گاهی چنان درگیر زندگی، کار، درس… می‌شی که خودت رو فراموش می کنی. به گذشته نگاه می کنی، به لبخندت توی عکس‌ها، به اینکه انگار آدم دیگه ای بودی؛ چیزی نمی‌گذره که دلت برای خودت تنگ می شه و به این نتیجه می رسی که چقدر از خودت دور شدی.
با دوست هات بیرون می ری، زندگیتو با چیزهای ریز و درشت پر‌می‌کنی، به وظایفتِ خونت می رسی، به خانوادت سر می زنی… اما باید به این باور برسی که هیچی تو زندگی مهم تر از خودت و بها دادن به خودت نیست.
خیلی کار سختی نیست، مثلاً می تونی توی روز سعی‌کنی ده دقیقه تنها باشی، تنهای تنها. بدون حضور کسی که کنارت حرف بزنه و مجبور باشی با سر تاییدش کنی، بدون موبایل و لپ تاپ، بدون موزیک…ده دقیقه فقط خودت باشی و آرامشت.
ده دقیقه آروم باش و به زندگیت فکر‌کن، به کارهایی که باید انجام بدی، به برنامه‌ریزی‌هات برای آینده، به کارهایی که دوست داری انجام بدی، به اتفاق هایی که باعث شدن یه مدته رفتارت تغییر کنه، به چیزهای دور و برت که اذیتت می کنه.
لازم نیست به تمام این ها توی اولین ده دقیقه فکر کنی، فرصت برای فکر کردن به هر کدومشون هست.
اولش امکان داره احساس بدی داشته باشی، بترسی یا فکر کنی چقدر زندگیت بی نظمه، چقدر‌کارهای نکرده داری… ولی کم کم نیازت به این ده دقیقه ها زیادتر می شه و می تونی بهتر زندگیت رو سازمان دهی کنی.
توی این زمان ها، بیشتر نقاط ضعف و قوت خودت رو می شناسی، آرامش بیشتری پیدا می‌کنی و ذهنت آروم می شه.
گاهی برای کاهش استرس، ده دقیقه بشین و نفس عمیق بکش و عضلاتت را شل و سعی کن به چیزی فکر نکنی.
یادت نره، ده دقیقه در روز در برابر بعضی کارها و زمان هایی که گاه به بطالت می‌گذره چیزی نیست.
نظرت چیه؟
نوشته اصلی توسط ستیلا
یا اگه هم کسی نشنوه حداقل خالی میشم
