پرخاشگری دخترم

[anamdar]

سلام من دخترم 14 سالش هست قبلا خیلی رابطه عاطفی با هم داشتیم ولی امسال همش پرخاش میکنه به من میگه ازت متنفرم از اتاقم برو بیرون .اتاقش هم اصلا تمیز نمیکنه حتی از مدرسه برمیگرده وسایلهاش کف اتاق میریزه.زیاد تو فضای مجازی میره.میدونم اهل دوست پسر نیست ولی زیاد آهنگ گوش میده و اکثرا هدفون داخل گوشش هستموندم چطور باهش رفتار کنم جدیدا داد هم میزنه

[امید دارم]

سلام من دخترم 14 سالش هست قبلا خیلی رابطه عاطفی با هم داشتیم ولی امسال همش پرخاش میکنه به من میگه ازت متنفرم از اتاقم برو بیرون .اتاقش هم اصلا تمیز نمیکنه حتی از مدرسه برمیگرده وسایلهاش کف اتاق میریزه.زیاد تو فضای مجازی میره.میدونم اهل دوست پسر نیست ولی زیاد آهنگ گوش میده و اکثرا هدفون داخل گوشش هستموندم چطور باهش رفتار کنم جدیدا داد هم میزنه

سلام لوس شده
کمتر بهش بها بدین

[anamdar]

میترسم دچار افسرده گی بشه یا از خانواده دور بشه

[desboy]

سلام لوس شده
کمتر بهش بها بدین

این چه مشاوره‌ای هست دوست عزیز؟ نکنه تصمیم دارد فرزندشون رو به نابودی بکشونید؟

میترسم دچار افسرده گی بشه یا از خانواده دور بشه

ترس بی جایی ندارید. اثرات استفاده زیاد از شبکه های مجازی و گوش دادن موسیقی های وهم آور مثل رپ ، متال و ... آنتی سوشیال یا اجتماع گریزی هست و پرخاشگری و حس نفرت دخترتون توی دنیای واقعی چیز عجیبی نیست چرا که شخصیت اصلی و نا به هنجارشون توی محیط مجازی شکل می گیره و پرورش پیدا می کنه و در دنیای واقعی فرصت نمود شخصیت واقعیشون رو پیدا نمی کنن باعث پرخاشگری میشه. بهتره حضورا ابتدا خودتون به مشاور مراجعه کنید مشکلات رو شرح بدین و ازشون راهنمایی بخواید و سپس نوبت مراجعه دخترتون بشه.
و یا محیطی فراهم کنید که تعامل اعضای خانواده با هم بیشتر از قبل بشه و درگیری مثبت و محبت آمیز در محیط خانه به وجود بیارید که هرچه کمتر و کمتر با تکنولوژی های جدید سرگرم بشن، هرچه بیشتر به دنیای واقعی نزدیکشون کنید این رفتارها دوباره مثل قبل میشه و صمیمیتتون بر می گرده.

[anamdar]

ممنون از راهنمایی شما.

[siavash_en]

سلام
فرزند شما درگیر بحران سن بلوغ هستن و این مسئله کاملا" واضح هست

[farokh]

در دوران بلوغ ابتدا تغییرات جسمی و جنسی در بدن آغاز می‌شود و به دنبال آن تغییرات روانی در دختران و پسران به وجود می‌آید.

دختران معمولاً زودتر از پسران به بلوغ می‌رسند و این تغییرات شامل تغییراتی است که در جسم‌شان صورت می‌گیرد و هم‌چنین تغییرات جنسی که شامل بزرگ‌شدن پستان‌ها، پیدا شدن موی تناسلی و در نهایت قاعدگی است که می‌تواند سرآغاز مشکلات روحی برای دختران نوجوان باشد.

لازم است والدین بدانند که بلوغ فرزندانشان با توجه به شرایط امروزی از زمان بلوغ خودشان در گذشته معمولاً یک یا دو سال زودتر اتفاق می‌افتد. بنابراین ضروری است که نوجوان خود را زودتر و از یک یا دو سال قبل از سن طبیعی بلوغ آموزش دهند. البته نه به صورت مستقیم و با بیان کامل اصل مطلب، بلکه به تدریج نوجوان را متوجه کنند که کم‌کم در بدن‌اش تغییراتی رخ می‌دهد تا او با آگاهی بیشتری به سمت این دوران پیش رود.


اگر نوجوان به‌طور ناگهانی با مسئله بلوغ روبه‌رو شود، ممکن است احساس کند که بیماری ناگواری دارد، یا حتی در شرف مرگ است و تحمل این مسئله برای او بسیار ناگوار خواهد بود. این احساس در مورد دختران و پسران مشترک است؛ به این دلیل که همان‌طور که دختران نوجوان دچار قاعدگی می‌شوند، پسران نوجوان هم در خواب محتلم می‌شوند. پس لازم است والدین، دانش و آگاهی لازم را از یک یا دو سال قبل به فرزند خود بدهند.

