من کارمند یک شرکت هستم.مشکل من اینه که مدیر شرکتمون که یک اقای جوان هستن دائم در حال تعریف از خودشون و خانوادشون هستن(خانوادشون را تا حدودی میشناسم). اون فرد فکر میکنه که فقط خودش وا طرافیانش مهم هستن و صد البته فکر میکنه که خیلی انسان های باکلاسی هستن و مابقی هیچی نیستن.ارزش ادمارو براساس پولشون میسنجه.من هم به علت نیاز به درامدم نمیتونم ازین کار بیام بیرون.دیگه در مقابل این ادم اعتماد بنفس ندارم.چکار کنم???
سلام
دوست من همه امون تو زندگی بعضی چیزا هارو داریم و بعضی چیز هارو نداریم
اون آقا ثروت دارن ولی تواضع و فروتنی ندارن
و خیلی مواقع هم آدما ی متواضع ثروت ندارن
قرارا نیست آدما کامل باشن
شما نقطه مقابل اون آقا هستید که نیاز به ثروت ایشون دارید
ولی تواضع و فروتنی پیشه کردید
اما اگر دنیا همینجوری بمونه سنگ رو سنگ بند نمیشه
باید تعادل داشته باشید
تواضع بیش از حد به ضرر شماست
بازم حتما نباید درگیری به وچود بیارید و اخراج بشید
بلکه میتونید از همون راهی که گفتم جلو ایشون وایستد (یعنی هرکسی یه چیزی داره و یه چیزی نداره )
عشق مهمترین امتحان خداست ..
فرزندان آدم و حوا چندهزار سال است که عشق را حل میکنند
اما فقط کسانی قبول می شوند که عشق را زیبا بکِشند
بقیه فقط عشق را می کِشند و می کُشند(ReePaa)
مسئله اینجاست که اون ادم ثروتمند هم نیست،البته وضعیت مالی بدی ندارن.به مارک خیلی اهمیت میدن.و اگه وسیله ای از من مارک نباشه ادم رو مورد تمسخر قرار میدن
اگر شما یاد بگیرید به دیگران اهمیت ندیدنوشته اصلی توسط Donyaa
اوناهم یاد میگیرن به شما بی اهمیت باشن
وقتی که شما به مارک بودن لباس های اونا اهیمیت میدید اوناهم به مارک نبودن لباس های شما اهمیت میدن
شما راه خودت و داری زندگی خودت و داری شرایط خودت و داری
و شرایطت جوریه که نمیتونی لباس مارک بگیری
و اوناهم شرایطشون اونجوریه توانایی دارن میخرن
بعدم اگه خوشتیپ بودن و خوش لباس بودن به مارک دار بودنشون ه ؟؟؟؟
من همه تیپم روهم دیگه 200 تومنم نمیشه ولی تو چشم های همه خوشتیپم و خوش لباس
کلا به آدما اهیمت نده اونوقته که میبینی (ارزش ندارن واسه اهمیت دادن )
آدمای مغرور خودخواه و کاخ نشین دوستد ارن دیده بشن و راجبشون حرف بزنن
اما وقتی شما این کاراو نکنی و سرت تو زندگی خودت باشه
اوناهم حساب کار دستشون میاد
عشق مهمترین امتحان خداست ..
