یک راه برای پاکسازی به هم ریختگی فضای درونی مان حفاظ گذاشتن برای حیاط ذهنمان است؛ اینکه از چیزهایی که وارد ذهنمان می شود آگاه باشیم، با کلمات، افکار و توجه مان شروع کنیم.ممکن است از این آگاه نباشیم اما انرژی زیادی را صرف غیبت کردن، بدگویی در مورد دیگران، قضاوت کردن مردم، پیدا کردن اشتباهات آنها و غرق شدن در افکار منفی مثل حسادت، گناه یا ترس و بهانه آوردن برای پوشاندن احساس واقعی مان می کنیم. شاید همه اینها به نظرتان کمی اغراق آمیز بیاید اما اگر واقعاً مراقب خودمان، افکار و کلماتمان باشیم، متوجه خواهیم شد که هر روز در نقطه ای، حتی ناآگاهانه، خیلی از این احساسات را داریم.خیلی وقت ها این تخطی بسیار ظریف است مثل یک قضاوت منفی درمورد گارسن یک رستوران یا خسته شدن از یک مشتری تلفنی و بدگویی درمورد او و یا گفتن یک دروغ کوچک برای بهانه آوردن به جای نه گفتن.این نیست که با داشتن این احساسات یا گفتن این کلمات به آدم های بدی تبدیل می شویم. یعنی این چیزها زباله هایی بی فایده هستند که فضای درونی ما را اشغال می کنند و به درد سلامت درونی مان نمی خورند. برای پاکسازی درونی خود این چهار قانون را رعایت کنید:1. چیزی که واقعاً منظورتان است بگویید. به چیزی که می گویید واقعاً اعتقاد داشته باشید.
2. چیزی را به کسی نگویید مگر اینکه بتوانید آن را به همه بگویید.
3. چیزی را که نمی توانید بیرون بگویید، درون نگویید.
4. چیزی نگویید مگر اینکه درست، مفید و بامحبت باشد.