آگاهی دادن درخصوص بلوغ به معنی گستاخ کردن فرزندان نیست
والدین تصور نکنند با دادن این اطلاعات به کودکان، آن‌ها گستاخ می‌شوند یا لازم نیست بیش از حد بدانند، بلکه برعکس دانش و آگاهی مفید، باعث می‌شود فرزندان چگونگی رفتار درست را در مواجه با مسایل بدانند.

دخترانی که دچار بلوغ زودرس می‌شوند، احساس طردشدگی دارند
دخترانی که بلوغ زودرس دارند و از نظر بدنی دچار تفاوت ظاهری با دیگر هم‌سن‌های خود که بالغ نشده‌اند می‌شوند، خود را بزرگ‌تر احساس کرده و هم‌سن‌وسال‌‌هایشان نیز زیاد آنها را وارد جمع‌های خود نمی‌کنند؛ همین امر ممکن است برای این نوجوانان حالت طردشدگی ایجاد کرده و آنها را دچار مشکلات خلقی و بدرفتاری کند.


گاهی دختری که بالغ شده است، خود را با دوستانش مقایسه می‌کند و وقتی می‌بیند در اندام ظاهری او تغییراتی ایجاد شده و بدن دوستانش تفاوتی نکرده، امکان دارد از خودش بدش بیاید و رفتارهایی را انجام دهد که از نظر والدین نامناسب است.

رضایت کمتر از ظاهر و وزن یکی از مسایل این نوجوانان است که بر عزت نفس و اعتماد به نفس آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد؛ به این صورت که کمتر دوست دارد در محافلی دوستان هم‌سن‌وسالان خود ظاهر شوند، کمتر ارتباط اجتماعی برقرار کنند، از ظاهر خود به دلیل این‌که بدنی مانند زنان دارند خجالت می‌کشند و در نهایت تمام این احساسات بر روح و روان نوجوان تأثیر سوء خواهد داشت.

مسئله دیگری که ممکن است سبب ایجاد تغییرات خلقی در دختران نوجوان شود، تغییرات هورمونی مربوط به قاعدگی است که به دلیل این تغییرات، دختران در حالت خلقی نامناسبی قرار گرفته و گاهی هنگام صحبت کردن با والدین رفتارهای پرخاشگرانه‌ای از خود نشان می‌دهند.

وقتی والدین درخصوص بلوغ و مسایل آن برای دختران خود توضیح دهند و متذکر شوند که این مسئله برای همه پیش می‌آید؛ برای بعضی زودتر و برخی دیرتر، آن‌ها نیز می‌توانند پذیرای این دوران باشند و در واقع تصویر بدنی کاملی از خود در ذهنشان تشکیل می‌شود.



به هر حال نوجوانی یک دوره‌ تعارض با والدین نیز هست و در این دوره یک‌سری مشکلات خلقی برای نوجوان ایجاد می‌شود که اگر والدین آگاهی نداشته باشند که چگونه با او رفتار کنند، ممکن است این مشکلات رفتاری در فرزندشان تشدید شود.

والدین باید بدانند فرزندشان در حال فاصله گرفتن از دوران کودکی است و نباید با او همانند یک کودک رفتار کنند؛ رفتار کنترل‌گرانه‌ای که با یک کودک 7 ساله می‌شود نباید با یک نوجوان 12 بشود. لازم است والدین هم‌زمان با بزرگ‌شدن فرزندشان یک‌سری آزادی‌های معقول و نه افسار گسیخته به آنها بدهند؛ به این معنی است که اختیار کنترل‌شده‌ای به او بدهند تا بتواند برنامه‌های محدودی را برای خود در نظر بگیرد.


والدین بایستی این را بدانند که نوجوانشان دیگر کودک نیست که در مقابل دستورات و فرمان‌ها، مطیع باشد. آنها باید بدانند که نوجوانشان در حال بزرگ شدن است؛ پس لازم است به او احترام بگذارند و از روش‌های دیگری به غیر از تحکم، برای صحبت استفاده کنند و با این روش، ارتباط مؤثر و سازنده بین خود و فرزنداشان را از بین می‌برند.


در این مقطع زمانی نوجوان به دنبال استقلال، خودشناسی، هویت‌یابی و کشف این امر است که چه تصمیم‌هایی را می‌تواند به تنهایی بگیرد.

با توافق و گفتگوی صحیح بین والدین و فرزند، می‌توان یک‌سری آزادی‌های محدود را به آن‌ها داد. این آزادی‌های تحت نظارت والدین، این پیام را به نوجوان می‌دهد که "ما (والدین) بزرگ‌شدن شما (نوجوان) را می‌بینیم و به آن احترام می‌گذاریم و برای شما ارزش قائل هستیم"و در مقابل نوجوان ما هم این پیام را به والدین می‌دهد که "من هم برای شما ارزش قائلم که این آزادی را به من دادید و سعی می‌کنم که این آزادی را خراب نکنم". داشتن این محیط، برای حفظ صمیمیت رابطه بسیار مؤثر است.