فرزندان آدم و حوا چندهزار سال است که عشق را حل میکنند
اما فقط کسانی قبول می شوند که عشق را زیبا بکِشند
بقیه فقط عشق را می کِشند و می کُشند(ReePaa)
اتفاقا من اصلا واسم مهم نیست که اون ادم یا هرکس دیگه ای چی میپوشه.خود من از لحاظ لباس هیچ چیزی کم ندارم.مشکل من با این ادم اینه که همه چیز را مسخره میکنه.وتا یه زمانی میشه به بعضی حرفا بی اهمیت بود،ولی یه وقتهایی دیگه از توان ادم خارجه
من فکر می کنم اولین چیزی که باید روش کار کنید اینکه درباره این مشکل تمرکز کنید که شما تا چه حدی انسان تاثیر پذیری از محیط و دیگران هستید، اینقدر که یه آدم با رفتار هایی که شما اصلا قبولشون ندارید برآشفته بشید، شما وقنی با این فرد رو به میشید به این نکته فکر کنید که دارید انسانی رو مشاهده می کنید که برای اثبات خودش مجبوره به ثروت و لباس تکیه کنه، کسی که ممکنه چیزی جز این ها نداشته باشه، یک درون تهی که بایستی با یک ظاهر شلوغ پوشیده بشه، وقتی با این آدم روبه رو می شید به این فکر کنید که این انسان در کدوم سطح انسانیت قرار گرفته، آیا فکر این آدم رو تنها پول و تجملاتی پر کردن؟ با این جور افراد چه طوری می شه برخورد کرد،؟ یا هزار تا سوال اینطوری که چی باعث می شه یه فرد احتیاج داشته باشه به دیگران فخر فروشی کنه؟ این جاست که شاید به این نتیجه رسید که من بالاتر از این هستم که رفتار های فخر فروشانه فردی که شاید از درون احساس حقارت می کند، روی من تاثیر بگذارد، ما دیگران رو نمی تونیم تغییر بدیم، اما این توانایی رو داریم که نگرش خودمون را نسبت به اون ها عوض کنیم.
خب چه ربطی به از دست دادن اعتماد به نفس شما داره ؟
هر کسی در هر کجای این دنیا برای خودش موقعیت و زندگی خاصی داره ...
و هر جوری که میخواد در این مورد صحبت میکنه ...
بقول قدیمی ها : وقتی خونه شاه رو دیدی که نباید خونه خودت رو خراب کنی
اینو بدونه که اگر خواست خدا نباشه برگی از درخت نمی افته ، پس ذهن خودتون رو از این افکار رها کنید
خـــــدانـگهــــــدار
سلام من یه دختر 19 ساله هستم که اعتماد به نفسم خیلی خیلیپایینه به حدی که وقتی یکی تو خیابان نگام میکنه همش فکر میکنم که حتما من یه ایرادی دارم که نگاهم میکننن . به خاطره همین موضوع بیشتر روزا خونه میمونم . تو جمع دوستان و آشنایان هم که هستم حرفی نمیزنم و یه گوشه ساکت میشینم از ترس اینکه حرف بزنم و مسخرم کنن و از این موضوع خیلی رنج میبرم که میبینم نمیتونم ارتباط برقرار کنم . وقتی هم که جلو
آینه میرم همش به این فکر میکنم که قیافم خوب نیست و کاشکی شکل فلان کس بودم و چرا بقیه انقدر خوشگلن . اگه میشه کمکم کنین دارم دیووونه میشم .
عزیزم مشکل شما کمی عزت نفسه نه اعتماد به نفس، شما باید خودت رو همونطوری که هستی بپذیری با تمام نقص ها و امتیازاتی که داره، درضمن زیبایی نسبیه، شما چطور فکر می کنی که بقیه زیبا هستن و شما نه؟ اگر می خوای به جایی برسی که تفکر دیگران برات مهم نباشه باید شروع کنی و سن شما هنوز خیلی کمه، و وقت زیادی برای کشف استعداد ی خودت داری، باید بپذیری که می تونی مثل بقیه هستی، و نه از تمسخر بترس و نه از فکر بقیه، شاید شما درست بگی و بقیه نادرست فکر کنند، قرار نیست که همه اطرافیان ما رو تایید کنن.
لطفا برای مشکلتون تاپیک جدید باز کنید تا دوستان راهنمایی کنند
عشق مهمترین امتحان خداست ..
