سلام
یکی دیگه از آموزشهای خوب آقای محمد پیام بهرام پور( مربی و مدرس مهارتهای سخنوری و فن بیان) رو در پایین براتون قرار دادم؛
امیدوارم مفید واقع بشه و دوست داشته باشید
__________________________________________________ _______________________
قراره امروز راجع به این موضوع صحبت کنم که ما در مهمانی‌های خودمان، زمانی که میزبانیم، چطور باید آداب معاشرت را رعایت کنیم.
اجازه بدهبد آداب معاشرت را کمی تعریف کنم. آداب معاشرت این نیست که سعی کنیم خیلی جدی، خیلی خاص، خیلی باکلاس باشیم…نه!
آداب معاشرت در دنیای فعلی فقط یک معنی دارد و آن هم این است:
کاری بکنیم که هم خودمان و هم دیگران از این حضور و در کنار هم بودن لذت ببرند.
بنابراین آداب معاشرت در استفاده از موبایل معنی‌اش این می‌شود که کاری بکنیم وقتی از موبایلمان استفاده می‌کنیم باعث ناراحتی دیگران نشود.
آداب معاشرت در مهمانی هم همینطور. کاری بکنیم که دیگران هم از آن مهمانی لذت ببرند و فقط این لذت یکطرفه نباشد.
خب می‌رویم سراغ اینکه ما میزبان هستیم.
یعنی قرار هست عده‌ای به منزل یا محل کار ما بیایند برای مهمانی و ما قرار هست از آنها پذیرایی کنیم.
اگر چند نکته‌ی کوچک را رعایت کنیم هم بیشتر به خودمان خوش می‌گذرد، هم دیگران.
احتمالاً دیده‌اید: دم در وقتی مهمان می‌آید یا اگر ما رفتیم پایین استقبال مهمان چه اتفاقی می‌افتد؟!
بفرمایید
خواهش می‌کنم شما بفرمایید
بزرگوارید خواهش می‌کنم
نه شما باور کنید اگر تشریف نبرید اصلاً…
امکان نداره من بیایم
خواهش می‌کنم، تو رو خدا
…
این تعارفات که باعث خسته شدن هر دو طرف هم می‌شود، شاید خیلی پسندیده نباشد. بنابراین بهترین کار این هست که ما آداب معاشرت در استقبال مهمان را بدانیم،
بدانیم به چه طریقی باید دنبال مهمان برویم، ما باید جلوتر حرکت کنیم، او باید جلوتر حرکت کند…
خیلی خیلی ساده است.
اولین گام این است:
همیشه ما باید به استقبال مهمان برویم.
حالا این استقبال مدل‌های مختلف دارد. گاهی اوقات برای شما اگر که سخت هست که بروید یا امکانش نیست یا اصلاً مناسب نیست، فقط کافیه از پشت میزتان یا از مبل بلند شوید.
گاهی اوقات به احترام مهمان تا درب دفتر یا اتاقمان همراهی می‌کنیم و گاهی اوقات تا درب منزل… و نمی‌دانم چرا بعضی‌ها تا سر کوچه، سر خیابان یا حتی خانه‌ی شخص مقابل این استقبال را ادامه می‌دهند!!!
خب به هر صورت ما فرض می‌کنیم یک حالت استانداردی وجود دارد.
بخاطر اینکه باعث ناراحتی همسایه‌ها هم نشود ما از درب منزل خودمان، یعنی نه از درب اصلی آپارتمان یا ساختمان، از درب منزل خودمان استقبال را شروع می‌کنیم.
وقتی افراد می‌آیند ما باید کمی جلوتر از آنها حرکت کنیم، به یک دلیل:
که آنها را راهنمایی کنیم، که شما در چه جهتی حرکت کنید، کجا بروید.
ولی قرار نیست که شخص پشت ما باشد و ما هم پشتمان را به او بکنیم و شروع کنیم به حرکت کردن. نه، اصلاً منظور ما این نیست.
قرار هست که جلوی فرد حرکت کنیم اما نه به صورتیکه پشت ما به مهمان باشد.
متمایل می‌شویم، طوریکه یک رأس از شانه‌ی ما را آن شخص ببیند و هدایت می‌کنیم… بفرمایید… جلوتر می‌رویم و دقیقاً جای فرد را مشخص می‌کنیم که کجا بنشیند.
این خیلی مهم است. خیلی‌ها معذب هستند، نمی‌دانند کجا باید بنشیند و واقعاً برایشان سخت است.
ما به عنوان میزبان باید این کار را برای آنها ساده کنیم.
بگویید: می‌توانید اینجا بنشینید، یا آنجا اگر راحت هستید و دوست دارید.
یا اگر جای خاصی در نظر گرفتید می‌توانید بگویید که ممنون می‌شوم اگر لطفاً اینجا (اشاره به جای فرد) بنشینید، البته اگر جای دیگر هم خواستید مشکلی ندارد.
