اختلالات خوردن به 2 دسته مهم تقسیم میشود:
1-بی اشتهایی روانی2-پراشتهایی روانی
بی اشتهایی روانی
افرادی که دچار این اختلال هستند،از افزایش وزن و چاق شدن واهمه دارند.این بیماران از غذا خوردن با اعضاء خانواده یا در مکان های عمومی پرهیز می کنند.این افراد با کاهش شدید مقدار غذای مصرفی،به خصوص مواد قندی و چربی وزن خود را کم می کنند.این افراد امتناع از حفظ وزن بالاتر از حداقل وزن طبیعی متناسب با سن و قد دارند.فرد همیشه فکر می کند چاق است با وجود اینکه اصلا این گونه نیست و حتی وزن طبیعی و یا کم دارد.بنابراین دست به رزیم های سخت می زند و گرسنگی می کشد.در خانمها اکثرا این اختلال باعث قطع قاعدگی می شود.و در کل سلامتی فرد به خطر می افتد و باعث لاغری بیمارگونه و سوء تغذیه می شود.شیوع این اختلال بین 10 تا 30 سالگی است.حداقل 3 ماه دوام دارد.روش درمان این بیماران رواندرمانی و ارائه یک برنامه غذایی مناسب است.
پراشتهایی روانی
دوره های پرخوری در این افراد وجود دارد.و بعد که این دوران سپری شد و فرد افزایش وزن پیدا کرد جهت جبران سعی می کند از افزایش وزن جلوگیری کند.و این باعث استفراغ عمدی،سوء مصرف مسهل،مدر،یا سوء مصرف مواد استفراغ آور و به میزان کم رزیم غذایی و ورزش افراطی می شود.به مدت 3 ماه این مشکل وجود دارد.فرد کنترلی بر خوردن ندارد.درمان هم رواندرمانی موثر واقع می شود و همچنین ارائه برنامه غذایی مناسب.در ضمن بیشتر این افراد چاق هسنتد و اضافه وزن دارند.
نظرت چیه؟