نوشته اصلی توسط
یلدا 25
عرض سلام و ادب
تشکر از تاپیک مفید و مطالب آموزنده ای که گذاشتین
من مدت هاست که متوجه این ویژگی توی شخصیتم شدم و وقتی زندگی رو بررسی کردم دیدم این کمال گرایی جاهایی که افراطی شده چقدر موجب آزار من شده
گاهی این عامل به طور نامحسوس روی آدم بدترین تاثیرهارو میذازه
البته هنوز دقیقا نمیدونم ریشه ی این موضوع برای من چی بوده
ولی از بچگی یادم میاد همیشه دوست داشتم بهترین باشه ، مثلا حاضر بودم از تفریح و استراحتم بزنم ولی معدلم ممتاز بشه
یا وقتی نمره ام نوزده میشد کلی گریه میکردم، احساس کردم آسمون به زمین رسیده..
جالب اینجا بود این روال تا ترم اول دانشکگاه شدیدا برای من حائز اهمیت بود
ولی بعدش کم کم کمتر و کمترش کردم
اینکه آدم کاری رو درست و حسابی انجام بده خیلی خوبه ولی باید قبول کنیم ماها انسان هستیم و ممکنه بعضی جاها اشتباه کنیم
باید یاد بگیریم به جای سزرنش خودمون به دنبال بهتر کردن وضع باشیم
من بعضی جاها تو زندگیم خیلی در مورد خودم بی رحم بودم وقتی به نتیجه ی مطلوبم نمیرسیدم
اینکه آدم بتونه خودش رو ببخشه خیلی مهمه
در حالی که اگه همون اشتباه و یا نتیجه رو در مورد بقیه میدیدم خیلی مهربون تر برخورد میکردم..!
یا اینکه اونقدر برای شروع یه کاری وسواس و حساسیت به خرج میدادم که یهویی میدیدم کلی وقت رو از دست دادم
البته الان خیلی بهتر شدم، واقعا تکرار و تمرین میخواد که یه چیزی تو شخصیت تغییر کنه و نهادینه بشه
ولی طبق مطالعاتی که در این باره داشتم میگن چندین عامل میتونه تاثیرگذار باشه مثل والدین و رفتارهاشون ، محیط زندگی و خونه اگه اشتباه نکنم ژنتیک هم شاید تاثیرگذار باشه
علم روانشناسی میگه درصد قابل توجهی از شخصیت فرد توی 5 سال اول زندگی رقم میخوره و شاید اون رفتارها و یاد گرفتن ها تا سال ها اثر و تداومشون تو زندگی شخص باشه.