فرزندان آدم و حوا چندهزار سال است که عشق را حل میکنند
اما فقط کسانی قبول می شوند که عشق را زیبا بکِشند
بقیه فقط عشق را می کِشند و می کُشند(ReePaa)
ببین تو خیلی داری خودتو دست کم میگیری
به کارهایی فکرکن که تو میتونی انجام بدی و دیگران نمیتونن حتی اگه کوچیک باشه بهشون افتخار کن
هر کاری رو که میخوای انجام بدی قبلش به خودت کاملا اطمینان داشته باش و مطمعن باش که از عهدش برمیای
احساساتت رو مخفی نکن
سعی کن با ارتباط با دیگران پیش قدم باشی و وقتی داری با کسی حرف میزنی سعی کن باهاش تماس چشمی داشته باشی
درباره ی دیگران زود قضاوت نکن اونا هم کمبود های زیادی ممکنه داشته باشن
هیچ کس کامل نیست
شما اصلانباید به رفتار های ایشون توجه کنید
از صحبت هایی که شما کردید میشه فهمیدکه اقای مدیر فردی هستند که کمبود توجه دارند و سعی میکنن از هر راهی که میشه خودشون رو به دیگران نشون بدن و قدرتشون رو ثابت کنن
شما همونجوری که مناسب شخصیتتون هست لباس بپوشید و حرف بزنید
اصلا هم به حرف های مدیرتون توجه نکنید
و رفتار عادی داشته باشید
همیشه لبخند بزنید
شادکام باشید
بدرود
ببينيد شما به جاي اين كه به ديگران فكر كنيد يا اعمال آنها را از فكر خود بگذرانيد بيشتر به خودتان به زندگي خود فكر كنيد . كساني كه حالت نمايشي دارند و بوسيله پول و يا هر چيز ديگري خود را به مردم نشان مي دهند دچار مشكل شخصيتي هستند . بهتر است كه شما به توانايي خود بينديشيد . مطمئنا شما توانايي هايي داريند كه ديگران ندارند . هيچ وقت خود را با ديگران مقايسه نكنيد .سعي كنيد زندگي شادي و پرتحرك داشته باشيد .
موفق و سرفراز باشيد .
شما مي توانيد با اندكي تلاش اعتماد نفس خود را پيدا كنيد به شرطي كه خودتان بخواهيد .در زير چند نكته است كه اگر انجام دهيد انشاء الله موفق مي شويد .سلام من یه دختر 19 ساله هستم که اعتماد به نفسم خیلی خیلیپایینه به حدی که وقتی یکی تو خیابان نگام میکنه همش فکر میکنم که حتما من یه ایرادی دارم که نگاهم میکننن . به خاطره همین موضوع بیشتر روزا خونه میمونم . تو جمع دوستان و آشنایان هم که هستم حرفی نمیزنم و یه گوشه ساکت میشینم از ترس اینکه حرف بزنم و مسخرم کنن و از این موضوع خیلی رنج میبرم که میبینم نمیتونم ارتباط برقرار کنم . وقتی هم که جلو
آینه میرم همش به این فکر میکنم که قیافم خوب نیست و کاشکی شکل فلان کس بودم و چرا بقیه انقدر خوشگلن . اگه میشه کمکم کنین دارم دیووونه میشم .
راهکارهاي ايجاد اعتماد به نفس
- شکوفايي استعداد ها : سعي كنيد استعدادهاي خودتان را شكوفا نماييد .هر كسي براي خود توانايي هاي خاصي دارد كه ديگران ندارند .
- اعطاي استقلال : كارهاي شخصي خودتان را خود انجام دهيد .
- اعطاي مسووليت : سعي كنيد مسووليت هاي زيادي قبول كنيد .چه در خانه يا جاهاي ديگر
- اعطاي حق انتخاب : سعي كنيد هميشه داراي انتخاب باشيد .
- تکريم شخصيت : هيچ وقت شخصيت خود را نكوبيد . ممكن شخصيت شما ار خيلي ها بهتر باشد .
- تلقين به نفس : خيلي زياد به خود تلقين كنيد كه اعتماد به نفس داريد .
- ارزيابي امکانات و محدوديت هاي خود : هر كسي در زندگي محدوديت هايي دارد شما كسي را پيدا نخواهيد كرد كه داراي همه چيز باشد .
- ثبت و يادآوري نقاط درخشان زندگي .
- احراز شايستگي در عمل .
- مطالعه زندگي بزرگان .
- تقويت ارتباط با خدا .
- توسعه اطلاعات عمومي .
موفق و سرفراز باشيد .
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟
