شاید در ذهن هر مومنی این سوال نقش بسته باشد که عبور از پل صراط را چه چیز و یا در حقیقت چه عملی ساده و آسان می گرداند؟ اعمال توصیه شده بسیارند که یکی از انها موثرترین است.
مومن زرنگ و باهوش است. انسان زرنگ از هر موقعیتی بیشترین استفاده را از آنِ خود می نماید. از تهدیدها فرصت می سازد. از ناخوشی ها و نامرادی ها نه تنها شکایت نمی کند بلکه با نگاهی خوشبینانه و دلی دریایی و قلبی شاکر، ضمن طی کردن مسیر خروج از مشکلات، بیش از اینکه خارهای پیشِ پا را ببیند گل های زیبا و معطر را دیده و تا آنجا که بتواند از آنها می چیند.
در مسیر زندگی، یکی از کارهایی که اجر و پاداش فراوانی دارد، خدمت و رسیدگی به بیماران است. چرا که خداوندِ مهربانتر از مادر، به بیماران توجه خاصی داشته و ایام بیماری بندگان مومنش را به صورت ویژه حساب می کند. تحمل درد و بیماری آنان را عبادت به حساب آورده و چندین برابر به آنان پاداش می دهد. امام باقر علیه السلام فرمودند:
تب یک شب با عبادت یک سال و تب و درد یک شب با عبادت شصت سال و در سه شب با عبادت هفتاد سال برابری می کند. [1]
آری بیماری را عبادت و بیماران را عابدان شب زنده دار، محسوب می نماید. و اینگونه، هر کسی هم که به این عابدان خدمت کند، در درگاه خداوند متعال عزیز و محترم شمرده شده و مورد عنایات خاص پروردگار عالم قرار می گیرد.
برای خدمت به بیماران نیز، عرصه های مختلفی وجود دارد که در بین آنها، پرستاری و رسیدگی به بیمار، ارزش و اهمیت فراوانی دارد.
مجوز عبور از پل صراط با پرستاری از بیمار
توصیه پیامبر برای عبور راحت از پل صراط
پرستاری از بیماران آنقدر اهمیت دارد که پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلّم فرمودند :
هر کس یک شبانه روز بیماری را پرستاری کند ، خداوند ، او را همراه با ابراهیم خلیل ، برمی انگیزد و به سان برقی پُر درخشش ، از صراط میگذرد . [2]
آری پرستاری از مریض، وسیله ای مطمئن برای عبور از پل صراط بوده و اینچنین، هرکس که دغدغه عبور از صراط را دارد، می تواند از این وسیله بهره برده و راه پیش روی خود را هموار نماید.
با این بیان، معلوم می شود که سختیهای پرستاری از بیمار، در مقابل آنچه که انسان به دست می آورد، هیچ و به مثابه کاهی در مقابل کوهی است.
حال که اینگونه است باید برای این امر مقدس قدم برداشت و به یاری بیماران شتافت. مخصوصا بیمارانی که همراه نداشته و نیاز به مراقبت بیشتری دارند.
اکنون که پرستاری از بیماری، وسیله ای است برای عبور از گردنه صراط، هر که دل در گرو سعادت خویش دارد، می بایست عاشقانه برای پرستاری و مراقبت از بیماران بشتابد و کمر همت برای خدمت این عزیزان ببندد.
اما توجه به این نکته ضروری است که هرچه کاری اهمیتش بیشتر باشد به همان میزان، پرداختن به آن نیز می بایست بیشتر شود. در مسئله پرستاری بیماران ، هم خود این مسئله اهمیت فراوانی دارد و هم پاداشی که برای آن در نظر گرفته شده بسیار ارزشمند است. چرا که اگر کسی موفق به عبور از پل صراط نشود، قافیه را باخته و جهنم و عذاب سوزان آن را برای خود خریده است.
از این رو، می بایست ازسویی به این کار اهتمام بیشتری ورزید و از سوی دیگر دایره پرستاری خود را وسیعتر نمود. برای توسعه میدان خدمت نیز، راه های زیادی فراروی انسان قرار دارد که در این میان "وقف"، چیز دیگریست که جلوه و درخشش ویژه ای هم دارد.
وقف برای پرستاری از بیماران، خدمت ماندگاری است که تا قیامت می تواند امتداد داشته و زیر پروبال بسیاری از بیماران رنجور وتنها را بگیرد.
با وقف برای پرستاری از بیماران، می توان سرپناهی مطمئن برای خدمت صادقانه و بی منت برای تمام بیمارانی که به نوعی نیاز به پرستاری و مراقبت دارند بنا نمود.
با وقف برای پرستاری از بیماران، می توان از هم اکنون تا قیامت برای بیماران غریبی که در گوشه ی بیمارستان یا در کنج خانه ای نیازمند پرستاری هستند چاره ای اندیشید و پرستارانی مهربان برای آنان اجیر نمود تا آنان را تروخشک نموده و دردی از دردهای آنان را بکاهند.
وقف برای پرستاری از بیماران، اجر و تأثیر فراوانی دارد. چرا که یک کار است و چند نتیجه. واقف خیراندیشی که با این انگیزه وقف می کند از سویی از پاداش وقف بهره مند شده و نامش در زمره واقفین ثبت می شود و از سوی دیگر، پاداش ارزشمند پرستاری از تعداد زیادی از بیماران نصیبش شده و نامش در زمره پرستان بندگان خدا، ثبت می شود و از سوی دیگر، با این کار برای تعداد زیادی از افراد مستعد، ایجاد شغل و کار می نماید.
خدمت و پرستاری آنقدر ارزشمند است که علامه طباطبایی فرموده اند:
«من حاضرم ثواب تمامی نماز شب هایم را با یک شب پرستاری از بیمار عوض کنم
نظرت چیه؟
نوشته اصلی توسط omidd
