواس فکری ـ عملی مبتلا هستند.
مبتلایان به این نکته واقفند که ترس و اضطراب آنان معنا ندارد و منطقی نیست.
اما در عین حال آن را بسیار واقعی، شدید و جدی تجربه می‌کنند و به این ترتیب از عملکردشان کاسته می‌شود.
کسانی که درگیر فکرهای مزاحم و تکرارشونده هستند از نظر ظاهر با سایر افراد هیچ تفاوتی ندارند.
اما مشکل روحی‌شان کارکرد آنها را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود نتوانند مسئولیت‌هایشان را بدرستی انجام دهند.
چون یک فکر چنان آنها را درگیر می‌کند که خسته می‌شوند و توانایی انجام کارهای روزمره خود را ندارند.
شاید کسی که با شما کار می‌کند دچار این بیماری باشد.
او با شما صحبت می‌کند و در کنار شماست، اما ذهن او درگیر کار دیگری است و درصدد فرصتی است تا آن را انجام دهد.
برای همین تمرکز ندارد و به‌خوبی از عهده کاری که به او واگذار شده بخوبی بر نمی‌آید.
آنها از زندگی لذت نمی‌برند و نمی‌توانند ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند.
وی با بیان این که این افراد در اطراف ما زیاد هستند، می‌افزاید: البته این بیماری درجه دارد و اگر شدت یابد می‌تواند آسیب‌زا باشد.
برای درمان این بیماری، روان‌شناسان دارودرمانی را هم تجویز می‌کنند.
اما بهترین شیوه مراجعه به مشاوری است که با صحبت بتواند فرد را از شر وسواس فکری نجات دهد.
این بیماری زمانی بهتر درمان می‌شود که فرد نسبت به وسواس فکری خود آگاهی داشته باشد .
و بداند در آینده این موضوع برای او خطرناک می‌شود.
همچنین کاهش گوشه‌نشینی و اجتماعی‌بودن، افزایش اعتماد به نفس، اندیشیدن به زمان حال.
و فعالیت‌های بدنی و ورزش منظم می‌تواند چند راه پیشگیری این بیماری باشد.
البته خانواده هم بی‌تاثیر نیست و اعمال حمایت بیش از حد، توقعات و حساسیت زیاد سبب می‌شود .
کودکان در این خانواده‌ها دچار اضطراب و وسواس فکری شوند.
روان‌شناسان توصیه می‌کنند برای مقابله با این افکار خود را مشغول به کاری کنید .
مثلا وقتی این افکار وسواسی به سراغ شما می‌آید ذهن خود را به چیز دیگری معطوف کنید.
مطالعه کنید یا این که فیلم ببینید که این کار نیاز به مهارت فراوانی دارد تا فرد دچار اضطراب نشود.
راه‌حل‌هایی هم که صفی پیشنهاد می‌کند، می‌تواند برای درمان این بیماری موثر باشد:
برنامهریزی کنید که زمان فکرکردن درباره موضوع وسواس، ساعت خاصی باشد و در طول روز هرگاه افکار وسواسی به ذهنتان آمد.
به خودتان بگویید زمان فکرکردن فلان ساعت مقرر است، به مرور از زمان فکر کردن به آن افکار بکاهید.
تا این که این زمان به صفر برسد و همچنین هر روز به خود تلقین کنید «من قادرم افکار وسواسی‌ام را کنار بگذارم».
زیرا تلقین یکی از راههای مبارزه با افکار منفی است و وسواس فکری نیز چیزی جز تکرار فکرهای منفی و مزاحم نیست.