با گفتن این موضوع مطمئناً شخص در آنجا خواهد نشست و شما هم نهایت احترام را به فرد گذاشته‌اید.
مورد بعدی در میزبانی که یک مورد بسیار بسیار مهم و یک مقدار تأسف برانگیز متأسفانه در کشور ما هست، این هست که من نمی‌دانم چرا در مهمانی‌ها میزبان هیچ احترامی برای مهمان قائل نیست! یعنی با یک پیژامه و یک عرقگیر و دمپایی نشسته و لم داده و می‌گوید که: خیلی خوش آمدید، صفا آوردید…
باید این را در نظر بگیریم، همان جایگاهی که مهمان برای ما دارد و با یک لباس رسمی می‌آید ما هم با یک لباس کمی رسمی باید به پذیرایی مهمانمان بپردازیم. پس این درست نیست با لباس‌های خیلی خیلی سطح پایین این کار را انجام بدهیم.
من نمی‌گویم وقتی مهمان آمد حتماً کت و شلوار بپوشید و خیلی جدی… نه، فقط همین که لباسمان عوض شود و نشان دهیم که این پوشش، پوشش مخصوص پذیرایی هست؛
برای آقایان می‌شود پیشنهاد کرد که از یک شلوار کتان، از جوراب و یک پیراهن استفاده کنند. قرار نیست لزوماً کت و شلوار باشد.
شاید حتی کت و شلوار باعث معذب شدن مهمان هم بشود.
منظور فقط این است که با لباس همیشگی به استقبال مهمانمان نرویم.
پس این نکته را در نظر داشته باشیم و یک تبصره کوچک هم بگویم، نمی‌دانم چرا در کشور ما متداول هست که در مهمانی‌ها جوراب به پا نمی‌کنیم.
مخصوصاً برای آقایان باید این نکته را در نظر داشته باشیم. جوراب به پا کردن یکی از بدیهی‌ترین اصول آداب معاشرت است و پابرهنه در مهمانی‌ها و مجالس نباید دیده شویم و بنابراین حتماً این موضوع را رعایت بکنیم.
این باعث راحت شدن مهمان‌ها هم خواهد بود. زیاد صحنه‌ی قشنگی نیست اگر آنها شما را به صورت پا برهنه ببینند.
پس تا حالا دو نکته شد، یکی نحوه‌ی استقبال شد و دوم بحث پوششمان شد.
سومین موضوع پیامک‌ها و اس ام اس‌های نوروزی است.
همه‌ی ما از این اس ام اس‌های شعر، خوشگل، قشنگ و ادبی دریافت می‌کنیم. ولی واقعاً خیلی‌هایمان حتی تا انتها هم نمی‌خوانیم، فقط به انتهای پیامک نگاه می‌کنیم ببینیم یک جمله‌ی اختصاصی برای ما نوشته شده است یا نه!
پس خواهشی که دارم این هست که شما هم این زحمت را برای دیگران ایجاد نکنید. یک شعر طولانی بردارید از جایی کپی کنید و بفرستید. مطمئن باشید که خوانده نمی‌شود یا اگر خوانده شود، خیلی جدی گرفته نمی‌شود.
پیشنهاد من این هست که یک پیامک اختصاصی برای تعداد افرادی که برای شما مهم هستند ارسال کنید.
مثلاً من امسال برای ۳۰نفر، ۳۰ پیامک اختصاصی طراحی می‌کنم و ارسال می‌کنم. این پیامک‌ها قرار نیست یکسان باشد. دقیقاً شخصی‌سازی شده برای آن فرد.
مثلاً من اگر بخواهم برای یکی از همکارانم در مجموعه‌ی آموزش سخنرانی و فن‌بیان یک پیامک ارسال کنم، باید چه کاری انجام دهم؟
باید یکی از این پیامک‌های عمومی را بفرستم؟ نه، این خیلی قشنگ و دلچسب نیست. کاری که قشنگ هست، این هست که یک پیامک اختصاصی بنویسم.
بنویسم: همکار عزیزم از این که یکسال پربرکت و خیلی عالی را در کنار شما در این مجموعه گذراندم واقعاً خوشحالم و امیدوارم سال بعد با کمک‌های شما و همکاری شما جایگاه هر دو خیلی بیشتر ارتقا پیدا کند.
این پیامک اختصاصی شده برای آن فرد و آن فرد می‌داند دقیقاً منظور من چه کسی هست.
می‌توانیم به یک خاطره ارجاع کنیم.
مثلاً: امیدوارم همانطور که فلان روز این اتفاق خوب افتاد، سال آینده تک تک روزها به همان خوبی باشد.
