با سلام
دختری هستم که یک سال و نیم هست که عقد کرده ام و به زودی عروسیمون در پیشه.همسرم بابت هر موضوع کوچیکی قهر می کنه حتی اگر خودش مقصر باشه. فقط کافیه خواسته اش عملی نشه، بنای قهر رو سر من پیاده می کنه.بارها در کمال خونسردی بهش گفتم که از این رفتار ناراحت میشم و چیزی نیست که با صحبت حل نشه ولی باز هر بار تکرار می کنه. اگر هم من بخوام پیش قدم بشم، رفتار تندی باهام می کنه که منو از جلو رفتن پشیمون می کنه. الان هم باز همون رویه رو پیش گرفته و یک هفته است که باهام قهر کرده. من هم این بار جلو نرفتم که کمی شاید به خودش بیاد و این بی تفاوتیش رو کنار بگذاره. ولی بخدا اعصاب منم حدی داره. دوران عقد شده واسم دوران زجر.نمیدونم وقتی مسئله ای با صحبت حل میشه، چرا باید به قهر کشیده بشه؟ آخه مگه بچه ایم؟هزار بار بهش گفتم ولی هیچ سودی نداره.
بخدا واسه ی من قدم پیش گذاشتن و تماس گرفتن باهاش کار سختی نیست، اگه میدونستم احتراممو پشت تلفن میگذاره و خودش هم با روی خوش ازم استفبال می کنه ولی تجربه بهم ثابت کرده که هر بار رویی بدتر از بار قبل بهم نشون میده.
این بی تفاوتی ها هم که ازش می بینم منو خیلی دلسرد میکنه. به خودم میگم یعنی اون دلش برای من تنگ نمیشه؟اصلا براش زندگیش مهم نیست؟
از یه طرف هم از این میترسم پس فردا توی زندگی هم اینا رو تکرار کنه. نمیدونم الان عقدیم و از هم دوریم، قهر خیلی قبولش مشکله یا بعدا هم برنامه به همینه؟
به نظرتون این دفعه باهاش چه برخوردی کنم که شاید این قهر رو کنار بگذاره؟
نظرت چیه؟