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید دفتر شریعتی: ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
خـــــدانـگهــــــدار
بله دقيقاً همين طور كه گفتيد واقعاً از لطفتون ممنون هستم .... برام جالب اون زمان اين همه حس ندامت نداشتم و اين سرزنش چند سال بعد اتفاق افتاد كه بعضي اوقات نسبت به اون وسايل واكنش نشون ميدم و اين ريكشن برا مني كه فرد تحصيل كرده هستم مورد قبول نيست به يه مشاور به صورت غير حضوري گفتم فرمودند كه اون وسايل رو دور بندازم و زياد برا خودم جالب نبود چون نمي خوام از چيزي مثل آدماي ترسو فرار كنم و مي خوام اين حس شرمساري از من دور شه .... با تشكر 🌹🙏🙏
پاسخ : وسواس فكري
بله دقيقاً همين طور كه گفتيد واقعاً از لطفتون ممنون هستم .... برام جالب اون زمان اين همه حس ندامت نداشتم و اين سرزنش چند سال بعد اتفاق افتاد كه بعضي اوقات نسبت به اون وسايل واكنش نشون ميدم و اين ريكشن برا مني كه فرد تحصيل كرده هستم مورد قبول نيست به يه مشاور به صورت غير حضوري گفتم فرمودند كه اون وسايل رو دور بندازم و زياد برا خودم جالب نبود چون نمي خوام از چيزي مثل آدماي ترسو فرار كنم و مي خوام اين حس شرمساري از من دور شه .... با تشكر 🌹🙏🙏
سلامنوشته اصلی توسط نفس راد
مطلب شما را خواندم عزیز البته نفرمودید چند سالتونه ولی احنمالا 24 -25 سالی دارید. بگذریم. ببینیدگلم شما اگر مشکل عصبی-مغزی نداشته باشید (که احتمالا ندارید) .اشکال درتربیت دوران کودکی شماست و اموزشهای دفع دوران طفولیت!!؟؟
بهتر اینه که حضورا به یکی از همکاران روانشناس ما در شهر خود رجوع کنید, چون این مسئله خیلی آسون میشه با چند جلسه حل بشه والا در آینده میتونه اختلالات روانی و یا جسمی دیگه ای رو برای شما به همراه بیاره.!؟!
موفق باشید
سپاس
دکتر
وقتی که بدن فیزیکی بیمار شد باید به پزشک رجوع کرد
و وقتی که بدن روانی مجروح و بیمار شد باید به روانشناس رجوع کرد
خيلي ممنون از راهنمايي هاتون 🙏 اين كه اون موقع درگير ناخواسته درگير مشغله فكري شده بودم وخيليم كه گفتم كوچيك نبودم اول دبيرستان بودم كه معذرت مي خوام حالت دفع اجباري غلبه كرد و موضوع از اين قرار بود فردي مكرراً ابراز علاقه ميكرد و رفتاراش آزار دهنده بود و اختلاف سني ده سال داشتيم و همش فك ميكردم شرايط اقتصادي ما رو در نظر ميگيره كه از اين فكرا به سرش ميزنه برام موجه نبود و قبل اين اتفاق ي چند سالي بود كه به همچين رفتاري رو ميكردن كه تا آن زمان كه واقعاً درمانده و مستاصل شده بودم يه حسي شبيه نفرت داشتم كه حس دفع بهم هجوم اورد چون خيلي خسته داشتم به رفتاراش فك ميكردم .... قضيه ديگه كه الانم يه سري از دوستام وقتي با كسي كه در حال آشنايي هستن حسي مشابه همين معذرت مي خوام البته و دفع مكرر دارن ....
يا شايدم بعضي اوقات الان فك مي كنم شرايطي استرس زا برام پيش مياد براحتي قابل كنترل هست .... ازتون تقاضا دارم كه كمكم كنيد به صورت مشاوره غيرحضوري اين موضوع برام حل شه اين توانايي رو دارم ... و اين كه برام سخته و نمي تونم يا شايدم نمي خوام اين مسله حضوري عنوان شه ... مي خوام ذهنم فقط متمركز به مساله بااهميت و با ارزش باشه
خيلي ممنون از راهنمايي هاتون 🙏 اين كه اون موقع درگير ناخواسته درگير مشغله فكري شده بودم وخيليم كه گفتم كوچيك نبودم اول دبيرستان بودم كه معذرت مي خوام حالت دفع اجباري غلبه كرد و موضوع از اين قرار بود فردي مكرراً ابراز علاقه ميكرد و رفتاراش آزار دهنده بود و اختلاف سني ده سال داشتيم و همش فك ميكردم شرايط اقتصادي ما رو در نظر ميگيره كه از اين فكرا به سرش ميزنه برام موجه نبود و قبل اين اتفاق ي چند سالي بود كه به همچين رفتاري رو ميكردن كه تا آن زمان كه واقعاً درمانده و مستاصل شده بودم يه حسي شبيه نفرت داشتم كه حس دفع بهم هجوم اورد چون خيلي خسته داشتم به رفتاراش فك ميكردم .... قضيه ديگه كه الانم يه سري از دوستام وقتي با كسي كه در حال آشنايي هستن حسي مشابه همين معذرت مي خوام البته و دفع مكرر دارن ....
يا شايدم بعضي اوقات الان فك مي كنم شرايطي استرس زا برام پيش مياد براحتي قابل كنترل هست .... ازتون تقاضا دارم كه كمكم كنيد به صورت مشاوره غيرحضوري اين موضوع برام حل شه اين توانايي رو دارم ... و اين كه برام سخته و نمي تونم يا شايدم نمي خوام اين مسله حضوري عنوان شه ... مي خوام ذهنم فقط متمركز به مساله بااهميت و با ارزش باشه
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