شوهرم فکر میکنه چون من زنش هستم وظایفی رو در مقابل خانواده اون دارم و همیشه بهم میگه خونه بابای من خونه تو هس ولی خونه پدر زنم خونه من نیست و توقع داره ب خانوادش خدمت کنم اما خودش وظایفش رو در قبال خانواده من نمیدونه بی احترامی نمیکنه اما توقع زیادی داره و هروقت میاد خونه پدرم خیلی خشک و رسمی رفتار میکنه ما الان 7 ماهه ک عقد هستیم لطفا منو راهنمایی کنید...
بزن لهش کن
خب شما میتونید این موضوع رو برای خودتون تبدیل به موقعیت کنیدنوشته اصلی توسط nasim h
به هر حال شما وقتی به خانواده شوهرتون نزدیک بشید و بهشون محبت کنید ...خصوصا" مادرشوهرت
اونا خیالشون راحت میشه که شما همسر خوبی هستید و میتونید پسرشون رو خوشبخت کنید
پس در کارها و زندگی شما دخالتی نمیکنن
از طرفی شما از این طریق میتونید خواسته هاتونو از طریق مادرشوهرتون به شوهرتون اعلام و اجرا کنید
فکر کنم الان دیگه میدونید چه باید کرد
خـــــدانـگهــــــدار
به نظر من اولین واکنش ها خیلی مهم هستند. شما باید انطوری رفتار کنید که همیشه هستیدتا اونها هم بفهمند که شما از اول اینطور بودید. رفتار شما ایجاد توقع می کند. اگر کاری رو دوست ندارید انجام ندهید.
دوست عزیز رابطه زناشویی یه رابطه تقابلی نیس و همیشه یکی از طرفین باید با ملایمت و صبوری رابطه رو کنترل کنه...شما بهتره رابطه خوبی با همسرتون و خانوادش داشته باشین و از خانواده خودتون هم بخاید که رابطه خوبی با همسرتون داشته باشن تا همسر شما احساس صمیمیت کنه...
شما رو؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ادب رو رعایت کنید و اگه نمیتونید درست صحبت کنید سکوت کنید
ممنون آقای فرخ اما دلم میخواد متقابلا همسرمم با خانواده من صمیمی باشهخب شما میتونید این موضوع رو برای خودتون تبدیل به موقعیت کنید
به هر حال شما وقتی به خانواده شوهرتون نزدیک بشید و بهشون محبت کنید ...خصوصا" مادرشوهرت
اونا خیالشون راحت میشه که شما همسر خوبی هستید و میتونید پسرشون رو خوشبخت کنید
پس در کارها و زندگی شما دخالتی نمیکنن
از طرفی شما از این طریق میتونید خواسته هاتونو از طریق مادرشوهرتون به شوهرتون اعلام و اجرا کنید
فکر کنم الان دیگه میدونید چه باید کرد
ممنون از راهنماییتون البته من اونها رو بد عادت نمیکنم ولی دوس دارم همونطور که من باهاشون صمیمی هستم شوهرم با خانواده من صمیمی باشهبه نظر من اولین واکنش ها خیلی مهم هستند. شما باید انطوری رفتار کنید که همیشه هستیدتا اونها هم بفهمند که شما از اول اینطور بودید. رفتار شما ایجاد توقع می کند. اگر کاری رو دوست ندارید انجام ندهید.
مرسی رز مریم میدونید مشکل من اینه که خانوادم هم بسیار پر توقع هستن و شوهرمم همینطور من این وسط گیر کردم
چرا همیشه این باید خانمها باشن که کوتاه بیانو گذشت کنن مگه دوتا انسان نمیخوان باهم زندگی کنن مگه مردها احساس ندارن؟مگه نمیگن زندگی مشترک؟پس باید گذشت کردن و بخشیدن و کوتاه اومدن هم مشترک باشه
تویه رابطه زناشویی باید با هم کنار بیاید دیگه
این که همسرتون بهتون گفته که خونه پدرش خونه شما هم هست ولی خونه پدر شما خونه ایشون نیست خب حرف اکثر مردهاست
ولی خب تقریبا هیچکدومشون این حرفو به زبون نمیارن
در هر حال توی رابطه باید یکی از طرفین کوتاه بیاد دیگه مثالی میزنم تا دقیق متوجه بشید
فرض کنید همسر شما ادم زودرنجی هستش و سریع ناراحت میشه اگه شما هم مثل ایشون باشید سر هر مسئله کوچیکی دعواتون میشه
و با هم جر و بحث میکنید
یا اینکه مثلا همسرتون ادم مغروریه در این صورت اگه شما هم مغرور باشید وقتی دعواتون بشه و با هم قهر کنید به علت غرور کاذب هیچکدومتون
برا اشتی کردن پیش قدم نمیشید و خب اینطور که نمیشه زندگی کرد بالخره یه نفر باید این وسط کوتاه بیاد دیگه
در مورد خشک و رسمی رفتار کردنشون هم به نظرم کار خوبی میکنن.چیه؟شما توقع دارید از یقه پدر و مادرتون اویزون بشنو با مامان جون اقا جون
خونه رو بزارن رو سرشون؟(حالم از اینجور مردها که هنوز نیومده و چایی نخورده انقدر صمیمی میشن به هم میخوره)
من مطمئنم که با این رفتارشون پدر و مادرتون هم ازش بیشتر خوششون میاد تا این که دامادی لوسو خودشیرین داشته باشن پس جای نگرانی نیست
موفق باشید
[QUOTE=Alisbi;43179]تویه رابطه زناشویی باید با هم کنار بیاید دیگه
این که همسرتون بهتون گفته که خونه پدرش خونه شما هم هست ولی خونه پدر شما خونه ایشون نیست خب حرف اکثر مردهاست
ولی خب تقریبا هیچکدومشون این حرفو به زبون نمیارن
در هر حال توی رابطه باید یکی از طرفین کوتاه بیاد دیگه مثالی میزنم تا دقیق متوجه بشید
فرض کنید همسر شما ادم زودرنجی هستش و سریع ناراحت میشه اگه شما هم مثل ایشون باشید سر هر مسئله کوچیکی دعواتون میشه
و با هم جر و بحث میکنید
یا اینکه مثلا همسرتون ادم مغروریه در این صورت اگه شما هم مغرور باشید وقتی دعواتون بشه و با هم قهر کنید به علت غرور کاذب هیچکدومتون
برا اشتی کردن پیش قدم نمیشید و خب اینطور که نمیشه زندگی کرد بالخره یه نفر باید این وسط کوتاه بیاد دیگه
در مورد خشک و رسمی رفتار کردنشون هم به نظرم کار خوبی میکنن.چیه؟شما توقع دارید از یقه پدر و مادرتون اویزون بشنو با مامان جون اقا جون
خونه رو بزارن رو سرشون؟(حالم از اینجور مردها که هنوز نیومده و چایی نخورده انقدر صمیمی میشن به هم میخوره)
من مطمئنم که با این رفتارشون پدر و مادرتون هم ازش بیشتر خوششون میاد تا این که دامادی لوسو خودشیرین داشته باشن پس جای نگرانی نیست
موفق باشید[/QU
ممنون از راهنماییتون ولی آخه شما مرد هستین بخاطر همینم از رو تعصب مردونتون همسر منو تایید میکنید اما من مخالف این موضوع هستم ک خونه ی بابام خونه ی من و همسرم نیست این دوره زمونه دیگه همه یک یا دو تا بچه دارن مث خانواده من و همسرم و من این موضوع رو ب شوهرم گوشزد کردم و گفتم همه چیز متقابل اگرچه قبول کرده حرفمو ولی بخاطر ذهنیت قبلیش هنوز کمی مشکل دارم باهاش
دقیقا موافقم منم آدمی نیستم ک به هیچ عنوان کوتاه بیام ب نظر من همه چیز متقابل باید باشه
من همسرتونو تایید کردم ولی این تایید به علت مرد بودن من نیست و این که همجنس خودمو تایید کنم
و حرفای من هم شاید بوی حمایتاز ایشون رو میداد اما به قصد راهنمایی و کمک کردنتون بود نه تایید ایشون
اما من یه سوال از شما میپرسم راست حسینی جوابشو بهم بگید هر چند که خودم جوابشو هم میدونم
شما وقتی به مادرشوهرتون میگید مامان واقعا دوسش دارید یا بهتر بگم اندازه مادرتون دوسش دارید؟
شما حتی اگه جلو همسرتون هم بگید که اره من مادرتو مثل مادر خودم دوست دارمو این حرفا ولی این حرفا خودمون هم میدونیم که
یه تعارف نه بیشتر
پس قبول کنید که خونه مادرشوهرتون اینا مثل خونه مادرتون اینا نیست و اگر هم اینطور وانمود میکنید به خاطر اینکه ادای راحت بودنو در بیارید نه بیشتر
هرچند هستن دختر و پسرهای لوسی که هنوز نیومده و چایی نخورده صاحب خونه میشنو لوس بازی در میارن و من هم سر صحبتم اینگونه افراد نیستن
از طرفی وجود یه رابطه خشک و رسمی بین همسرتون و خانوادتون بهتره تا سبک بازیای مسخره شک نکنید
موفق باشید
[QUOTE=nasim h;43585]دقیقا موافقم منم آدمی نیستم ک به هیچ عنوان کوتاه بیام ب نظر من همه چیز متقابل باید باشه[/QUO
خوب اين رفتار تعريف متقابل بودن نيست گاهي نياز كه شما كوتاه بياين و گاهي همسرتون
نه هیچ وقت مادر اون نمیتونه مادر من باشه به هیچ عنوان حاضر به تظاهر نیستم من مادرشو مامان صدا میکنم چون بنظرم واژه مناسبتری نیومده و دوستش دارم چون مادر کسی هست که عاشقشم اما دوست داشتن اون قابل مقایسه با دوست داشتن مامانم نیست . من تنها چیزی ک میخام یه رابطه متقابله همین دلم میخواد شوهرم راحت باشه تو خونون نه اینکه حتی شوخی کردناشم متفاوت باشه وقتی سمت خانواده اون هستیم شخصیت واقعیش رو میشه ولی وقتی سمت خانواده من هست رسمیه در صورتی که از من میخواد اینجوری نباشم...
فک نمیکنم این اتفاق حالا خیلی هم اتفاق خاص یا زجر اوری براتون باشه
اگه واقعا انقدر با معذب بودن همسرتون در جمع خانوادتون مشکل دارید این مساله مربوط به الان نمیشه و باید در مراسم خواستگاری مطرحش میکردید
در ضمن شما همش دارید از نظر خودتون در مورد معذب بودن ایشون میگید.نظر خانوادتون در مورد این کار همسرتون چیه؟اونا هم مثل شما ناراحتن؟
در هر حال خصوصیات اخلاقی ما ادما چیزی نیست که به این سادگی عوض بشه چون از بچگی با همین خلق و خو رفتار بزرگ شدیم
و جزئی از عاداتمون شده و به نوعی باهاش خو گرفتیم پس عوض شدن همسرتون و باب میل شدنش برای شما کار سختی نیست چون باید عاداتشو کنار بذاره
که کار فوق العاده سختیه
اگر هم این رفتارش تا این حد براتون غیر قابل تحمله خب باهاش صحبت کنید فقط در حین صحبت سعی نکنید طوری حرف بزنید که جبهه بگیره و درخواستتون رو رد کنه
اگه میدونید چطور باهاش حرف بزنید که این کارو بکنید اگر هم نمیدونید که چی باید بگید خب من تو این مورد بهتون کمک میکنم
فقط یادتون باشه زبون خیلی از کارا میتونه بکنه میتونه حتی یه مرد عصبی و بداخلاقو تبدیل به یه موش کنه اگه اون فن بیان لازمو داشته باشید
موفق باشید
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