وقتی که به یک خاطره ارجاع بدهیم، شخص می داند که این پیامک اختصاصاً برای او ارسال شده است، نه برای تعداد ریادی از افراد. پس یک حس خیلی خیلی خوب به آن فرد دست خواهد داد.
مورد بعدی که می‌خواهیم راجع به آن صحبت کنیم این هست که لطفاً زیادی به مهمان‌ها اصرار نکنید.
گاهی اوقات اصرار کردن زیاد واقعاً باعث ناراحتی می‌شود. مثلاً من شخصی هستم که خیلی خیلی کم غذا هستم و در مهمانی‌ها فکر می‌کنند خجالتی هستم و آنقدر به من اصرار می‌کنند که یکی از کابوس‌های بزرگ من هست.
بنابراین دقت بکنید نهایتاً دو یا سه بار باید اصرار کنید. البته اصرار نه، پیشنهاد یا دعوت.
بفرمایید، همین.
نه اینکه بفرمایید تو رو خدا بفرمایید، بگذارید بکشم برایتان!!!
این کارها فقط باعث ناراحتی مهمان شما خواهد شد و معنی احترام نیست. مطمئن باشید بعداً وقتی در ماشین نشستند مهمان‌های شما خواهند گفت که: کشت ما را آنقدر اصرار کرد، نگذاشت یک لحظه غذا بخوریم.
خیلی جالب است که یکی از اقوام دور من، که البته خیلی هم دور نیست و سن زیادی هم دارد، خیلی اهل اصرار کردن نیست.
یکبار اصرار می‌کند و اگر حرفش را گوش نکنید همان غذا را از سر بشقاب خودش برمی‌دارد و در بشقاب شما می‌گذارد!!!
یعنی مثلاً می‌گوید گوشت بخور یا خورش بکش، اگر ببیند یرنمی‌دارید از بشقاب خودش برمی‌دارد و در بشقاب شما می‌گذارد.
این یک روش خیلی حرفهای هست و دیگر کسی جرأت نمی‌کند نه بگوید و همه بلافاصله از ترس اینکه از بشقاب خودش غذا را نگذارد این کار را انجام می‌دهند!
و آخرین نکته درمورد میزبانی را می‌خواهم خدمت شما عرض کنم.
در نظر داشته باشید که ما قرار هست که مهمان خودمان را خوشحال کنیم و لزوماً مهمان‌ها با چیزی که ما خوشحال می‌شویم، خوشحال نخواهند شد.
اجازه دهید یک مثال بزنم. فرض کنید من می‌خواهم بروم ماهیگیری و بگم که زشت من کرم بزنم سر قلاب، یک پیتزایی، همبرگری… بزنم سر قلاب، ماهی هم بیشتر خوشش می‌آید.
مطمئناً این ماهیگیر ورشکست خواهد شد. چرا؟ بخاطر اینکه نیاز ماهی را پیدا نکرده است. ماهی نیاز به کرم دارد نه پیتزا و همبرگر و کباب… یا هر چیز دیگری. او نیاز به کرم دارد.
باید بتوانیم خودمان را جای مخاطب بگذاریم در هر فضایی.
یعنی چی؟ یعنی من توجه کنم که مهمان من دوست دارد برود بیرون یا نه دوست دارد که برنامه‌ی کوتاه، مختصر و آرام داشته باشد. دوست دارد تلویزیون روشن باشد یا نه.
خیلی وقتها ما می‌رویم مهمانی، تلویزیون با صدای آخر داره پخش می‌شود و همه هم مستندهای خیلی وحشتناک و مستند ۱۰هزار قتل بزرگ تاریخ را دارند پخش می‌کنند!!! و بعد همه هم می‌گویند: چه جالب. این، اینطوری کشت و… در صورتیکه اصلاً برای من جذابیت ندارد.
بنابراین حتماً دقت کنید ببینید سلیقه‌ی مهمان چه چیزی هست.
من یک استادی داشتم در زمینه‌ی آداب معاشرت حرف خیلی قشنگی زد.
گفتند: “هر کاری که می‌کنید باید از مهمان اجازه بگیرید.”
چون برنامه برای او هست و مهم این هست که او راضی باشد.
قرار نیست سوال پیچ کنیم مهمان را مثل عزیزم ببخشید در کلاه قرمزی!
امیدوارم با رعایت این چند نکته هم میزبان فوق‌العاده‌ای باشیم و هم مهمان‌های شما لذت ببرند.
یکبار با هم این چند نکته را مرور کنیم.
اول نحوه‌ی استقبال را گفتیم که ما قرار نیست پشت مهمان حرکت کنیم. در جلوی مهمان حرکت می‌کنیم.
دوم لباس مناسب بپوشیم.
سوم موضوع پیامک‌ها بود.
چهارم تعارفات و اصرارهای خیلی زیاد.
پنجم علاقه‌ی مهمان چه چیزی هست.
نظرت چیه؟