والدین باید نقش یک پناهگاه امن را برای فرزندانشان داشته باشند تا نوجوانشان بداند که می‌تواند هر ناراحتی و تفکری را که درباره خودش دارد جایی مطرح کند. این بیان‌کردن لزوماً نیازمند راهکار و پیشنهاد نیست؛ بلکه همین‌که نوجوان بداند کسی هست که به صحبت‌های او گوش می‌دهد، در پذیرش شخصیت‌اش برای خود بسیار مؤثر است.


به دلیل اینکه پسران اندام عضلانی را دوست دارند و داشتن این اندام به نوعی به آن‌ها قدرت می‌دهد، لذا بلوغ زودرس برای پسران یک امتیاز به‌حساب می‌آید، ولی پسری که بلوغ دیررس دارد برعکس دختران، ممکن است از نظر روانی آسیب ببیند؛ چراکه از دیگر همسالان خود جثه‌ای ریزتر خواهد داشت و همین امر در کاهش اعتماد به نفس وی تأثیرگذار است. البته این احساس گذراست و بعد از مدتی در هر دو جنس کاهش می‌یابد.


اما به هر حال هم بلوغ زودرس و هم بلوغ دیررس برای دختر و پسر ممکن است بحران‌زا باشد و مهم این است که چطور والدین با این مسئله کنار بیایند و با نوجوان خود برخورد کنند. برای مثال برخی والدینی می‌گوید: "همه بزرگ شدند ولی بچه من هم‌چنان ریز مانده" یا از الفاظ نامناسب در مورد فرزند خود استفاده می‌کنند و می‌گویند: "قدش بلند شده اندازه من، ولی هنوز هیچ چیز را نمی فهمد"؛ این موارد در روحیه نوجوانان تأثیر نامناسبی خواهد گذاشت. اشکال برخی از والدین این است که گمان می‌کند وقتی فرزندشان به بلوغ می‌رسد درک آنها هم افزایش می‌یابد؛ درصورتی‌که برخی از نوجوانان ممکن است دیر به بلوغ فکری برسند.

والدین برای نوجوان خود حریم خصوصی قایل باشند
لازم است والدین برای کودک خود که پا به عرصه نوجوانی گذاشته است، یک حریم خصوصی قایل باشند و همان‌طورکه از او انتظار دارند که به حریم خصوصی آنها احترام بگذارد، در مقابل، خودشان نیز این حریم را زیر پا نگذارند.

البته این عمل به معنای رها کردن نوجوان نیست، بلکه لازم است والدین همیشه به صورت چشم سوم و یک فرد نظارت‌کننده و نه کنترل‌کننده، با نوجوان روبه‌رو شوند

از سن 3 تا 3.5سالگی کودک را با ارزش‌ها و فرهنگ خانواده خود آشنا کنید
والدین بایستی بعد از مقطع سنی 3 تا 3.5 سال کودک را به‌تدریج با مسایل مذهبی، ارزش‌ها و فرهنگ خانواده خود آشنا کنند، تا به یک‌باره در سن 13 سالگی نخواهند تمام این نکات را به او آموزش دهند.

اگر فرزند از همان ابتدا بداند که والدین چه معیارهایی برای زندگی دارند، در دوران نوجوانی بهتر می‌تواند آن‌ها را رعایت کند و کمتر احتمال دارد که این ارزش‌ها را زیر پا بگذارد.

با گذاشتن جلسه‌ خانوادگی هفتگی یا ماهیانه ارزش‌های خانواده را به نوجوان خود یادآوری کنید
در مواردی‌که نوجوان معیارهای خانواده را زیر پا گذاشت، والدین با گذاشتن جلسه خانوادگی هفتگی یا ماهیانه و با صرف وقت برای فرزند خود، دوباره این ارزش‌ها را به وی یادآوری و تأکید کنند که لازم است این معیارها در خانواده رعایت شود. در مقابل، والدین هم تعدادی از معیارهای نوجوانان را که مطابق با اصول و مذهب خانواده است بپذیرند؛ چراکه وقتی ما از فرزندانمان یک‌سری انتظارات داریم، باید برای آن‌ها هم ارزش و احترام قایل باشیم.

در رفتار با فرزندان خود از روش آزمون و خطا استفاده نکنید
برای مثال اگر قانون خانه این است که نوجوان قبل از ساعت 7 بعدازظهر به خانه برگردد، فرزند باید بداند که اگر بیشتر از این مدت بیرون باشد، در روزهای آینده ممکن است زمان بیرون ماندن او محدود شود یا اجازه بیرون رفتن را تا مدتی نداشته باشد.

ضروری است که والدین شناخت کافی نسبت به دوران بلوغ نوجوان خود داشته باشند و در رفتار با فرزند خود از طریق روش آزمون و خطا پیش نروند.

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

021-22689558