سلام دوستان
من 18 سالمه وامسال سال اول ورود به دانشگاهمه....خونواده ی من شهرستان زندگی می کنن و من چون تهران دانشگاه قبول شدم ازشون جدا و در خوابگاه دانشجویی زندگی می کنم،
راستش مشکل من یکی نیست و چند تا مشکل دارم که همه به هم نوعی مربوطن........من در روابط عمومی خیلی مشکل دارم بخصوص تو صحبت کردن و حرف زد ن با جنس مخالف، به طوری که در طول روزسعی می کنم اصلا با دخترهای کلاسمون مواجه نشم که مجبور شم سلام کنم و باشون حرف بزنم، تا الانم بجز موارد خیلی معدودی باشون هم کلام نشدم.....کلا وحشت عجیبی دارم از این کار،بعضی وقتا حس می کنم این کارم بی ادبی محسوب میشه و من در نظر اونا آدم بی ادبی محسوب میشم که خیلی آزارم میده..این توضیح رو بدم که منظورم از این مه نمی تونم براشون ارتباط برقرار کنم در حد مناسبات عادی دانشجویی و سلام علیک عادی هستش و گرنه من دنبال دوستی نیستم....
مشکل دیگه ی من کمبود اعتماد بنفس هستش که فک می کنم مشکل اولم هم از همین نشات می گیره، احساس می کنم که چیزی در من وجود نداره که بتونه بقیه رو تحت تاثیر قرار بده و جذب کنه و با ارزش باشه، من با این که جزو دانشجوهای ممتاز هستم و برای رفع مشکلات درسی بهم مراجعه هم میشه اما سر کلاسها از اظهار نظر وحشت دارم...... از ترس این که مبادا نظر من غلط باشه و مورد تمسخر بقیه قرار بگیرم...احساس خود کم بینی بسیار شدیدی دارم....
ممنون میشم اگه کمکم کنید چون از وضعیتم خسته شدم،
پاسخهای شما مزید امتنان خواهد بود
نظرت چیه؟