...
نمایش نسخه قابل چاپ
...
سلام
خب دقیقا مشخصه چرا همسرت اینکارو کرد
چون حس حقارت بهشون دست داد
ببین زن و شوهر در هر موقعیتی جلوی بچه هاشون حتی اگر حق با بچه ها باشه نباید طرف بچه رو بگیرن باید طرف همسرشون رو بگیرن چون اینجوری
همسر احساس میکنه کوچیک شده
همسر شما بچه ی شما نیست که نصیحتش کنی چکار کنه یا نکنه اگر اینکارو بکنی اون فکر میکنه کوچیک شده
بلکه باید تو اون لحظه دعوا به پسرت میگفتی پسرم به حرف پدرت گوش بده
میدونی اینجوری چقدر به همسرت احترام میگذاشتی؟
شما حس میکنی رفتارش بچه گانست که با یه بچه سر تبلت داره دعوا میکنه مگه نه ؟
پس چرا بهش احترام نمیزاری تا احساس حقارت نکنه و حس کنه پدره نه یک بچه
حس کنه در همه مراحل حتی وقتی کارش درست نیست شما کنارش هستی؟
باور کن اگر میگفتی پسرم پدرت هرچی میگه گوش کن همسرت چنان حس خوبی بهش دست میداد که خجالت میکشید
باز اینکارهارو بکنه
حالا اگر بعدا این رفتارهارو ادامه داد تو خلوت دونفرتون به شکل صحیح ازشون انتقاد کن
ولی جلوی بچه به هیچ عنوان همسرت رو کوچیک نکن ازش انتقاد نکن نگو چرا اینکارو میکنی
به هیچ عنوان
شما درست می گید اما مشکل اینجاست که همسر من اصلا کوتاه نمیاد . رفتار بدش با پسرم رو هم من بهش خیلی تذکر دادم هم خانواده هامون . یا باهاش لجبازی می کنه یا می خواد هر حرفی که از دهنش در میاد پسرم بگه چشم . خب پسر من تازه چهار سالشه . حتی پیش مشاور هم رفتم البته همسرم نیومد و مشکل همسرم این بود که دائما تنبه می کرد پسرم رو . ولی چه فایده .
وقتی کنار همن دائم باید انتظار بکشم که یه دعوایی بینشون بشه و پسرم باز گریه های مکررش رو ادامه بده.
بیشتر دعواهای ما سر پسرمه . همسرم می گه من وقتی از سر کار میام بچه نه باید حرف بزنه نه داد و بیداد کنه نه به کار من کار داشته باشه فقط و فقط سرش به کارای خودش گرم باشه و صداش در نیاد و هر چی من می گم بگه چشم.آخه شما بگید چجوری یه بچه 4 ساله رو وادار کنم که اینجوری باشه.
دیگه خسته شدم . حالا همه این رفتارها به کنار این پرخاشگریش دیگه خیلی رو اعصابمه . من کلا خیلی آدم بی خیالیم از این خانمها نیستم که به خیلی چیزها گیر می دن . اما نمی تونم تحمل کنم که با پسرم اینجوری رفتار می کنه . چقدر کودکم رو مقصر کنم در حالیکه اصلا مقصر نیست ؟ سرخورده می شه.
همینکه سمیراه گفت موافقم
بنظرم شما انقدر جلوی بچه کوچیکش کردید این رفتارهای بچه گانه رو نشون میده
از دید یه مرد میگم
ماها اگر همسرمون کوچیکمون کنه لجبازی میکنیم و تکرار میکنیم رفتارو حتی زده میشیم از همسرمون بنظرم شما یه مدت دست بردار از امرنهی کردن
وقتی دارن دعوا میکنن به پسرت بگو هرچی پدرت گفت رو گوش کن یه مدتی اینکارو بکن بزار همسرت اروم بشه بعد تو خلوت بهش انتقاد کن
یه مدت دست بردار
کلافه نکن شوهرتو
گفتم به خانم سمیرا هم شاید تو 90 درصد وقتهایی که پسرم رو دعوا می کنه من همین کار رو می کنم اما یکی دو تا دعوا و یکی دو تا مورد نیست که از ساعت 8 _8:30 که میاد خونه تا 10-11 شاید پسرمو 5 بار برده باشه تو اتاق که اونجا بشینه و بیرون نیاد و هر دفعه 3 تا 4 دقیقه باید کلی التماسش رو کنم که بی خیال شه .
یا داد و بیداد می کنه سر پسرم یا گریش رو در میاره که مثلا حق نداری به فلان وسیله که اصلا مهم نیست دست بزنی . یا مثلا حق نداری این موقع فلان کار رو انجام بدی.
کافیه که پسرم سمتش هم بره که دیگه هیچی محکم پرتش می کنه اینور و انور که من خسته ام و تو چرا با من کلو کشتی می گیری.
دیگه خسته شدم منم آدمم بعد ده بار بالاخره یبارش قاطی می کنم دیگه .
همسر شما نیاز مبرم و واجب و واجب و واجب ؛واجب تر از نان شب ؛به یادگیری چگونگی رفتار با فرزند داره .
حتما حتما شما با برنامه ریزی ؛دنبال کلاس هایی باشین ؛کلاسهای فرزند پروری ؛که بتونن شرکت کنن ؛بهش نگین دنبالشین ؛زمان کلاس با نرمی و عطوفت و قربون صدقه راهیش کنین بره .به تنهایی .
خودتون هم مطالب مهم در این رابطه یاد بگیرید و با عطوفت براش بنویسید تا وقتی سر کاره بخونه .
اگر به این رفتارها ادامه بده تربیت فرزندتون دچار مشکل میشه و شما ندیون کودکتون خواهید شد که اجازه نمیدید کودکی کنه .
همسرتون باید کودک داری رو یاد بگیرن .
گناهه بزرگیه از کودک بخواین بزرگتر از سنش رفتار کنه .
این مسیله رو جدی بگیرید ولی با عطوفت و عشق راضیش کنید نه با سرکوفت و سرزنش .