نمایش نتایج: از 1 به 1 از 1

موضوع: بی تفاوتیم چون آینده مشترکی نداریم

666
  1. بالا | پست 1

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Apr 2015
    شماره عضویت
    15431
    نوشته ها
    1,975
    تشکـر
    1,705
    تشکر شده 2,460 بار در 1,195 پست
    میزان امتیاز
    10

    بی تفاوتیم چون آینده مشترکی نداریم






    بی تفاوتی، بی خیالی، شانه بالا انداختن و گذشتن از کنار مسائلی که به آنها مبتلاییم. به راستی چرا تا نوبت به خود ما نرسد و مصائب و دردها سراغ خود ما نیایند، هیچ چیز برایمان مهم نیست؟ این روزها ذهنم مشغول این قضیه بود. می خواستم بدانم تا کجا می توانیم بیاستیم و تماشا کنیم. آیا همیشه من مشاهده گر خواهم بود. آیا همیشه این من هستم که در میان روزنامه ها و خبرگزاری ها اخبار گرسنگی و بی خانمانی برخی آدم ها را می شنوم؟ آیا همیشه این من هستم که در حالی که به یک آهنگ ملایم گوش می دهم و به صندلی تکیه داده ام خبر خودسوزی یک انسان را می خوانم؟
    پدیده­ای مانند بی­ تفاوتی اجتماعی، بیانگر بی ­احساسی، بدبینی، بی­ میلی و به عبارت بهتر نوعی افسردگی اجتماعی (social depression) است. از این رو در منظری آسیب شناختی، بی­ تفاوتی در جامعه نوعی بیماری اجتماعی شناخته می­شود همانگونه که در نقطه مقابل آن، هرگونه اعتنای اجتماعی و نوع دوستی در حیات فردی و اجتماعی، نشانه پویایی و سلامت اجتماعی (social health) است(۱).
    وقتی جامعه ای بی تفاوت است، دچار بیماری است. هرچند از این منظر نه نهاد خاصی مقصر صد در صد است و نه می توان آنها را به کل مبرا دانست، اما جدای از این به دنبال مقصر گشتن، بیشتر از هر چیزی علاج این بیماری مدنظر است. به نظر نگارنده شاید پر رنگ کردن اشتراکات بتواند راه علاجی باشد. اما کدام قسم از مفاهیم و نمودهای خارجیشان می توانند برای یک جامعه ناهمسان و در حال گذار مانند جامعه ی ایرانی، به معنای واقعی ایجاد نقاط اشتراک نمایند. اگر مبنا را بر مشترکات فرهنگی و تاریخی بگذاریم، قومیت ها، نژادها و زبان های مختلف، تفاوت های مذهبی، آراء متکثر سیاسی، دگرگونی های کاملا مشهود بین نسلی و برخی بدخواهی های خارجی مانع از انسجام در هویت بر مبنای مشترکات تاریخی می شود. هر چند نمی توان قدرت هویت ملی را نادیده گرفت، اما به عنوان یک آینده پژوه یک راه حل را در دست گذاشتن بر روی مشترکات منبعث از آینده می دانم . چشم اندازهای مشترک، اهداف مشترک و تصاویر مشترک از آینده شاید بتواند منجر به انسجام در هویت و نهایتا بهبود بیماری بی تفاوتی در جامعه شود. جامعه ای که زمان آگاه است، به اهمیت آینده (منظور همان مفهومی است که تمامی برنامه ریزی های ریز و درشت ما برای رسیدن به نقطه ای در آن انجام می شوند)، واقف است، و یک تصویر مشترک جمعی در آن پذیرفته شده است، معیاری دارد که به دور از همه تعصبات قومی، نژادی، مذهبی و … می تواند رفتار حال خود را با آن بسنجد.
    از این منظر یکی از اهداف آینده پژوهی را می توان ساخت تصاویر مشترک از آینده برای جامعه دانست. هدفی که تحقق آن نیاز به مطالعات میان رشته ای عمیق دارد
    ویرایش توسط سوگل1 : 07-04-2015 در ساعت 11:17 AM
    امضای ایشان
    من ریشه های تو را دریافته ام

    با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام

    و دستهایت با دستان من آشناست

    در خلوت روشن با تو گریسته ام برای خاطر زندگان

    و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیباترین سرودها را

    زیرا که مردگان این سال عاشقترین زندگان بوده اند


  2. 3 کاربران زیر از سوگل1 بابت این پست مفید تشکر کرده اند


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. اختلال سایکوتیک چیست؟
    توسط Artin در انجمن بیماریهای اعصاب و روان
    پاسخ: 2
    آخرين نوشته: 10-24-2015, 12:21 AM
  2. بیماری نفروتیک یا نفروز
    توسط Artin در انجمن بیماریهای جسمی
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 02-28-2014, 12:41 AM
  3. هیــپـنوتیـزم درمــــــانی
    توسط R e z a در انجمن رویکـردها و درمان های روانشناسی
    پاسخ: 8
    آخرين نوشته: 12-28-2013, 01:04 AM
  4. اختلـــال اوتیــســم
    توسط R e z a در انجمن روانشناسی کودک و نوجوان
    پاسخ: 3
    آخرين نوشته: 09-03-2013, 12:13 AM
  5. تفاوت اختلـالـات سایکوتیک و نوروتیک (روانپریش و روان نژند)
    توسط R e z a در انجمن بیماریهای اعصاب و روان
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 08-22-2013, 05:03 PM

لیست کاربران دعوت شده به این موضوع

کلمات کلیدی این موضوع

© تمامی حقوق برای مشاورکو محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد