امیدوارم به این نتیجه برسید که دست از ناامیدی بردارید
والا حیف جوونی و این عمر هست که با این افکار برای خودتون تلخش میکنید
متاسفانه شما گاها توی جنگی که هنوز شروع نشده شکست خوردید!
زندگی خیلی سخت شده قبول
شرایط جامعه و شغل و بیکاری مطرح هست قبول
به قول شما پیدا شدن همسر خوب هم تقریبا داره به حد در بی نهایت میل میکنه این هم قبول
ولی واقعا دلتون نمیخواد فقط به خاطر خودتون یه مقدار تلاش کنید و امیدوار باشین که روزی شرایط تغییر خواهد کرد؟
مگر نا امیدی براتون چه کاری به جز تلاش نکردن درپی داره که انقدر ترجیحش میدید به تحرک و تلاش دوباره؟
نمیخوام به اصطلاح فاز نصیحت براتون بردارم ولی اگه نگاهی به اطرفاتون بندازید میبینید که همه ماشینشون پرادو یا بنز نیست
بعضی ها با ساده ترین امکانات هم دارن بیشترین لذت رو از زندگیشون میبرند
اگه فرض کنیم 20 درصد از افراد کل روی زمین خوشبخت ترین ها هستن و هیچگونه دغدغه ای ندارند خب 80 درصد دیگه اینجوری نیستن
ولی همشون هم دست از تلاش برنمیدارند
خیلی ها هر روزه با مسائل و مشکلات مختلف و متعددی دست و پنجه نرم میکنن ولی بازم ادامه میدن به امید بهتر کردن شرایط
به نظرم بهتره به جای خاموش کردن همون پراید یه مقدار در مسیری درست تر گاز بدید اگه هم جایی لازم شد دستی رو بکشید!
تا به حال نشده کسی از تلاش کرن پشیمون بشه که شما دومیش باشید و دست روی دست گذاشتن و انتظار مرگ رو کشیدنو ترجیح بدید به ادامه ی تلاش!
یک مقدار خوش بین باشین و اونوقت از اون زاویه به زندگیتون نگاه کنید.
به قول باستر داگلس مردی که یک راند دیگر مبارزه میکند هیچوقت شکست نمیخورد
میدونم حرف زدن خیلی راحت تره از عمل کردن و زندگی گاهی آدم رو به گوشه ی رینگ میندازه و واقعا سخت هست اما بهتره بلند بشیو ادامه بدی تا اینکه تسلیم بشی.
من هم مثل شما گاهی شکست خوردم توی اهدافم توی کارهام که از عمر و تلاشم مایه گذاشتم و یا توی روابطم ولی تلاش دوباره رو به تسلیم شدن ترجیح دادم.
به نظرم شما هم به جای اینکه انقدر از مرگ و نا امیدی حرف بزنید مسیری رو برای خودتون مشخص کنید و به قول آقا سیاوش با همون پرایدتون شروع کنید که امیدوار باشید روزی پرادو سوار بشید!