باسلام.مشکل من با همسرم اینه که در تصمیم گیریهای زندگی من رو‌شریک نمیدونه.تمام هم وغم من پس انداز برای تکمیل خونه است درصورتی که اون ماشین خریدن برای راحتی مود رو‌در ارجحیت قرار میده.من بخاطر خانه دارشدن از هوه تفریحات مسافرت وخپشی های خودم میگذرم ولی اون اصلا قدر دان این نیست.هر وقت ازش تقاضا میکنم بحرفام گوش بده توجهی نمیکنه واز خونه میزنه بیرون.نهایت حرفش برو خوپه مادرت.من یکبار مشکلم رو بامادرش د میون گذاشتم که هیچ کاری نکرد هیچ بلکه گفت بزار خوشی کنه.مسافرت با دوستاش میره ومن تنها تو خونه میمونم.متاسفانه شب نشینی هم داره.فکر میکنه فقط پول میخوام.منم عصبس میشم.گفتم بچه نمیارم.پدری که اینجوره نمیخوام ازش بچه دار بشوم.مصرف قرص ضدبارداری خیلی اعصابم رو بهم ریخته
نظرت چیه؟
